Amerikaanse politiek (update)

Als je een jaartje in een buitenland woont waar je de mensen kunt verstaan krijg je wel eens iets van het nieuws mee. Wij hebben een abonnement op de Chicago Tribune en in de auto luister ik altijd naar Public Radio, en ook op tv zien we soms het nationale nieuws. Ook het Nederlandse journaal zien wij vrij vaak als podcast en dan valt het op dat de berichtgeving in NL over de Amerikaanse politiek heel andere accenten legt dan ik het hier aanvoel. Er wordt hier dagelijks gemeld dat Obama nog maar weinig aanhang heeft voor zijn programma en dat de Republikeinen voor het eerst in jaren weer aan de winnende hand zijn. Vorige week won een Republikein tussentijdse verkiezingen in Massachusetts (Boston; voor het eerst in 50 jaar), waardoor de Democraten hun "supermeerderheid" (2/3) in de senaat nu kwijt zijn. Er wordt hier gezegd dat het komt doordat Obama enerzijds niet snel genoeg resultaten weet te boeken en anderzijds omdat hij te veel doet, en de Amerikanen zijn als de dood voor een overheid die dingen doet.

De meest in het oog springende verandering die Obama wilde doorvoeren is een verandering in het Health Care systeem. Dat is hard nodig, want er zijn nu ongelooflijk veel onverzekerde mensen en als je je baan kwijtraakt, dan ben je ook snel onverzekerd. Er gaan erg veel mensen failliet omdat ze ziek worden. In de plannen was er vaak een "publieke" optie, door de staat opgelegde particuliere verzekering. De Republikeinen gooiden enorm met modder en er werden niet bestaande schrikvoorbeelden uit andere landen verzonnen. Ze roepen dat "het beste gezondheidszorgstelsel van de wereld om zeep wordt geholpen". Ik geloof best dat het stelsel hier goed werkt, maar dat is slechts voor de helft van de mensen, de rest worstelt of maakt zich minstens continu zorgen dat ze ziek kunnen worden. In dit, en in ieder ander politiek besluit dat moet worden genomen, stemmen de Democraten en Republikeinen eigenlijk altijd langs de partijlijnen, met als gevolg dat er heel vaak geen besluit kan worden genomen. Het gaat niet om het plan, maar om het tegenhouden van welke verandering dan ook en vice versa natuurlijk. De nieuw gekozen Republikeinse senator heeft al gezegd met zijn kornuiten te gaan meestemmen tegen de nieuwe gezondheidszorgplannen, terwijl hij in zijn thuisstaat daar altijd voor is geweest en iets soortgelijks altijd heeft gesteund. Partijbelang gaat hier dus duidelijk voor en een eigen mening wordt niet op prijs gesteld. Ook het feit dat je in je eigen staat moet worden herkozen zorgt ervoor dat je altijd alleen maar naar de waan van de dag van de achterban kunt dansen. Dat legt de besluitvorming helemaal lam en iedere significante verandering wordt dan ook geblokkeerd. Volgens mij is dit geen gezonde situatie.....

Vanavond hield Obama zijn State of the Union, de troonrede zeg maar. Het ging over de economie, banen creëren, stimuleringsplannen en maatregelen om de banken in toom te houden. De republikeinen zijn natuurlijk tegen dit alles. Iedere keer wordt weer gehamerd op de te grote overheid die beslissingen neemt voor de mensen. Aan de ene kant mag je alles zelf weten en regelen (wapenbezit, pensioen, health care), aan de andere kant is het enorm betuttelend (geen bier onder 21, pledge of allegiance). Maar die angst voor de overheid en hoge belastingen zit wel heel diep, ook bij Amerikanen die zichzelf liberaal noemen. Iedere keer wordt weer de constitution aangehaald en daarmee het recht op zelfbeschikking.

