Herfst?

Nadat zondag nog bijzonder mooi was, inclusief fietstochtje naar de speeltuin en de bibliotheek, is het vandaag plotseling herfst geworden. Het was 17 graden en winderig, opeens moeten we weer op zoek naar de jassen. Morgen wordt 13 graden verwacht, de winter komt eraan! Toch hopen we op nog een paar mooie weekeinden, ook hier kan het verkeren, zeggen ze. De kinderen hadden vandaag een vrije dag (Yom Kippur), maar ook die moeten morgen weer aan het werk. Ik verwacht morgen en overmorgen in het lab bezoek van een scientist van Hitachi die een voorbeeldexperiment komt doen, dus dat wordt een lange dag, inclusief eten 's avonds.

Movie night en garage sale

Dit was wederom een bewogen weekje. Ties had het op momenten even moeilijk op school, hij voelt zich volgens ons meer op zijn gemak en gaat een beetje weerstand bieden tegen de dingen die hij niet zo leuk vindt of in ieder geval de dingen die anders zijn. Hij begrijpt ook nog niet alles en het leerniveau (rekenen) is een beetje onder zijn maat. Saskia heeft hem een middagje thuisgehouden en is nog een keer bij de lunch langsgegaan. Dat helpt wel. Ik was vrijdag op tijd thuis om de kinderen mee op te halen en dat gaf Saskia de kans om een uur lang met Mrs. Wallace, de juf van Ties te praten. Zij is echt dol op Ties en begrijpt dat het niet makkelijk voor hem is. Alle ouders zeggen dat er geen betere juf is dan zij om hiermee om te gaan. Wij hebben er ook best vertrouwen in dat Ties zijn draai gaat vinden, het is alleen soms even lastig nog.

Dide doet het verder prima, ze klaagt soms ook dat ze niet genoeg te doen krijgt, omdat ze denken dat ze het niet begrijpt. Het Nederlandse ABC kent ze al niet meer en Engels spreken gaat al enorm veel beter. Ze zitten pas een maandje op school en ze hebben al veel geleerd.

Vrijdagavond was het movie night op school. Wij hadden ons allebei aangemeld als vrijwilliger en konden de kinderen dus een beetje in de gaten houden. Er waren 2 films en wij hadden gekozen voor Bolt.

(http://www.youtube.com/watch?v=aDWPsoKQoOs )

Die hebben de kinderen al een paar keer gezien in het Nederlands en konden ze dus goed volgen. De gedachte van de avond was, en daar kwamen we pas op het laatste moment achter, dat de kinderen in pyjama of "huispak" komen, een slaapzak meenemen en zich installeren in de gymzaal voor de film. Vooraf was er de mogelijkheid pizza te eten en er was popcorn en snoep voorhanden. De kinderen keken er al een paar weken naar uit. Als vrijwilliger mochten / moesten wij eerder zijn. Onderstaande foto is toen genomen, later was het te donker voor meer plaatjes.

Saskia was geplaatst bij het pizza uitdelen en ik mocht in de eetruimte een beetje toezicht houden. Het was in een half uurtje weer voorbij zonder noemenswaardige inspanning, er was weer gezocht voor meer dan genoeg bemanning. Toen de film eenmaal begon hebben wij zeer uitgebreid met allemaal andere ouders staan babbelen. Dat was best informatief en gezellig. Iedereen kent ons, kinderen schijnen thuis te komen met verhalen over Dide en Ties, maar mijn geheugen voor nieuwe contacten van het schoolplein is niet al te geweldig, laat staan voor de bijbehorende naam. Gelukkig was Saskia erbij.

De film duurde tot na 8 uur en toen had Saskia alweer een belangrijke taak gekregen, namelijk het tegenhouden van alle niet uitgecheckte kinderen, te herkennen aan het ontbreken van een rode stip op de hand. Het systeem van vertrekken was Amerikaans degelijk, niemand de deur uit zonder dat het op het juiste formulier was aangetekend. Eigenlijk wel goed, want het staat zo slordig als ze een kind missen aan het einde van de avond, of er blijkt er nog een op de wc te zitten als de school op slot gaat. Wel een beetje omslachtig.

