Laatste post

Deze laatste dag van het jaar 2010 leek mij een goed moment om de laatste post van deze blog neer te schrijven. Zoals gezegd zijn we inmiddels weer teruggekeerd in ons oude vertrouwde huis in Nederland. En een paar dagen geleden zijn ook onze spullen gearriveerd, maar daarover later meer.

Na ons feestje op onze laatste zaterdag in Amerika was het even hard werken om de zaak aan kant te krijgen. De kinderen konden spelen bij collega Neal en Tracy kwam ons helpen poetsen. Zij bleek erg goed te kunnen weggooien en wij hadden precies 10 vuilniszakken afval die niet meer in de bak pasten plus een afgeladen volle Toyota Sienna voor de goodwill store. Het was een groot voordeel dat wij in een overwegend Joodse wijk woonden, want dan kun je er ook op zondag terecht.

Na een laatste gezellige lunch bij Neal en Sue en even zwemmen in het hotelzwembad gingen we met Natasja en Rene naar een plaatselijk restaurant. Alweer een afscheid dus. We gaan een heleboel mensen missen in Deerfield.

Maandag was regeldag, eerst de sleutel teruggeven aan de huiseigenaar en toen zorgen dat alle nutsvoorzieningen op de juiste wijze werden afgesloten en overgezet. NIet leuk om te doen, wel noodzakelijk. Maar ook dit hadden wij vrij goed voorbereid, dus lukte het allemaal. Een beetje stress rondom het terugkrijgen van de borg voor ons huurhuis, maar ook dat schijnt inmiddels allemaal goed geregeld te zijn. Ook nog een keer bij Tracy en Andy gegeten, de kinderen hebben ook weer heel lief gespeeld met Emily en Lexie in de grote speelkelder.

Op dinsdagochtend gingen de kinderen voor het laatst naar South Park school. Wij reden nog een kort afscheidsrondje door Deerfield, om nog wat spullen terug te brengen en kadootjes ter halen en een paar mensen nogmaals gedag te zeggen. Het afscheidsfeestje van Ties in de klas was al geweest, bij het verrassingsfeestje voor Dide waren wij ook uitgenodigd. Dat was een goede kans om weer door de school in vol bedrijf te lopen, die kans krijg je hier niet zo vaak. En wij gaan die school ook missen, de voorzieningen waren uitstekend en er was zo veel personeel! Prima.

De klas van Dide ......

En de ijstaart die ze voor haar hadden laten maken, met de juf samen.

Hier verlaat Ties zijn klas voor het laatst

Het afscheid was emotioneel. Wij moesten allemaal een traantje laten, dit was geen fijn moment, maar het geeft aan dat wij het allemaal goed naar onze zin hebben gehad. En toen zaten we weer in ons hotel te wachten op de taxi naar het vliegveld.

De thuisreis verliep prima, allemaal op tijd, alleen moesten wij op het vliegveld nog wat spullen naar andere koffers overhevelen, omdat we net over de toegelaten gewichten heen gingen.

De ontvangst op Schiphol was heel hartelijk, via het gemeentehuis voor herinschrijving in de gemeente gingen we naar huis. De eerste opmerking van Ties toen hij de woonkamer binnenstapte was " I didn't remember it was this tiny" en dat vonden wij eigenlijk ook. Maar na een uurtje wennen waren ook Dide en Ties weer blij om thuis te zijn en ze speelden op hun eigen kamers alsof ze niet weg geweest waren.

Het was eigenlijk wel leuk dat het al snel begon te sneeuwen en heel bijzonder voor Nederland dat het bijna 2 weken bleef liggen. Gelukkig hadden we net op tijd wat sneeuwkleding in Deerfield aangeschaft en achter gehouden, nooit gedacht dat we dat zo hard nodig zouden hebben.

Dide Skypet hier met vriendje Ben

Na een paar weekjes thuis was al het papierwerk geregeld en konden wij onze auto afhalen bij de verhuizer. Nu rijden we nog op Iliinois kenteken, maar we zijn druk bezig om Nederlandse platen te krijgen. Daarnaast hopen wij binnenkort te gaan verbouwen, dat betekent dus aannemers over de vloer en contact met de gemeente over vergunningen. Het is niet eenvoudig, maar ook dat gaan we regelen. Dan overkwam ons nog een inbraak terwijl wij een paar dagen weg waren met de kerstdagen. Schade en dingen gestolen, vervelend dus. Dide mist haar rugzak met alle sleutelhanger souvenirs uit de VS en een armband die Saskia van haar oma had geërfd is weg. De rest is vervangbaar, maar ook dat kost een boel tijd en energie.

