Alweer nieuw gips

Het weekend was heel gezellig met Jaap en Wieke. We hebben ze een en ander van de omgeving laten zien, maar ons verder niet al te druk gemaakt. Het was ook weer warm geworden, na een hele aangenaam koele week. We zijn even in Evanston geweest, hebben uitgebreid ge-BBQ-ed en beide weekenddagen buiten de deur gelunched.

We hebben weer de goede gesprekken van vroeger gevoerd, natuurlijk oude herinneringen opgehaald en besproken wat er in Groningen zo allemaal gebeurt.

Op maandag gingen Wieken en Jaap naar Chicago. Saskia moest naar de tandarts en de kinderen gingen weer "gewoon" naar school. Ik bracht ze naar het treinstation en ging toen zelf vroeg werken, deze week weer een druk programma. Maandagavond was ook de jaarlijkse "ice cream social" op school, een soort start van het schooljaar met een heleboel spelende kinderen en pratende ouders.

Chicago was Jaap en Wieke goed bevallen, want vandaag, dinsdag, zijn ze alweer gegaan. Het art institute is de bestemming. Ik bleef vanochtend wat langer thuis om een collega een lift naar Skokie te kunnen geven. Saskia ging ondertussen met Ties naar het ziekenhuis om zijn gips te laten vervangen. Het was zweterig geworden door het warme weer, in de school is het vooral heel heet, en begon te schuren bij zijn bovenarm. Ik heb het nog niet gezien, maar het schijnt nu oranje te zijn. Foto's volgen. Over 2 weken mag het eraf en het is nog even afwachten of er dan nog fysiotherapie moet volgen.

Vanavond uit eten voor het werk, ik probeer vroeg thuis te zijn, want het is de laatste avond dat Jaap en Wieke bij ons logeren. De whiskyfles heeft de afgelopen avonden niet stilgestaan en dat zal vanvond niet anders zijn.

Bezoek

Donderdag gingen Dide en Ties weer naar school. Hier worden de klassen ieder jaar opnieuw ingedeeld, per groep zijn er 4 klassen van ongeveer 20 kinderen, ze zitten dus maar bij ongeveer 4 kinderen van vorig jaar in de klas. De gedachte is dat ze de klassen "academisch balanceren". Ik ben er nog niet van overtuigd dat zoiets inderdaad het beste is, misschien is stabiliteit wel beter, maar zo is de situatie nu eenmaal. Over de indeling wordt een heleboel gesproken en geklaagd, maar wij kunnen er prima mee leven. Nog zoiets is de aanwijzing van de leraressen per groep (de enige leraar is er niet meer). Wij kennen al die juffen niet, maar Dide wist al te melden dat de nieuwe juf van Ties "mean" was. Ook dat moeten wij nog even zien.

Donderdagochtend was dan de aftrap van het nieuwe schooljaar op het grote plein. De meeste kinderen kwamen met ouders. Ties had het er even moeilijk mee ("zenuwachtig") en het feit dat zijn arm nog in het gips zit helpt niet, hij weet niet zeker bijvoorbeeld of hij na het plassen zijn broek wel goed krijgt met 1 arm. Na de eerste ochtend (de eerste dag is hier een halve) was het weer helemaal goed. Dide en Ties waren allebei weer blij om hun vriendjes weer te zien en de juffen bleken toch wel mee te vallen. Ze komen er wel. Ze zijn wel erg moe, moeten duidelijk nog hun ritme vinden.

Ik heb er alweer een hele werkweek opzitten. Het begon meteen goed, wij zoeken een opvolger voor mijn werk en dus worden er telefonische sollicitatiegesprekken gevoerd. Wij doen ons best om een goede indruk te krijgen voor een eerste screening. De komende 2 weken doen wij dan zeker 4 sollicitatiegesprekken bij ons in het lab, kost veel extra tijd allemaal, maar het is erg belangrijk om die investering nu te doen. Ook wel leuk om dat eens van zo dichtbij mee te maken. We hebben goede kandidaten, nu moeten wij nog de juiste keuze maken.