Dide en Ties hebben het in ieder geval leuk gehad en waren helemaal tevreden. Daarnaast hebben ze dit weekend allebei een uitnodiging gekregen voor een feestje van een klasgenoot, dus ze worden redelijk opgenomen in de groepen.

Op zaterdagochtend waren we alweer vroeg op pad omdat er een wijkbrede garage sale was in de buurt van mijn collega Neal. Wij wilden dat wel eens van dichtbij meemaken en de kinderen vinden het altijd leuk om met "de meisjes" te spelen. Uiteindelijk waren we pas om half 5 terug, een driezitsbank rijker en een tas met kleinigheidjes, boekjes, spelletjes en meer uit die categorieën. We hadden buiten pizza gepickniked voor lunch (alweer pizza, ja), Neal en Sue geholpen met verkopen en de hele tijd buiten staan babbelen en de tuinen afgestruind. De kinderen vermaakten zich met hun plaatselijk vriendinnen en hun nichtje, speelden videospelletjes in soorten en maten. Het was al met al heel ontspannend. Het weer was aangenaam, maar niet heel warm, nog net T-shirt weer. Het wordt duidelijk herfst, de eekhoorns keilden de hele tijd eikels uit de boom en er begint wat verkleuring in sommige bomen op te treden.

Vanavond zagen we in de tuin ook een dier lopen. Na even zoeken op iGoogle plaatjes bleek het een buidelrat te zijn (opossum heten die hier: http://dnr.state.il.us/ORC/WILDLIFE/furbearers/opossum.htm). Grappig. Na een wasbeer nu dus ook buidelratten. Ze zijn ietsje groter dan een kat en schijnen niet gevaarlijk te zijn. Geen zorgen dus. Met de zwager van Neal hebben we ons vandaag nog zitten afvragen waarom eekhoorns hier zo veel voorkomen in vergelijking met Nederland en dat geldt eigenlijk ook voor al dat andere wild life. Wie het weet mag het zeggen.

Terug

Na een paar dagen Nederland ben ik dan weer helemaal terug in Deerfield. Vanwege het volslagen onverwachte overlijden van mijn tante Lies ging ik naar Nederland (België eigenlijk) voor de herdenkingsbijeenkomst. Trieste zaak natuurlijk, maar ik was blij dat ik gegaan ben.

Mijn heenreis verliep redelijk voorspoedig en ik kwam op tijd aan op Schiphol, ik had zowaar nog geslapen en zelfs het ontbijt gemist. Lennart haalde mij op en na een douche en een bruine boterham met belegen kaas (!) reden we via Delft (Lidewij ophalen) richting België. Na het officiëlere gedeelte van de bijeenkomst werd het toch nog gezellig, op zo'n beetje ingehouden manier. Het is niet echt gepast, maar toch ook wel leuk om iedereen weer eens bij elkaar te zien. Halverwege de middag vertrokken we dan weer richting Delft. De jetlag had mij een klein beetje te pakken, dus ik deed eventjes (heel eventjes maar) mijn ogen dicht en toen waren we er al bijna. Op een terrasje heerlijke Belgische biertjes gedronken. Lidewij en Jan hadden hamburgers op het menu gezet, hoe kun je het bedenken! Maar wie ze een heel klein beetje kent weet dat dit toch een culinair hoogstandje werd, kalfshamburgers met tonijnsaus en lekkere broodjes. Prima, daar kunnen ze in dit land nog wat van leren.