Afgelopen woensdag kwamen de overige spullen. Een huis vol dozen en wij vroegen ons af waar dat allemaal heen moest. Op een of andere manier hebben we het meeste al een plaatsje kunnen geven, we hebben hard gewerkt de afgelopen dagen. Geen recente foto's helaas, want beide camera's zijn gejat.

Dat was het dan, een afsluiting voor een tijdperk voor ons gezin. Wat blijft zijn de herinneringen en de 7555 foto's. Wij hopen een heleboel mensen die wij de afgelopen 2 jaar ontmoet hebben weer terug te zien, in Europa of in de VS. Met velen hebben we al contact gehad via Skype en dat proberen we ondanks het vervelende tijdsverschil erin te houden. Voor onze Amerikaanse vrienden zullen we ook een blog gaan bijhouden over ons reilen en zeilen, maar minder frequent dan we dat in Deerfield deden (http://rsdt-nl.blogspot.com//). Ik wil alle volgers bedanken voor het lezen en reageren, vanaf nu kunnen we het contact weer in real-life oppakken.

Radboud, Saskia, Dide en Ties

##########################################


Sitebezoek sinds oktober 2009:

Met in totaal 3280 bezoeken, ...................

............. van overal in de wereld

Thuis

Onze belevnissen en vele emotionele afscheidsmomenten beschrijf ik binnenkort nog. Nu zijn we weer thuis, de kinderen zeggen niet moe te zijn en spelen in de nieuwe speeltuin aan de overkant. Wij zijn een beetje aan het opruimen en vragen ons af hoe het allemaal in dit kleine Nederlandse huisje moet passen. Cultuurschok?

Afscheidsfeest

Op vrijdag was het dan zo ver, de verhuisploeg kwam opdraven om onze meubels terug te brengen naar de opslag. Een van de verhuizers kon zich de tv die boven stond ng herinneren, die is indrukwekkend groot, ouderwets en zwaar. Ze deden het verder netjes en vrij vlot. De voorman was Japanner en de werkwijze was dan ook grondig, de documentatie liet niets te wensen over. Alles werd gelabeld en ging in de vrachtwagen. Het paste net.



Zoals op de foto te zie is was het mooi helder weer, wel een stuk kouder dan bij onze eerste verhuizing een maandje geleden, toen zaten we op ons stoepje in ons T-shirt en hadden het warm.

Na afloop hebben Saskia en ik samen gelunched en zijn toen gaan inchecken in ons hotel, de kinderen waren nog op school. Om half 4 haalden we ze op en gingen toen even kijken in de winkel van Andy in Highland Park. Hij heeft allerlei sportartikelen die op de een of andere manier bijzonder zijn, bijvoorbeeld gesigneerd door de topatleten. Ties werd weer eens verwend en kreeg een puck (replica van de Olympische Spelen), en wij kregen allemaal een T-shirt van de overwinning vorig seizoen van de Chicago Blackhawks in de Stanley Cup (dat is hockey, op ijs dus). Leuk om gezien te hebben en dat wilden we toch echt nog even doen voordat we terug gaan. Ook nog net even tijd om kort te zwemmen in het hotel.

's Avond hadden we alweer zon's ervaring van een gebeurtenis waar je eens bij moet zijn geweest, zeker als je in Deerfield hebt gewoond. Wij waren uitgenodigd bij Michelle en familie om Hanukkah te vieren op de Sabbath, met ales erop en eraan. Hannukah is een Joods feest dat hier erg leeft. Wij kregen de verhalen en achtergronden te horen en Ties en ik hadden een echte keppel op. Het ging allemaal wel erg ontspannen en was gezellig. Voordat we er erg in hadden was het half 12 en dus veel te laat voor de kinderen in deze drukke tijd.

Na alle drukte rustig ontbeten in ons hotel en Ties at natuurlijk weer een wafel. Er was echter niet al te veel tijd voor ontspanning, want een goede vriendin van Ties gaf een feestje bij een ature center. Dikke pret natuurlijk, vooral omdat er vannacht vor het eerst hier sneeuw was gevallen. En de hoeveelheden zijn vergelijkbaar met west-Nederland, dus een centimeter of 20. Terwijl Saskia en Ties buiten rondliepen en Dide bij een vriendin speelde, organiseerde ik een en ander in ons toch niet zo lege huis als voorbereiding op het feest. Plotseling was een buurman onze oprit aan het sneeuwruimen met een snow blower, erg aardig en meedenkend.