Daarnaast was dit de week va de achterstallige administratie, niet in het minst omdat de ziekenhuisrekeningen van Ties binnenstromen. Al met al is er weer heel wat papierwerk door onze handen gegaan, de herinneringen aan mijn eerste maanden hier kwamen alweer boven. Ook zijn wij alvast zachtjes aan begonnen met de voorbereidingen van de terugreis. Binnenkort maar eens een lijst maken met zaken om niet te vergeten ........

Vrijdagmiddag kregen wij ook weer vers bezoek uit Nederland. Jaap en Wieke uit Groningen zijn er nu en daar hebben wij erg naar uitgekeken. We gaan vast een leuk weekend tegemoet, deze avond was in ieder geval al van ouds gezellig. Lekker gegeten en met Jaap cognacjes gedronken. Ze hielden het nog verrassend lang vol met hun jetlag, maar nu slapen ze dan toch. Dat gaan wij ook maar doen.

Regelmaat

Wat een fantastisch weer is het geweest in Deerfield deze dagen. En ook de voorspelling is veelbelovend voor de rest van de week. Het is niet te warm, niet drukkend en droog, ideaal. Wij proberen weer langzamerhand in een normaal ritme te komen, ik ben meteen direct druk aan het werk gegaan, we zijn druk bezig met telefonische sollicitatiegesprekken om een opvolger voor mijn positie te vinden. De eerste 2 dagen al 2 gesprekken per dag. Op het lab is het best druk, maar ik probeer er weer rustig in te groeien.

Saskia en de kinderen zijn ook weer thuis aan het wennen en zich aan het voorbereiden voor de eerste halve schooldag aanstaande donderdag. De vakantierommel is al aardig opgeruimd. De komende tijd krijgen we weer veel bezoek en daar kijken we eeg naar uit. Daarover later meer.

Wij hebben erg mooie herinneringen aan de vakantie, veel gereden (6500 mijl) en heel veel gezien. Er is nog geen tijd geweest om alle foto's nog eens te bekijken, maar als we de foto's op deze blog aan mensen laten zien komen de herinneringen weer boven. Daar blijven wij altijd met genoegen aan terugdenken.

Weer thuis

Vandaag verliep voorspoedig en volgens plan. Om half 4 waren we thuis. Het is nu 2 uur later, de auto is leeg, er wordt gewassen en een en ander is alweer opgeruimd. De post is doorgenomen en de kinderen knippen de reclamefolders. Het is warm geweest in Deerfield en volgens onze buren zijn er dit jaar meer muggen dan in de afgelopen 10 jaar bij elkaar. Wij hebben de airco maar even aangezet en gaan vroeg naar bed.

Thuisreis

De thuisteis verloopt voorspoedig. Zoals gepland hebben we overnacht in Lincoln, Nebraska. Volgens de routeplanner is het nog een goede 8 uur rijden voordat we in Deerfield zijn. We vertrekken op tijd, dus zijn eind van de middag hopelijk thuis.

Laatste vakantiedag 2

Laatste vakantiedag

Op onze laatste echte vakantiedag ging Dide mee naar het freestyle skijump kamp. Tot onze verbazing is ze inderdaad een aantal keer van de schans gegaan, niet slecht vonden wij. In de middag hebben ze in een nabijgelegen gymzaal gesport, zij had een prachtige dag. Dide heeft ook nog geoefend op haar duiken, met een beetje hulp van een trampoline en een zeer geduldige privé-instructeur.

Omdat dit voor Ties toch echt niet ging met zijn gebroken arm ging ik met hem mini-golfen op een nabijgelegen baan. Hij vond het allemaal geweldig. Kortom, leuke laatste vakantiedag voor allemaal.

Morgenochtend vroeg rijden we weg, we hebben 2 lange rijdagen voor de boeg om zondagavond terug te zijn in Chicago. Maandagochtend moet er weer gewerkt worden.

De wandeling werd dus voortijdig afgebroken en we gingen onderaan de berg lunchen. Dat was erg goed, maar we moesten vrij snel weg omdat het voetbalkamp van Jake door de regen werd afgebroken en sie moesten we snel oppikken. Deze middag blijven we rustig thuis, de kinderen kijken een film en wij hangen wat rond.