Vorige week was ook in het nieuws dat, met de hand op de constitution, het hooggerechtshof heeft besloten dat bedrijven politieke partijen ongelimiteerd mogen steunen. Dat was blijkbaar niet zo, maar vanaf nu is er geen grens meer. Sommige mensen denken dat grote bedrijven de politiek nu gaan kopen, maar het lijkt er vooral op dat de rechters (grotendeels benoemd in de Bush tijd) dit besluit hebben genomen omdat de Republikeinse partij makkelijker fondsen schijnt aan te trekken dan de Democraten. Ook daarover zijn dan weer discussies, maar ze hebben minstens de schijn tegen.

Ander nieuwsfeitje dat ik vorige week bijzonder opvallend vond hier was de rechtszaak tegen de moordenaar van een abortusarts. De vraag was of hij voor de jury mocht uitleggen waarom hij dat had gedaan. Een groot aantal pro-life organisaties (what is in a name?) vonden het eigenlijk een heel begrijpelijke daad en hij had er toch tientallen babies mee gered. Daar zakt mijn broek dan toch echt vanaf, maar dat is toch een veelgehoord geluid hier en geeft aan dat er toch duidelijk anders wordt gedacht dan in Nederland. Ik vind Nederland wat dat betreft toch veel prettiger, hoewel daar natuurlijk ook wel het een en ander op af te dingen is.

Tot slot wilde ik nog even melden dat hier ook lokale verkiezingen aankomen. Overal staan weer borden in de tuin voor governor, judge, county president, treasurer en andere functies waar ik soms nog nooit van gehoord had. Ik geloof niet dat wij voor een van deze verkiezingen stemrecht hebben, dus hoeven we ons er ook niet echt in te verdiepen, maar ik kom er wel steeds meer achter dat we eigenlijk helemaal nog niet weten hoe het systeem hier werkt met al die bestuurslagen. Al die kandidaten organiseren spotjes op de plaatselijke TV-zenders (betaald door de citizens support Radboud van Trigt stichting) en maken anderen zwart. Eén kandidaat heeft het erg moeilijk om uit te leggen wat er gebeurt met de losse dollars die werknemers inzamelen in het potje voor casual Friday, de boekhouding schijnt niet helemaal sluitend te zijn, een andere kandidaat schijnt ooit marihuana te hebben gerookt. En zo gooien ze modder naar elkaar en proberen zichzelf neer te zetten als goede huisvader of -moeder en betrouwbare echtgenoot. En dat ik dat hypocriet vind zal wel komen door mijn Nederlander zijn.

Toegevoegd: filmpje van Pauw en Witteman met een aardige korte samenvatting van de politieke situatie hier:

IJshockey

Dit weekend stond allereerst in het teken van een beetje uitrusten. Zoals al eerder geschreven waren we allemaal een beetje moe en zaterdag sliepen we dus lekker uit. Vrijdagavond hebben we gezellig filmpjes zitten kijken, dus het was eigenlijk te laat voor de kinderen.

In alle rust van de zaterdag, spelletjes, ontbijtje, filmpje, kon Saskia het toch niet laten om even met de kinderen te gaan zwemmen in het zwembadje van het sportcentrum in Deerfield. Ik bleef lekker thuis en heb wat opgeruimd, te veel activiteit was even niet goed voor mij.

In de loop van de middag hebben lekker doorgerommeld in huis, fruitsalade gemaakt en een brood gebakken en boekjes gelezen en voorgelezen. Het was een heel stuk warmer buiten dan de afgelopen weken, maar regen was onderweg. De tuin was nog wit, maar dat verdween zienderogen.

Op zondagochtend was alle sneeuw opeens verdwenen. Het had behoorlijk geregend en was zeker 6 graden, dan gaat het hard. Na alweer een rustige ochtend met Skype gingen we naar een ijshockeywedstrijd kijken waar we al tijden gelende kaartjes voor hadden geregeld. Typisch was dat er net nu na 5 weken geen sneeuw meer lag buiten, dat voelde een beetje als de omgekeerde wereld. De wedstrijd was vlakbij het vliegveld in een binnenhal, vrij groot, er kunnen duizenden mensen in. De Chicago Wolves hadden een wedstrijd, een professioneel team uit de eerste divisie. De Blackhawks zijn ook uit Chicago en die spelen in de NHL (National Hockey League) en dit is een niveautje lager. De aankleding rondom de wedstrijd was weer zoals je in dit land mag verwachten, harde muziek, veel vuurwerk voor de show, T-shirts die vanaf het ijs in het publiek worden gegooid in de pauze, luchtballonnen die waardebonnen laten vallen en mascottes in wolvenpak. Wij hadden uitstekend plaatsen net naast het doel van de tegenpartij in 2 van de 3 perioden. Omdat de Wolves beter waren was daar de meeste actie. Voor de echte fans onderstaande video, wij waren dus voor de witten.