We hadden van verschillende mensen vouwtafels geleend en die zette ik vol met allemaal mee te nemen keukenspullen, knutseldingen en wat er zoal in een huishouden verzameld wordt. Het was vrij veel. De gasten kwamen de deur niet uit vandaag zonder ons van een redelijke hoeveelheid spullen te verlossen. Natuurlijk was er ook weer veel te veel drinken en eten, ook omdat verschillende mensen nog dingen mee hadden genomen. Voor de kinderen waren er korte filmpjes op een geleende tv met dekens en kussens op de vloer en grote vellen papier op de grond geplakt om op te tekenen. Zoals gewoonlijk hing iedereen weer in en rond de keuken en de meegebrachte stoelen werden nauwelijks gebruikt.

Wij hadden een verjaardagskalender en adresboek neergelegd voor iedereen en een stapel NL magneten als souvenir. Groot succes en veel hilariteit. De stroopwafels en Nederlandse kaasblokjes (met WK vlaggetje) vielen in de smaak.

 

Na afloop hielpen een aantal mensen nog mee om veel weg te gooien. Morgen de rest opruimen en naar het goede doel brengen. Vanavond hebben wij ons in het hotel vrij rustig gehouden. Wij zijn er nu echt bijna klaar voor om terug te keren.

Allemaal feestjes

Het is me het weekje wel! Na de uitgebreide pizza lunch op maandag gingen we 's avonds in een kreeft- en krab restaurant eten, ditmaal aangeboden door Astellas. Het was erg gezellig met een groepje collega's en ik werd thuisgebracht, dus kon uitgebreid met de lokaal wereldberoemde Mai Tai cocktail kennis maken.

Dinsdag kwamen Saskia en Sue, de vrouw van een collega, rond lunchtijd naar Skokie om te gaan lunchen bij de Pita Inn, een Midden-Oosters restaurant. Een grote groep collega's ging weer mee. Hiermee wordt meteen duidelijk dat uit lunchen gaan hier heel gebruikelijk is. De meeste collega's gaan 2 of 3 maal per week ergens eten en meestal ben je ook voor 6 tot 8 dollar weer buiten, beter te doen dan even naar de pannakoekenboerderij in Leiderdorp dus. Ik neem meestal mijn eigen broodjes mee, gemiddeld zo eens per week ga ik mee. Maar deze week was anders. Woensdag wel braaf brood gesmeerd en met bijna iedereen hier in ons te kleine keukentje zitten opeten, ook erg gezellig. Op deze donderdag gingen we geheel spontaan naar een Indisch buffet, iedereen was er, dus het was alweer mijn derde afscheidsmaal. Ik kreeg een prachtig diploma aangeboden van de Bioanalytical University in Skokie.

Terug naar Dinsdag. Mijn laatste zaalvoetbalwedstrijd en ik had bijna gescoord. Maar ja, ik blijf een verdediger en kan beter in de weg lopen dan subtiele lobjes of afstandsschoten produceren. Het was leuk om met een stel collega's iedere week in een zaal heen en weer te rennen. Helaas verloren we meestal, soms met grote cijfers, maar de tegenstanders zijn dan ook vaak sterk. Vorige week deden er nog een paar reservespelers mee van de Chicago Fire, de professionele voetbalploeg hier. Dat maakte de 13-0 minder erg.

Woensdag was Saskia 's avonds naar een cookie exchange en ik heb nog wat door het huis gelopen om hier en daar wat te organiseren. Iedereen is een beetje verkouden, dus we gingen een beetje op tijd slapen. Vanavond gaan we de laatste dingen uit alle kasten ruimen, want morgen worden de meubels opgehaald en verhuizen we naar een hotel. De kinderen vinden het allemaal maar spannend en slapen moeilijk in. En worden dus ook moeilijk weer wakker. Dat zal wel niet beter worden de komende dagen. Ik hou jullie op de hoogte en zal foto's plaatsen van ons laatste afscheidsfeestje: de bring-your-own-chair party op zaterdag in ons lege huis. Basisregel is daar: als je een glas drinken neemt moet je het glas mee naar huis nemen. Alles moet weg.

Lunch

Net mijn collega's mee uit lunchen genomen ter afscheid, beetje vroeg, maar maandag is een goede dag. Iedereen was er ook en het was als vanouds gezellig. Geheel volgens traditie gingen wij naar de Village Inn, onze lokale stamkroeg en daar aten wij natuurlijk stuffed pizza. Dat is de beroemde (?) Chicago style pizza die eigenlijk meer een quiche is. Ik had de toppings uitgezocht, dus voor sommige collega's waren de combinaties nieuw.