De vrijdag ging ik 's ochtends naar Voorschoten, even wat mensen gedag zeggen en kadootjes uitwisselen, raar om er weer te zijn, maar ook een warm bad. Daarna snel via een paar winkels naar Leiderdorp om even wat collega's gedag te zeggen. Ook weer met open armen ontvangen, de middag eindigde in brasserie Park. Via Dorien in Haarlem reed ik weer naar Lennart en Krista, alwaar frikadellen en kroketten het menu vormden. Zaterdag vierden we de verjaardag van Henk met taart en uitgebreide lunch, leuk om iedereen daar ook nog even te zien. Het werd later dan ik eigenlijk wilde, maar zondagochtend 6 uur stonden we toch weer redelijk fris op. Om 7 uur vertrokken richting Schiphol, inchecken ging allemaal probleemloos, ik had weer een beetje mazzel dat de koffers net mee mochten, 2x23 kg is de limiet en dat pastte eigenlijk net niet. Ik had een enorme hoeveelheid hagelslag en kaas bij mij, en natuurlijk nog kadootjes van allerlei mensen. Leuk!

De vlucht had onverwacht vertraging, vliegtuig kapot, nieuwe kwam, en tegenwind, waardoor we ruim 2 uur te laat waren. Maar ik was er in ieder geval weer, ik ken ook voorbeelden van gecancelde vluchten met vertraging van een dag als gevolg.

Saskia had net voor vertrek naar het vliegveld een enorme knal gehad, ze dacht eerst dat het in huis was, maar het bleek een transformatorhuisje in onze straat te zijn. De spanning was eraf en het zou volgens een buurvrouw die het electriciteitsbedrijf gebeld had een paar uur duren. Toen we thuis kwamen was er niks meer aan de hand en tot onze grote blijdschap werkt alles nog, geen schade waar we toch wel een beetje bang voor waren. Ook die infrastructuur is hier dus bepaald niet feilloos.

Om jullie ook van de lopende zaken nog een beetje op de hoogte te houden moet ik melden dat Saskia hoest als een gek. De hoestdrank die ik heb meegenomen helpt nog niet echt, geloof ik. Ze slaapt er slecht van en is hartstikke moe. Dat gaat ook wel weer over, ze heeft er veel vaker last van gehad in het verleden. Nu is het alleen even vervelend. De kinderen hebben geen last meer van hoest, ikzelf ben een beetje snotterig, maar dat is niet alarmerend. Saskia heeft nog wel vandaag de Mazda naar de garage gebracht voor de eerste oil change, de binnenspiegel met kompas die we besteld hadden en onze officiële nummerplaten. Nu zijn we weer helemaal bij met die dingen, onze andere auto is wel weer toe aan een beurt. Komende dagen eerst even de administratie bijwerken, dat lijkt hier vaker nodig dan thuis.

Op school blijft het lekker druk. De hoeveelheid e-mails, nieuwsbrieven en flyers is onbegrijpelijk. Morgen is het picture day (schoolfotograaf) en daar moet weer gepast geld voor komen ($13,30). De volgende aankondiging voor iets wat we moeten betalen is er ook al weer ("album for first grade", $18,-). Al met al loopt het aardig op en dan doen we niet eens met alles mee, zoals wrapping paper, special notes paper of grocery bucks. Vandaag begonnen bijvoorbeeld ook de fun lunches op school, relatief ongezonde happen verzorgd door plaatselijke restaurants ($6,- per kind). Dide en Ties vonden het niet leuk, maar zij hadden een broodje mee. Ze wennen er wel aan, Dide vond de snoepjes die erbij kwamen (!) niet lekker.

Lang geleden

De vorige update is al enige tijd geleden. Als excuus kan ik slechts aanvoeren dat er ondertussen veel gebeurd is hier. Totaal onverwacht is mijn tante Lies afgelopen week overleden. Volgende week ga ik een paar dagen terug naar Nederland voor de herdenkingsbijeenkomst: donderdagochtend kom ik aan, net op tijd. Als ik er dan toch ben ga ik even mijn collega's in Leiderdorp gedag zeggen (sorry aan alle parttimers, het is vrijdag 18 september dat ik er ben). Op zaterdag is dan Henk jarig en zondagochtend vroeg vertrek ik weer, zodat ik maandag weer kan werken. Beetje wild reisschema, maar het lukt wel. De kinderen en dus Saskia kunnen maar beter hier blijven, want de jetlag kost ze 3 weken om van te herstellen en bovendien als ze even thuis zijn weigeren ze waarschijnlijk om weer naar Amerika terug te gaan. Ze hebben het hier best naar de zin, maar missen Nederland toch ook echt.