Foto's maken was niet toegestaan en wij waren weer zo braaf om dat dan ok niet te doen. We leken wel de enigen, maar goed. Geen fotomateriaal dus deze keer. Uiteindelijk werd het 5-1 voor de Wolves. Ties heeft de hele tijd ademloos zitten kijken, Dide had iets meer moeite met stilzitten. Het boeide haar niet meer zo na een tijdje. De wedstrijd duurde ook langer dan wij verwacht hadden. De 3 maal 20 minuten hadden wij wel goed voorspeld, maar niet dat de tijd zo vaak wordt stilgezet en dat de pauzes net zo lang duren als de periodes. Uiteindelijk waren we pas ruim na 5 uur buiten, ruim 3 uur binnen geweest. Op de terugweg naar huis aten we ergens even een eenvoudige maaltijd. De kinderen waren duidelijk nog onder de indruk van het geheel, want sliepen pas erg laat. Dat was te merken vanochtend, vooral Ties was vrij sacherijnig.

Vandaag ben ik op het lab begonnen met een validatie van een ELISA methode en de eerste run mislukte meteen. Ik had er echt goed de pest in. Het zal allemaal wel goed komen, maar dit voelde echt als dikke pech waar ik niets aan kan doen. Niet de beste methode, maar dat wisten we al. Frustrerend dus, als het klaar is open ik een goede fles.

Vandaag was het alweer een heel stuk kouder, net onder 0. Het begon vanmiddag ook weer een klein beetje te sneeuwen, dus het is weer wit. De wegen waren een beetje glad. Er wordt niet veel meer sneeuw verwacht, maar het wordt wel koud. De komende nachten zeker onder de -10 en een paar keer ook wel lager, overdag zo -5 gemiddeld.

Weekend!

Het is weer bijna weekend. Deze week zijn we er echt aan toe, geen idee waarom, het zal wel aan het weer liggen. Gisteren had Ties moeite met opstaan en was verdrietig omdat hij zijn vrienden in Nederland mistte. De lerares mailde echter al vrij snel dat het op school weer helemaal goed ging. Ties begint beter te lezen en wat meer vertrouwen erin te krijgen, dus wat dat betreft gaat het ook goed.

Ik had gisteren een meeting waarvoor ik om 6 uur de deur uit moest, er waren ijsregens voorspeld, dus ik had nog wat extra tijd ingebouwd. Dat was gelukkig onnodig. De winter behandelt ons voorlopig nog prima, na de sneeuw van de kerstdagen is er nog steeds, maar dit weekend gaat het behoorlijk dooien. Toch hadden we veel erger verwacht na alle verhalen over snow blizzards en meer van dat soort ongemakken. Iedereen houdt ons nu voor dat we dat vast nog krijgen – in februari, tuurlijk!.

Deze week was onze laatste Astellas voetbalwedstrijd. We zijn ergen

s in de middenmoot geeindigd en dat viel niet eens tegen. Waarschijnlijk gaan we al over 2 weken beginnen met een nieuwe competitie en dat is toch wel leuk. De dinsdag is een goede avond voor mij en het is wel fijn om nog een beetje te blijven sporten, ik mis het fietsen toch wel heel erg.

Saskia ging gisteravond weer uit eten met een aantal Deerfielders en houdt daar toch wel leuke contacten aan over. Het is ons niet tegengevallen hoe snel je toch redelijk kunt integreren hier. Vooraf had ik gedacht dat contacten een beetje zouden worden afgehouden door de locals hier of misschien wel door onszelf omdat je weet dat het allemaal tijdelijk is, maar toch kennen we al best een boel mensen. Daarbij helpt het natuurlijk dat je kinderen hebt.