Vanavond gaan we met een iets andere groep ook nog uit eten. Het kan niet op deze weken.

Winter?

Net samen met Ties de auto gestofzuigd (zogen?) de autoruiten een beetje gelapt en de ergste vlekken weggewassen. En dat allemaal in ons dunne truitje buiten. Het zonnetje schijnt heerlijk en het was helemaal niet koud. Maar in de achtertuin kwam ik net nog een doekje tegen en dat was stijfbevroren. Het vriest dus blijkbaar nog steeds, maar daar merk je niets van. Ideaal wintersportweer eigenlijk. Vandaag is ook de piste bij ons in de buurt voor het eerst open met zelfgemaakte sneeuw, maar wij zijn er maar niet naar toe gegaan. De kinderpiste is nog niet open dus we stellen het even uit tot in Europa.

Ties staat nu zijn energie uit te leven op de stofzuiger en ik ga de rommel die uit de auto kwam verder uitzoeken. Als we weer thuis zijn beginnen wij een adviesburo in stressvrij internationaal verhuizen, daar blijken wij best goed in te zijn.

Lang weekend

Wat een relaxed en lang weekend hebben wij. Na Thanksgiving hebben we op vrijdag de hele dag niet veel bijzonders gedaan. En op zaterdag ook niet. Dide had vrijdagochtend een play date met haar vriendin Madi, ik heb met Ties een rondje door Deerfield gemaakt om van alles te fotograferen. De gewone dingen die je niet zo snel fotografeert, maar die we niet willen vergeten, vooral voor de kinderen. Het was enorm koud, net onder nul, maar met een snijdende wind. Vandaag was die gelukkig wat gaan liggen, wel de hele tijd een prachtige blauwe heldere lucht, dus het ziet er op de foto's heel aangenaam en zomers uit.

Op de vrijdagmiddag kregen wij de kans om even te genieten van een bijzonder A,erikaans verschijnsel, dat langszaam de wereld schijnt te veroveren: Black Friday. De dag na Thanksgiving is de offieciele aftrap van het shopping season, voor de kerstcadeaux dus. Hier geef je iedereen in de hele uitgebreide familie een signifcant cadeau en het kost dus de nodige moeite om dat bij elkaar te shoppen, om over het geld maar te zwijgen. Goed, deze vrijdag begint het dus en iedere zichzelf respecterende winkel heeft dan ook superaanbiedingen en extra openingsuren, zo van 4 uur 's ochtends to 11 uur 's avonds ofzo. Met de bijbehorende lange wachtrijen. Wij waren niet van plan om ons daar bij te voegen, maar toen kwam Saskia op het lumineuze idee om in een mall in Skokie even een presentje voor Andy te kopen. Die heeft Ties allemaal Amerikaanse sportkleding gegevn van allerlei beurzen en Saskia wist precies wat hij wilde hebben en in welke winkel dat te vinden was. En gelukkig maar, het is ons niet gelukt om een parkeerplakje te vinden. saskia is dus maar uitgestapt terwijl ik nog een hopeloos rondje maakte. Toen ik de ronde had afgenaakt stond Saskia buiten met het gezochte pakje (geen korting) en reden we weer naar huis. Echt een enorm gekkenhuis, je krijgt een beetje het tweede paasdag op de meubelboulevard gevoel, hoewel ik daar nog nooit geweest ben.

Vrijdagavond gingen we eten bij vrienden Tracy en Andy, met kinderen in de leeftijd van Dide en Ties. We hadden grote Costco steaks meegebracht en voor de kinderen junkfood afgehaald. Het was gezellig en de kinderen hadden het goed voor elkaar. Het was dus weer laat geworden en daardoor had onze zaterdag een late start. Vandaag kwamen we ook niet veel verder dan een potje finger soccer (gekregen van de buren), het bouwen van een nieuw bouwsel van Knex en een bezoekje aan de AT&T winkel om ons Internet- en telefoonabonnement op te zeggen. Oh ja, Ties kocht ook nog 2 boekjes uit een serie die hij nu bijna compleet heeft, het is echt ongelooflijk hoe hoe precies onthoudt wat hij al heeft of niet. Vaak denken wij dat hij bluft, maar iedere keer blijkt hij gelijk te hebben, vandaag had hij nummers 19 en 21 in zijn handen. Saskia had een spiekbriefje, en het klopte natuurlijk precies. Daarna gingen wij onze vissen naar hun nieuwe eigenaren brengen, Meg en Peter hebben zich over hen ontfermd en zijn er erg blij mee. Goed nieuw huis, dus wij ook opgelucht. En de grappenmaker die nog eens op het idee komt om ons vissen kado te doen krijgt ze meteen terug! Geen beesten meer bij ons, dat is weer een zorg minder en houdt ons flexibel. De kinderen zijn het er niet mee eens, maar ik weet wie er in weer en wind diep in de nacht met het beest in de weer moet, of op zomdagochtend stront staat te ruimen. Nee, dank je. Dide heeft al gezegd dat ze weet dat ze geen dier krijgen, maar dat ze het toch blijft vragen, dat weten we dus alvast.