Park City

Net na het lunchuur kwamen we aan bij Park City. Dat is een vakantiedorp net ten oosten van Salt Lake City. In de winter wordt hier veel geskied, in de zomer is het een mooi wandelgebied. De kinderen van onze vrienden Kurt en Debbie hadden een zomerkamp: ski-figuur-springen met landing in een zwembad.

Paar foto's van San Francisco en Utah

Onderstaande foto's zijn nog van San Francisco.

Elko

Onze dinsdagmorgen begon met een stadsrondrit San Francisco. Het is een bijzondere stad met veel afwisseling. De mist hing vrij hoog vandaag, dus nog een paar mooie uitzichten gehad. Na de lunch reden wij over de Golden Gate Bridge naar weg 80 en die volgden we tot 11 uur 's avonds. Daar zijn wij net wakker geworden in een hotel in Elko. Dit is echt de middle of nowhere in de woestijn. Nog een paar uurtjes en we zijn in Park City waar we een paar dagen bij vrienden zullen logeren.

Pier 39

Opmpier 39 zagen wij, net als alle andere touristen, de zeehonden die hier wonen. We keken even rond in dit touristengebied en liepen toen naar Little Italy. Daar aten wij in een heel klein restaurantje, het bleek mateloos populair want net nadat wij een tafeltje hadden bezet vormde zich een rij voor de buitendeur die bleef groeien.

Straatmuziek

Duikende pelikaan, vlak voor de boeg van het schip

Aankomst

Na een mooie rit kwamen we aan bij ons motel in San Francisco. Eerst hebben wij allemaal uitgebreid gedouched en ook de wasserette om de hoedk geprobeerd. Wij en alles waren vies na die strandcamping zond goede douches. Dat is nu over en rond 3 uur liepen wij richting stad. Ons hotel ia in een wijk die the Wharf heet, vlak bij de kust en de haven. De wandeling was best leuk, dit is echt weer een stad met veel leven in de brouwerij. De kust was vrij snel bereikt en het weer was helder op de plek waar wij stonden, maar de Golden Gate Bridge was helemaalmin nevelen gehuld. Op de foto kijken wij naar Alcatraz.

De zee blijft toch altijd trekken aan kinderen

San Francisco

Zoals te doen gebruikelijk was de ochtend weer druilerig en mistig. De tent ging dus vochtig in de zak. Om 8 uur redennwij vannde camping af, het eerste doel was de bakker waar wij eergisteren ook hadden ontbeten. Dat beviel weer goed. Daarna gingen we over highway 1, helemaal langs de kust naar het noorden richting San Francisco. Onderweg stopten wij nog even langs een van de vele strandjes om de plaatselijke surf dudes aan het werk te zien.

Tijd om te gaan

Onder de pelikanen: dolfijn in het water (echt waar)

Platte vis

Stille oceaan

Achtbaantje

BOOM

Goed kijken, pelikaan zonder telelens

Zand, overal zand

We zijn aan de kust en dat is te merken ook! Zand!

Elephant seals

Hier kon je de zeedieren aanraken

Lunch in Yosemite

Capitola

Vanmorgen alweer lekker bij een bakker gegeten. Het is echt opvallend hoe Europees het hier eigenlijk is. Santa Cruz heeft heel veel Spaanstaligen (zoals waarschijnlijk heel Califonië), maar is helemaal niet vervallen of armoedig, zoals zoveel andere plaatsen waar we doorheen zijn gereden. Het is echt een kustplaats, veel vakantiewoningen vermoeden wij, maar toch niet al te veel touristen zichtbaar. Het is nu zondag en veel mensen zijn naar het strand getrokken. Het weer is beter, nog steeds niet heet, maar wel zonnig.