Vorige week zondag kwamen Lennart, Krista en Lieve aan het einde van de dag weer terug van hun roadtrip naar onder andere het Smokey Mountains National Park. Zij hebben 10 goede vakantiedagen gehad en waren bijzonder enthousiast over dit gebied, dat moeten we onthouden. Tien uur rijden vinden ook wij inmiddels in de buurt.

Met de terugkeer van de visite werden onze dagen ook weer lang en gezellig. Maandag was het Labour Day en dat betekende dus een extra vrije dag voor mijzelf en de kinderen. Het weer was prachtig, zo'n 25 graden en meestal was het 's avonds ook nog best uit te houden buiten. We hebben dus weer een paar keer buiten gegeten en ge-BBQ-ed met elkaar. Overdag hadden Saskia en Lennart en Krista zo hun bezigheden, terwijl Dide en Ties en ik aan het werk moesten.

Op dinsdag haalde ik de kinderen uit school, want Saskia was met de visite een dag naar Chicago. Op woensdagavond hadden Saskia en ik een informatieavond op school dus konden Lennart en Krista mooi even oppassen. Donderdag gingen Lennart en Krista bij een vriend in Chicago eten en konden wij oppassen. Op vrijdag was het bonte avond. Bovendien zijn wij sinds vorig weekend de gelukkige bezitters van een Wii met golfspel, dus ook daar hebben we met Len en Krista regelmatig een deel van de avond op zitten oefenen. Het is weer veel te vaak veel te laat geworden.

Ook de kinderen hadden het naar de zin met hun kleine nichtje die in 3 weken tijd erg veel nieuwe dingen heeft bijgeleerd. We hebben de laatste volle dag dat Lennart en Kristo bij ons logeerden zelfs nog even de eerste verjaardag van Lieve gevierd. Het duurt dan nog wel een maand of 4 voordat het zover is, maar wij zullen er dan niet bij zijn en dus moest het maar even vervroegd. Het was helemaal feest, met taart met 1 kaars, zingen, cadeautjes en een feestmaal.

De kinderen zijn op school eigenlijk al helemaal gewend. Beide juffen zijn erg enthousiast over de kinderen en hun inzet. Ze begrijpen duidelijk nog niet alles, maar doen uitstekend mee en proberen zo hard mogelijk om gelijk op te trekken met de klas. Bijna elke dag krijgen ze huiswerk en dat in combinatie met de lange dagen (8:40 tot 15:25) en het feit dat er hier geen vrije woensdagmiddag is maakt het wel erg druk voor ze. Daarnaast moeten ze allebei een logboek bijhouden van wat ze lezen, voorgelezen krijgen, of samen met ons lezen, Dide moet rekentestjes op de computer maken, er zijn natuurlijk play dates met andere kinderen, maar af en toe een beetje buitenspelen is ook belangrijk. Het is werkelijk een drukte van belang voor ze. De weekenden proberen we dus een beetje ontspannen te houden.

Gisteren zijn we naar het vliegveld gegaan om Lennart, Krista en Lieve uit te zwaaien. Het is dus door het overlijden van mijn tante dat ik ze plotseling volgende week weer even zie. Voor de kinderen was het wel even moeilijk, vooral Ties vindt het tegenwoordig niet eenvoudig om afscheid te nemen. Na 6 weken bezoek wordt het wel een beetje stil voor ze. Na afloop zijn we in een bos in de buurt gaan lopen. Er loopt een rivier(tje) met een wandel- en fietspad ernaast. Hier kun je erg lekker rustig door een bos lopen over een pad dat nu eens niet na 0,65 mijl weer doodloopt. Over de wegen die je kruist hebben ze zelfs bruggen en tunnels aangelegd. Helaas kunnen wij de fietsen niet zo lekker met de auto vervoeren, vooral die kolos van Saskia niet, dus hadden we alleen de kinderfietsjes meegenomen en zijn Saskia en ik gaan wandelen. Nu nog eens kijken of we ook vanaf huis op dit pad kunnen komen, dan maken we er een keer een dagtocht van met de kinderen op de fiets, we kunnen zeker 30 km noordwaarts over dit pad, dus best genoeg voor de kinderen, want we moeten dezelfde weg ook weer terug.