Dide bleef spelen, eten en film kijken bij haar vriendin Hannah en wij maakten pannenkoeken voor Ties met Dunkin' Donuts toe. Feest! Ties zit nu nog even naar Engelstalige school tv te kijken op de computer, het gaat over science. Net over de werking van het oog en nu over glas maken, hij is in opperste concentratie.

Morgen is het zondag, dan ruimen we de auto helemaal leeg. Vandaag heeft Saskia alvast wat koffers gepakt, we willen zo min mogelijk open maken de laatste dagen hier als we in een hotel zitten. Beetje organisatie vooraf dus. We hoeven ook zeker geen boodschappen meer te doen voor ons avondeten, want de kasten en vriezer blijven maar vol: we worden te vaak uitgenodigd gedurende deze laatste weken. En ook de komende dagen zal het aantal keren dat we uitgebreid koken beperkt blijven, we zullen dus wat ongebruikelijke hapjes erveren op oms afscheidsfeest. Ik zal later wellicht nog wat foto's plaatsen van ons ontspannen weekend.

Thanksgiving

Onze tweede Thanksgiving alweer in de VS. We waren uitgenodigd bij de zus van Deerfieldse vrienden, die zelf ook in Deerfield woont op loopafstand. Gisteren was Saskia nog ziek naar huis gegaan bij het afscheidseten met een stel buren, vandaag ging het beter, wel na een ibuprofen. Net als gisteren was het gezellig en vermaakten de kinderen zich uitstekend in de speelkelder. Ondertussen werd ons de oren van het hoofd gevraagd door de uitgebreide familie van de gastvrouw. Het was erg gezellig en er was natuurlijk turkey, met officiele stuffing, mashed potatoes en andere heerlijkheden. Saskia had een onbegrijpelijke hoeveelheid verschillende koekjes gebakken (met een beetje hulp van Ties) die ook in de smaak vielen. Helaas geen foto's want wij voelden ons een beetje opgelaten om bij vreemde mensen thuis uitgebreid te gaan fotograferen.
Morgen weer afscheidseten, dit keer in een restaurant, en in het weekend misschien skieen als het skigebied in de buurt dan al open is. Ze zijn in ieder geval al sneeuw aan het maken.

Ouderavond

Vanavond bij Dide en Ties op school was het ouderavond. Niets dan complimenten, Dide was een geweldig denker en Ties was enorm vooruit gegaan met zijn lezen en schrijven. De juf van Dide was bijna in tranen dat zij bijna wegging en met beide klassen gaan we Skypen als wij weer thuis zijn. Het is een raar gevoel dat wij binna weggaan en iedereen op school lijkt het ook te weten. Mensen vinden het leuk dat er eens een stel niet-Amerikaanse of zelfs niet-Deerfieldse kinderen op school Rond heeft gelopen.

Ondertussen was het vandaag storm- en regenachtig en de laatste warme dag van ons verblijf hier, denken wij. Het was 18 graden en voelde zo vochtig buiten, je kon het gewoon ruiken als je de voordeur uitliep. Vanaf morgen wordt het een graad of 3 en dat blijft de komende 2 weken zo volgens de voorspellingen.

Wij bereiden ons nu voor op de grote feestdagen hier, Thanksgiving. De kinderen hebben sinds vanmiddag vakantie en ik moet nog anderhalve dag werken voordat ik ook een paar dagen vrij heb. Nog vol plannen, daarover later zeker meer.