Dide had het vanochtend een beetje moeilijk met wakker worden en ik had een beetje het gevoel dat ik naar een tiener zat te kijken die zijn bed uit moest. Dat gedrag van Dide is (nog) niet structureel, ik weet zeker dat ze op zaterdagochtend weer vrolijk voor 7 uur naast ons bed staat met de vraag of ze een boterham mag.

Vandaag is ook de dag dat ons nichtje Lieve 1 jaar oud wordt. Wij denken aan je. Saskia heeft zelfs taart gekocht om het te vieren. In september hadden we al een voorschot genomen op het feestje toen ze hier op bezoek was, maar het is toch raar om er niet bij te zijn. De kaart is te laat, maar wel onderweg.

De rest van deze week was niet erg spannend, de dingen gaan hun gang. Kinderen naar school, gaat goed, Saskia naar de sportschool, gaat ook goed, en ik aan het werk zonder al te rare activiteiten, op die ene vroege ochtend na dan, en het feit dat we deze week 2 keer met collega's uit lunchen zijn geweest, naar de Jamaicaan op de hoek en naar het Indiase buffet een paar blokken verderop. De komende weken zien er ook nog wel stabiel uit met hier en daar een geplande activiteit en vrije dag voor de kinderen. De drukke tijden komen er echter wel weer aan want voor het voorjaar en de zomer zijn er allemaal plannen voor vakanties en uitstapjes waar we zeker verslag van zullen doen.

Ria jarig

Dit weekend hebben we een lekker weekendje weg in verband met Ria's verjaardag gemist. Jammer, maar wij hebben ons eigen feestje gevierd. Zaterdag zijn we naar het Shedd aquarium geweest; daar waren we wel eens eerder geweest, maar hadden toen niet alles kunnen zien.

Ook nu was het weer druk, met rijen tot ver buiten de poort, maar omdat wij een abonnement hebben waren we redelijk snel binnen. Het was iets minder druk dan de vorige keer, maar nog steeds was er een aanzienlijke hoeveelheid mensen, eigenlijk gewoon te druk.

Deze keer gingen we naar het rif (mooi gedaan) en naar een 4D film. Ik weet niet precies waarom het inmiddels 4D is, het was eigenlijk gewoon 3D, dus met zo'n rood/groen brilletje op. De kinderen vonden het mooi in ieder geval. Ook de pinguïns doen het altijd goed en de witte walvissen en dolfijnen waren ook weer bijzonder. De show (Fantasea) was helemaal anders dan de vorige keer. We moesten er vrij lang voor wachten, maar zaten daarna ook helemaal vooraan. Ik vond het wel erg Amerikaans, met goede licht- en geluidselementen en enkele goed getimede tranen en hugs, voorafgegaan door reclame over het fantastisch goede non-profit werk dat ze hier doen. Maar dat geeft niets, we zijn ten slotte in het land van de show en reclame. Ik las overigens in de krant vandaag dat de directeur ruim 800.000 dollar per jaar mee naar huis neemt.

Op de terugweg reden we via Chinatown. Ik heb daar ooit gegeten met collega's na een meeting, maar wij waren er nog nooit met de kinderen geweest. Het is best bijzonder, maar je moet je er ook weer niet te veel van voorstellen, want naast die ene straat waar Chinese winkeltjes en restaurants zijn konden wij alleen een woonwijk vinden met af en toe een speeltuin met Chinees tempeltje.
We reden terug via Clark Street om de file te omzeilen. Dat is niet echt een snelle route, maar wel erg leuk. Hier is een constante stroom restaurantjes en barretjes die we nog niet eerder in Chicago waren tegengekomen. Uiteindelijk zijn wij gaan eten in Evanston in een kelder met een leuk Italiaans restaurant. Ook hier was het allemaal vers bereid, wij hebben heerlijk gegeten en geproost op Ria's verjaardag.