Dide heeft nu een paar keer met Elena over Skype contact gehad. Kinderen voeren niet zo makkelijk een gesprek over de telefoon, zelfs niet met beeld, maar ze vindt dat toch duidelijk wel erg leuk. Wat ons betreft is het voor herhaling vatbaar. En ook voor onszelf is het wel prettig om zo af en toe met het thuisfront te kunnen communiceren.

Dan zijn we de afgelopen dagen ook tegen wat probleempjes in ons huis aangelopen, van wat kapotte lampjes (draden afgeknipt), lekkende badkuip, slecht functionerende verwarming en airco tot stank in de woonkamer. Omdat de huiseigenaar nauwelijks reageerde op onze vragen het te repareren en zijn beloftes niet nakwam hebben we onze makelaar er op af gestuurd. Hoewel een dag te laat zijn er nu 2 goede klusjesmannen die zelfs nog meer dingen aanpakken dan waar wij ze op wijzen. Ze zijn al de hele zondag bezig en moeten zeker nog een keer terugkomen om het af te maken. Wij zijn in ieder geval al lang blij dat het nu wordt aangepakt en wij zijn straks winterklaar. We hebben ook gezellige lichtjes buiten nu (helaas is het bezoek net vertrokken).

Tot hier deze update van een drukke week. Binnenkort meer.

Cursus

Gisteren had ik een cursus in Deerfield in het kader van de "journey courses". Dat is een Astellas programma waar iedereen enkele cursussen uit moet kiezen, prima initiatief en ook vrij goede programma's. Ik ging gisteren naar "manager as coach", vooral nieuwsgierig naar waar toch de verschillen tussen Nederland en de VS vandaan komen. Tot mijn eigen verbazing moest ik aan het eind van de dag concluderen dat de theorie identiek is: deze cursus zou je zo in Nederland kunnen aanbieden zonder dat iemand vreemd zou opkijken (op het applaus voor jezelf na dan).

Het ging over het op een positieve manier geven van terugkoppeling, met de mens achter de coachee in gedachten, over het stellen van realistische doelen en verwachtingen, transparant zijn en het helpen van collega's en medewerkers. Het is echt verbazend dat de praktijk dan wel behoorlijk anders is. Waar leidinggevenden hier veel meer gewend zijn om de baas te zijn vanuit hun positie, accepteren we in Nederland over het algemeen pas leiderschap als dat inhoudelijk verdiend is. Toen ik zei dat we in Nederland nogal neigen naar anti-autoritair gedrag werd er smakelijk gelachen, blijkbaar hebben ze ervaring vanuit de projecten met de Nederlandse gemiddelde opstelling.
Iets anders dat ik opvallend vond was dat er door iedereen zoveel werd gesproken over de "career" van zichzelf of de mensen die ze coachen. Te pas en te onpas werd eraan gerefereerd, het is duidelijk dat werk hier een veel centralere plek inneemt. Mensen ontlenen er meer waardigheid aan dan in Nederland, denk ik. Samenvattend: de praktijk is dat work-life balance eigenlijk geen rol speelt, een goede werknemer iemand is die veel uren aanwezig is (dat lijkt wel Japan) en de baas de baas blijft, zelfs al heeft hij ongelijk. Toch zie ik het hier ook wel veranderen, als je de verhalen hoorde over wat er in de jaren '80 gangbaar was is er al een boel verbeterd. Zelfs het aantal vakantiedagen dat ook daadwerkelijk wordt opgenomen schijnt licht toe te nemen. Het was weer een leerzaam dagje.

Een hele week school

Dide en Ties hebben er alweer 5 schooldagen opzitten en het is ze, en ons, enorm meegevallen. De spanning viel duidelijk van ze af na de eerste ochtend, de kinderen in de klas zijn ook maar kinderen en ze verstaan dat Engels eigenlijk al best goed. Vrijdagmiddag had Ties zijn knie gestoten en toen is Saskia even op school gekomen om te helpen, maar verder gaat het enorm goed. Ze hebben er iedere keer zin in om naar school te gaan.