Afscheidsfeest bij Mrs. Wallace in de klas

Vandaag was er weer een afscheidsfeestje, ditmaal vooral voor Ties. In zijn oude klas van vorig jaar had Mrs. Wallace tijdens de lunch al zijn oude klasgenoten uitgenodigd en had pizza laten aanrukken. Ook een aantal moeders was van de partij. Het was bovendien voor ons leuk om weer eens door de werkende school te kunnen lopen, daar kom je normaal niet zomaar binnen.Flink veel foto's gemaakt dus.

Ties vond al die aandacht er leuk. Er was een heel mooi boek gemaakt door zijn klasgenoten met herinneringen aan Ties, hij heeft best indruk gemaakt.

Ties geeft kado aan Mrs. Wallace

En bij diverse mama's vloeiden wat tranen:

In de middag hadden we een klein feestje van de Deerfieldse nieuwkomersclub in het kader van Thanksgiving. Ik vond het niet erg bijzonder, maar de kinderen hebben het wel naar de zin gehad. Het vond plaats in de bibliotheek en er werd voorgelezen en geknutseld, kalkoenen natuurlijk. Na afloop hadden we 2 families over de vloer voor het avondeten om de restanten van de pizza van school te verorberen en nog eens gezellig stil te staan bij de dag. Zo komen we onze dagen wel door en hoeven we ons niet te vervelen.

Ik werk ook nog af en toe in en om het lab. Deze week is mijn nieuwe collega begonnen, hij neemt mijn baan hier over. Fijn dat hij er is, ik heb nog een korte tijd om hem zo goed mogelijk in te werken. Ook wel weer erg leuk eigenlijk om te doen. En hij doet ook nog aan zaalvoetbal, dus ook die verantwoordelijkheid kan ik prima overdragen.

Arkansas (maar dan wat uitgebreider)

Zoals gisteren geschreven zijn wij dit weekend bij vrienden op bezoek geweest in Arkansas. Donderdagochtend om 3 uur opgestaan en snel vertrokken, zodat wij om 3 uur 's middags in Fayetville aan de thee zaten. Lange reis, maar de kinderen kunnen er goed tegen en wij ook wel. Achterin is het een soort huisbioscoop en in die bus van ons is het echt ruim zat. De kinderen zaten op de stoelen van de derde rij en de tweede had Saskia weggehaald. Daar stond kleurmateriaal, proviand voor onderweg en andere noodzakelikheden voor onderweg. Dankzij de goede voorbereiding hoefden we letterlijk alleen maar te stoppen om te tanken, en voor de plaspauzes natuurlijk. Maar zelfs daar wordt Dide beter in.

Aangekomen bij Jessica, David, Victoria en Andrew gingen de kinderen meteen in de tuin spelen. Achterin was een stroompje en speciaal daarvoor hadden we laarzen geleend en regenbroeken ingepakt. Dat was niet nodig, want ze kwamen toch tot aan de liezen nat weer thuis. Wel veel lol, zoals uit de foto's blijkt.

En de mama's zagen dat het goed was

Na het plonzen nog even met de voeten in een teiltje warm water, het werd heel plotseling donker.

De rest van de dag en avond hebben de kinderen leuk gespeeld met elkaar, het klikt goed en er was een boel nieuws natuurlijk. Ook de volwassenen hadden een goede tijd, prima gegeten en dito gedronken. Laat naar bed.

De volgende ochtend waren de kinderen weer veel te vroeg wakker, maar dat hoort bij activiteiten als dit. Het weer viel tegen en er werd zo lekker gespeeld, binnen en buiten, dat wij in huis bleven keutelen. Na de lunch gingen we naar het bos in de buurt. Omdat Jessica en David hier ook pas net wonen kennen ze nog niet alles en dit was ook voor hen nieuw. Het was erg leuk. Eerst een stukje gewandeld en toen snel terug naar het informatiecentrum voor een verhaal over de reptielen die hier wonen.

 Ties aait een slang

Dus Dide ook.

Ademloos ............ Alhoewel vooral Ties veel vragen beantwoordde, niet altijd correct, maar het werd wel weer duidelijk dat hij geen podiumvrees heeft.

Na het reptielen en amfibien verhaal gingen we nog even naar buiten. De kinderen hadden veel lol in deze wandeling, hebben nog wat geklommen en daarna nog in een speeltuin gespeeld.