Vandaag hadden wij 5 volwassenen en 6 kinderen op bezoek voor de lunch en een science experiment. We gingen rubberachtige balletjes maken uit witte lijm en borax. Groot succes en het werd natuurlijk langzaam steeds gekker. Uiteindelijk was het ook vrij snel weer opgeruimd en hebben we heerlijk geluncht met champagne. Iedereen had iets meegenomen en alles was zelfgemaakt uit verse ingrediënten deze keer. Toen we dat concludeerden viel het op dat er maar 1 echte Amerikaan bij de volwassen was, verder hadden we een brit, een Canadese en 2 Indiërs, hoewel inmiddels genaturaliseerd. Het was erg gezellig, maar geheel volgens de lokale gebruiken was er enige tijdsdruk wegens een kinderfeestje deze middag in het zwembad in Glenview. Dide, Devon en Hannah waren daarvoor uitgenodigd en die vertrokken samen met moeder Meg. Wij hebben nagetafeld en koffie gedronken totdat we de kinderen weer gingen ophalen. Vanavond hebben we restjes gegeten en hadden weinig puf om nog veel te doen. De kinderen zijn iets later gaan slapen dan normaal, want morgen is het Martin Luther King Day en dat betekent vrij. Luizenleven!

In het nieuwe jaar .......

Hier gaat alles zijn gangetje en is iedereen weer in de routine van school en werken. Routine is toch wel het goede woord, want alles went, zelfs hier wonen. Er druppelen nog steeds af en toe kerstkaarten binnen en dat blijft leuk.
Het weer is deze winter erg vergelijkbaar met Nederland, zo horen wij in ieder geval. Het is hier misschien iets kouder, maar de sneeuwhoeveelheden in Noord-Nederland overtreffen wat hier is gevallen. Vandaag hebben wij voor de eerste keer in een maand ofzo weer een dag met dooi, dat is eigenlijk wel een keer aangenaam (en wij hoeven niet te vrezen voor het niet doorgaan van een Elfstedentocht natuurlijk). De sneeuw is inderdaad een beetje verdwenen vandaag en de rest van deze en ook volgende week lijkt het zo te blijven. Iedereen begint stiekem al een beetje aan de lente te denken, maar het kan nog wel een maandje of 2 spoken hier, dus wij blijven voorzichtig. Het is wel prettig dat het nu al merkbaar langer licht is. Half 5 helemaal donker is er niet meer bij, het is eerder 5 uur. En ook 's ochtends staan we nu bijna op met licht, het gaat dus allemaal de goede kant op.


Met werken begint het steeds drukker te worden en ik zit inmiddels ook in het circuit van vergaderingen die om half 7 's ochtends beginnen wegens Japanse en Europese inbellers. Soms zijn er dus hele lange dagen bij. Het blijft leuk.
De kinderen zitten ook alweer in het schoolritme, de eerste partijtjes komen alweer dichterbij en er worden weer iedere avond boeken verslonden. Het weekend moeten we maar weer een beetje rustig aan gaan doen, zodat iedereen weer even kan opladen, hoewel er best nog de nodige activiteiten zijn gepland geloof ik. Geen spectaculaire ontwikkelingen dus vanaf deze kant. De groeten weer en tot later.

Winter (3)

Hallo allemaal. Wij krijgen heel veel berichten door over de Nederlandse winter. Mensen sturen ons witte foto's en ook op het NOS journaal dat we bijna dagelijks zien als podcast gaat het over bijna niets anders dan winterweer in Europa. Het is over het algemeen net iets minder koud dan onze winter hier, met iets minder sneeuw bij jullie, maar het komt toch aardig in de buurt. Hier is het echter normaal en dus zijn ze goed voorbereid met sneeuwploegen en strooiwagens en vooral de zoutvoorraad. Toch kan het ook hier wel spoken en afgelopen donderdag heb ik dan ook vanuit huis gewerkt, omdat de voorspellingen waren dat er de hele dag sneeuw zou vallen (1 inch per uur) en dan kunnen ze alleen de hoofdroutes openhouden. Ik had geen zin in levensgevaarlijke toestanden of urenlange files, dus ik heb aan de eettafel zitten werken.