Huiswerk is hier ook voor 6- en 7-jarigen blijkbaar normaal. Iedere dag komt er werk mee, de vakantie is echt helemaal over. Dide had vandaag Euro's mee om te laten zien, ze gingen rekenen met nickels, pennies en dimes en de juf vond het wel een leuk idee om het Europese geld ook te laten zien. Beide kinderen hebben ook al gym gehad, dat gebeurt hier gewoon in de normale kleren en schoenen. Ik weet niet of ze dat omkleden allemaal te moeilijk vinden of dat ze niet tegen onderbroeken kunnen, maar we moeten er duidelijk even rekening mee houden met de keuze van de kleding 's ochtends.

Ties moet nog wel even wennen aan het schema. Vandaag was hij helemaal verontwaardigd dat hij zijn tekening nog niet af had, terwijl art class voorbij was. Dat is ook echt in een ander lokaal met een andere juf, dus op een zeker moment moeten ze weer terug naar hun eigen lokaal, dat is hij niet gewend. Hij had ook de "healthy snack" voor in de middag per ongeluk al bij de lunch opgegeten. Er zit ook zo veel in die rugzakken, wij snappen dat het soms ingewikkeld is. Ties is deze week ook "printer person", wij weten ook niet wat dat precies inhoudt, maar als gevolg daarvan moet hij een weetje over de staat Indiana meebrengen naar school. Iedere week komt er een andere staat aan de beurt.

Zoals gezegd lijken Dide en Ties steeds meer van het Engels te begrijpen, maar zeggen ze nog niks tegen ons als we ze dat vragen. Toen onze overbuurvrouw Dide echter even afleverde bij de juiste ingang op school had ze verteld dat ze in second grade in the class of Mrs. Leone zat en dat Ties in first grade zat. Dat komt dus wel goed.

Maandagavond hadden we een "ice cream social" op school, daar hebben we even met de juf van Dide kunnen praten en met de principal en de kinderen hebben nog wat gespeeld. Wij kenden verder niemand en iedereen was weer heel druk met oude bekenden aan het bijpraten na de vakantie, we zijn dus vrij snel weggegaan. De komende weken zijn er nog allerlei bijeenkomsten dus we zullen nog wel vaker op school komen. We hebben ook redelijk frequent e-mailcontact met de docenten en zijn heel tevreden met alle inzet en terugkoppeling van school. We moeten nog wat aan finetuning van het rekenniveau doen, dat is een beetje simpel voor beide kinderen, maar dat zijn details waar we aan werken.

Tot slot blijken er wel degelijk kinderen te wonen bij ons in de straat. Ties werd vriendelijk gedag gezegd door een klein meisje van een paar huizen verderop dat bij hem in de klas blijkt te zitten. Daar schuin aan de overkant woont een meisje uit Dide's klas en verderop in de straat nog een paar kinderen uit second grade. Wij hebben de hele zomer niet vermoed dat daar kinderen woonden, die hebben ze goed verstopt gehad dus. Volgens een van de moeders die we even spraken gaat bijna iedereen naar kamp ("but we are cycling outside all the time", zei ze, niet gezien de afgelopen 3 maanden dus). We zijn er wel blij mee, misschien kunnen de kinderen daar ook nog eens mee spelen. Ties heeft alweer vriendinnen in de klas en ook Dide heeft alweer de nodige contacten, geloven we.

Vanaf half september gaan Dide en Ties ook after school enrichment classes volgen. Ties gaat baseball doen en Dide karate. Weer een activiteit erbij dus, we lijken bijna Amerikanen met ons drukke schema, maar een beetje sporten is ook wel goed voor de kinderen. Voor ons ook trouwens en Saskia gaat dan ook sinds vandaag naar de lokale sportschool en ik ga met het Astellas zaalvoetbalteam meedoen deze winter. Eerst vrijdag trainen op het veld.