Na afloop van ons bezoek aan al deze natuur gingen we eten bij de plaatselijke Italiaan. Fayetville is een universiteitsstad (University of Arkansas) en de plaats waar het football gespeeld wordt. Vergeet even onze eerdere football ervaringen, hier is het het belangrijkste in het leven. In dit stadje staat een stadion voor 75000 toeschouwers (dat is dus meer den De Kuip) en het zat deze zaterdagavond vrijwel vol voor een college football wedstrijd tegen Tennessee ofzo. De college teams spelen een regional competitie tegen staten in de buurt en dat is dus een big deal. Iedereen in de stad loopt in het rood, het is werkelijk of Nederland een final tegen Spanje gaat spelen. Na het eten reden we de stad in en liepen een heel stuk naar het stadion. We hadden geen kaarten, dat wil je de kinderen niet aandoen, maar konden langs de zijkant van het stadion toch nog heel wat zien en een beetje van de sfeer proeven.

Zondagochtend hebben we heerlijk uitgebreid ontbeten. De kinderen wilden niet weg en Dide liet even zien wat ons de komende weken te wachten staat met de diverse afscheiden die er gaan komen: dikke tranen. Uiteindelijk reden we om half 11 weg, de terugreis ging nog voorspoediger dan de heenreis en wij waren om half 10 's avonds weer thuis. De laatste 2 uur regende het van zachtjes tot steeds harder. Het is vrij fris aan de randen van de dag, de winter staat voor de deur.

Op maandagochtend ging iedereen weer door met de normale activiteiten. De kinderen waren weer op tijd op school en er moest ook weer gewerkt worden. We komen nu in de fase dat we van alles voor het laatst doen hier.

Arkansas

Wij zijn net teruggekeerd van een lang weekend naar Arkansas. Onze Engels / Canadeesche vrienden David en jessica zijn daar vanuit Deerfield heen verhuisd en wij wilden ze graag een keer bezoeken in hun nieuwe omgeving. We zijn zaterdag lekker op stap geweest in bos en Fayetville, waar net college football plaatsvond. Erg opwindend allemaal. Nu net weer thuis na een hele dag rijden en moe. Later meer, wij hebben het in ieder geval nog goed naar ons zin.

Verhuizing

Vandaag is het dan zover: de verhuisploeg kwam onze persoonlijke spullen ophalen. Drie man zijn nu al een paar uurtjes bezig om alles netjes in dozen te verpakken, boven is het al leeg (kleding en speelgoed), beneden gaat het ook al hard. De derde man is bezig om fietsen te demonteren en in te pakken, ontzettend netjes allemaal. Binnen een uurtje zijn ze vast klaar.

Weer weekend

De afgelopen week hebben wij allemaal hard gewerkt. De kinderen hadden een drukke schoolweek, Saskia deed allerlei inpak- en schoonmaakactiviteiten en ik ben druk aan het proberen nog zoveel mogelijk werk in en om het lab af te krijgen. Niet al te veel spectaculairs te melden over die week dus.

Vrijdag was wel ongewoon, na wegbrengen van de kinderen gingen Saskia en ik samen de Mazda naar de verhuizer brengen, die wordt volgende week verscheept naar NL. Eerst moesten we nog even langs de garage, want er was een klein olielek, ontstaan na de vorige servicebeurt. Er bleek een afdichtingsring van de kap van het oliefilter te lekken, simpel te verhelpen gelukkig. Daarna door naar het verhuisbedrijf. Het was koel, maar prachtig helder weer, niet te druk op de weg en de navigatie gaf ons, onbedoeld, een toeristische route. Best lekker zo, het voelt toch altijd een beetje als spijbelen als ik niet aan het werk ben terwijl mijn collega's dat wel doen. Zeker tijdens een stop bij de Starbucks.

De verhuizers handelden het heel correct af en daarna reden we weer terug om nog wat andere verhuizing gerelateerde zaken te regelen in Deerfield (gemeentehuis, verzekeringskantoor en meer van dat soort van onze favoriete bezigheden). Het was een heel productief dagje zo.

Maandag komt een verhuisploeg om onze persoonlijke spullen op te halen voor verscheping naar Nederland. Vanaf dat moment leven wij 4 weken uit de koffer in ons eigen huis. Het is dus nu echt aftellen, nog maar 1 maand hier. Het blijven mixed emotions voor ons allemaal.

Volgend (lang) weekend gaan wij nog 1 keer flink op pad in dit grote land om vrienden te bezoeken in Arkansas. Daarover ongetwijfeld later meer. Dit weekend wordt het wat rustiger, Dide heeft een feestje, laatste spullen inpakken en misschien nog even naar buiten. Het is nu heel koud, heeft flink gevroren vannacht, maar het wordt morgen weer dik 15 graden en zonnig. Het kan alle kanten op in dit seizoen.