Toch is ook hier regelmatig weernieuws op de TV nu. De kou in de buurt van Chicago is redelijk gewoon, hoewel het hier nu al 3 weken niet gedooid heeft en de kou meestal zich wel even terugtrekt tussendoor. In de rest van de VS is het echter veel kouder dan normaal. Als je een paar honderd kilometer naar het Westen rijdt hiervandaan is het 0 graden Fahrenheit overdag, dat komt neer op -15 graden Celcius. En de kou zit helemaal tot in het zuiden van het land. Hiervandaan 1400 km naar het zuiden ongeveer ligt New Orleans aan de Golf van Mexico en daar vriest het ook en de landbouw in Florida wordt ook ernstig bedreigd door nachtvorst.

Wij houden het in ieder geval nog goed uit. Onze oprijlaan hebben we deze week wel al heel vaak schoon geschoven van sneeuw en gisteren duurde dat 45 minuten om alleen de sneeuw van de nacht te verwijderen. Maar dat gebeurt niet elke dag gelukkig. De nacht was wel weer heel koud met -16 graden Celcius en dat blijft nog een paar dagen zo. Niet veel sneeuw meer in de voorspellingen, maar halverwege volgende week gaat de temperatuur weer richting 0. De kinderen spelen nog steeds regelmatig buiten.

Een kindje uit de klas van Ties had in de vakantie haar neus gebroken. Ties wist niet precies waarom, maar Saskia had gehoord dat ze uit de skilift was gevallen op Wilmot Mountain! Dat was diezelfde skilift waarvan wij het in de vakantie zo onverantwoord vonden dat er geen veiligheidssysteem was. Dat bleek dus niet zo'n gekke gedachte.

Gelukkig nieuw jaar

Even een korte doordeweekse update. Wij vinden het opvallend dat er hier minder uitbundig nieuw jaar wordt gewenst dan wij gewend zijn. Als ik mensen het beste wens komen er wel wensen terug, maar het is zeker niet zo dat men hier collega's en bekenden spontaan een gelukkig nieuw jaar gunt. Wij hadden het niet verwacht, maar nieuw jaar is in Nederland blijkbaar echt groot vergeleken met hier. Voor alle Nederlandse lezers dus nogmaals: het beste voor 2010.

Verder kwamen we er gisteren achter dat Dide en Ties elke dag op school via de luidsprekers de pledge te horen krijgen en die ook moeten reciten, natuurlijk staand, met de rechterhand op het hart en kijkend naar de vlag. Dat had ik mij tot nog toe niet beseft en ik weet nog niet helemaal wat ik er van moet vinden. De tekst:

The Pledge of Allegiance

I pledge allegiance to the flag of the United States of America, and to the republic for which it stands, one nation under God, indivisible, with liberty and justice for all."

Tsja, ik denk dat wij daar maar gewoon in moeten berusten, de kinderen kennen het in ieder geval al helemaal uit het hoofd, hoewel ze geen idee hebben wat ze eigenlijk zeggen. Voor alle rust en regelmaat moet ik maar even pragmatisch doen en mijn principes opzij zetten.

Nieuw jaar

Onze skiplannen voor vandaag hebben we maar herzien. Het wordt niet warmer dan -12 overdag vandaag en er is ook nog een forse windchill factor. Toen ik net de vuilnisbak buiten zette waren mijn neusharen al bevroren, dus we wilden het de kinderen niet aandoen om de hele dag buiten te zijn in een skiles. Later in een weekend gaan ze voor de laatste les. In plaats daarvan hebben we net uitgebreid zitten kaarten en nog meer oliebollen gegeten. Dide is weer helemaal beter en heeft dus iets in te halen.

Ties is net alweer een tand kwijtgeraakt en moet zo langzamerhand aan het vloeibare voedsel ......

Dan nogmaals en op veler verzoek de kinderen op de ski's:

TIES

DIDE (2de kind dat de berg afkomt)