Trick or treat

Jawel, op de trouwdag van Henk en Ria en de laatste dag van oktober is het Halloween, vandaag dus. Als goede voorbereiding, geheel volgens de traditie, hebben de kinderen vanmiddag pompoenen uitgehold en versierd. Vanaf half 4 laten ze hier de kinderen los voor de ronde "trick or treat", het was werkelijk prachtig weer, zonneschijn en onbewolkt. Waarschijnlijk ook daardoor was het druk op straat. Ouders lopen hier altijd op gepaste afstand met de kinderen mee, wij dus ook, en al snel kwamen wij een schoolgroep tegen vol vriendjes en bekenden. Dat was een tijdje leuk, maar toen de zon begon weg te gaan koelde het af en hadden Dide en Ties het wel gezien. En wij ook.

Skelet en hockeymeisje (een overigens onbekend fenomeen hier)

Sommige mensen maken er een heel spektakel van

De kinderen gaan nu lekker op tijd naar bed, weer uitgebreid gelezen in bed en nu moe van alle drukte en activiteiten. De pompoenen van Dide

en van Ties.

Tot later.

Inpakken

Na een ochtendje Skypen met Nederland gingen wij op bezoek bij vrienden voor koffie, lunch en middagactiviteiten. Dit waren de mensen bij wie wij in de zomer op bezoek zijn geweest in hun huis in Utah. De kinderen doken meteen de kelder in, net zoals bij zoveel Deerfielders het speeldomein. Wij dronken dus rustig onze koffie, maakten tosti's met door ons meegebrachte Nederlandse kaas en het was als vanouds gezellig.

Na de lunch gingen de 4 vrouwen schaatsen op een ijsbaan in de buurt en de 4 mannen gingen voetballen. Jake, de zoon van onze vrienden moest "uit" tegen Gurney, een stukje ten noorden van Deerfield. Ties, Kurt en ik hebben ook een beetje staan ballen. Ik heb wel eens eerder geschreven dat voetbal, net zoals andere sporten trouwens, hier plaats heeft in de parken. In dit park waren wel vaste voetbaldoelen en lijnen, soms moeten die er door de scheidsrechters op worden gezet. Iedere ouder brengt zijn eigen kind en heeft natuurlijk een stoel bij zich om langs de lijn te zitten. Dat wist ik allemaal al, maar ik heb vandaag geleerd dat de scheidsrechters worden betaald door de league. Het gaat dus allemaal helemaal anders dan in Nederland met al die clubs met eigen clubhuis, clubscheidsrechters en kantinemoeders.

Ties vermaakte zich wel met meegebrachte bal. Hij heeft eerst zelf gevoetbald, toen een bloedneus gekregen, daarna de hele eerste helft liggend in het gras bekeken en de tweede helft weer met mij gevoetbald. Zoals te zien was het weer uitstekend weer.

Jake in actie bij de warming-up

Na de wedstrijd is iedereen ook weer binnen, letterlijk, 2 minuten vertrokken. Onderstaande foto is gemaakt net na het laatste fluitsignaal.

Terwijl Ties nog even nageniet.

En ondertussen stonden Hailey en Dide met de moeders op de schaats.

Eenmaal thuis aangekomen gingen we de kinderspullen organiseren en inpakken. Dide en Ties waren er al heel lang in gedachten mee bezig en vonden het volgens ons wel een fijn idee dat het nu ook weer concreter werd. Ze hielpen allebei in ieder geval dapper mee met opruimen, inpakken en weggooien. Dide en Ties zijn klaar voor de verhuizers die we over een dikke week verwachten. Wij schieten overigens ook al aardig op, de meeste ruimtes in huis zijn al uitgemest en gesorteerd, de laatste klussen doen wij morgen.

Na al het harde werken zijn wij vanavond gaan eten bij een buffetrestaurant in de buurt, dat wilde Dide heel graag. Hier geen vlees, maar veel soep en salade, Natuurlijk wel pizza en macaroni & cheese, het moet natuurlijk niet té gek worden. Op de website gezien dat kinderen in Halloween kostuum gratis eten, dus ze nog snel even in de pakken gehesen. Wij hebben in ieder geval lekker gegeten. Morgen langs de deuren met een groep kinderen om snoep te scoren. Een soort vervroegde Sint Maarten, maar dan zonder de ballast van liedjes zingen. Het schijnt ook niet te gaan stormen, hagelen of zelfs regenen. Normaal schijnt er van 4 tot 7 uur te worden gelopen, maar wij weten nu al heel zeker dat wij dat niet gaan halen.