Wij reden vamorgen eerst naar een State Park met reuzenbomen. Indrukwekkend groot en oud bos. De hoeveelheid bergen blijft ons hier verbazen, dat hadden wij ons anders voorgesteld. In Santa Cruz hebben wij geluncht bij een Italiaan. Alweer een goed restaurant, we worden verwend hier. Daarna liepen we door het oude centrum (er staan hier zelfs bordjes richting village center, dat kent Illinois niet) naar een soort pretpark. Hier staat de oudste rollercoaster van Amerika en de kinderen wilden graag even kijken. Ze konden eigenlijk nergens in wegens de gebroken ark van Ties en dat vonden ze eigenlijk wel best. Volgend jaar maar weer eens met ze naar de Efteling toe.

Na onze wandeling terug reden we nog via het leuke plaatsje Capitola, het was erg gezellig en nog kleiner dan wij gedacht hadden. Enorm gezellige terassen hier aan het water, ijsje gegeten. Bij de camping gingen we meteen de heuvel af richting strand, daar aten wij goed en vers brood. Er was sensatie dankzij een visser die een soort rog op het strand wist te hengelen. De pelikanen zijn inmiddels gewoon, maar wij vonden het wel bijzonder dat een school dolfijnen langs de kust aan het spelen was. Toen de zon onder was liepen wij naar de tent. Nu slaapt iedereen, ik stuur nog een paar foto's na, morgen weer Internet vinden om eea te posten.

California

Vanuit de hoogvlakte reden we omlaag richting de kust. Dat dachten we althans, want er zijn hier meerdere bergketens. Toen we uiteindelijk de laatste gepasserd waren was het 15 graden met een donkere lucht. De camping is in de duinen, de zee ruist op de achtergrond, maar de auto moet ver weg staan. Daar zijn wijnniet echt op ingericht. Na de eerste nacht was het aan het miezeren, onaangenaam somber en koel weer. We gingen ontbijtennin Santa Cruz en vonden een geweldigebbakkerij met goede koffie. Dat hielp. We ontmoeten daar een dame die al lang in de streek woonde en die gaf ons vrijkaartjes voor een leuke tentoonstelling van het marine onderzoekscentrum hier. Dat was een interessant bezoek. Daarna gingen we, eveneens op haar advies, kijken naar de elephant seals. Het was een aardige wandeling door het duingebied met aan het eind een zicht op de seals. Het zijn enorm grote beesten, foto volgt nog. Een paar vrijwilligers gaf ter plaatse tekst en uitleg. Het was inmiddels opgeklaard en er was een beetje zon.

Het weer hier is ongeveer typisch. Het trekt vaak dicht in de nacht en duurt dan de hele ochtend om weer op te trekken. Dat is dezelfde zeemist als waas San Francisco beroemd om is. De plek waar onze camping is steekt een stukje de zee in en dat verergert het effect, in Santa Cruz schijnt het weer vaak beter te zijn.

Na de wandeling wilden we nog reuzenbomen zien. We reden weer omhoog en het gebied was meer afgelegen dan we verwacht hadden. De tank was bijna leeg, dus we reden naar het dichtsbijzijnde dorp. Dat bleek een hele leuke plaats te zijn met heel veel restaurants, eigenlijk boven onze stand. Later begrepen we dat dit deel is van Silicon Valley, hier zit dus geld. Wij aten in ieder geval heerlijk Mexicaans en ook de kinderen hebben gesmikkeld.

De avond was beter dan de nacht ervoor. Nog steeds bewolkt, maar niet meer mistig. Vannacht was er ook geen regen, maar dit is zeker niet het beste weer. We gaan, wederom op advies van onze lokale vriendin, vandaag naar een andere bakker om te ontbijten.

Camping

Rond half 7 kwamen wij op de camping aan. Het is weer een hele aardige, met veel meer tentplaatsen dan plek voor RV's. Na het avondeten (wraps) kregen de kinderennnog een ijsje bij de campingwinkel. Een halve portie ging er maar net in.

Op de foto onze nieuwe tent. Een beetje kleiner dan de vorige, het is een beetje een speeltentje, maar we hebben wel een zolder, opbergruimte onder de nok! We gaan er makkelojk met ons vieren in, dus die laatste paar kampeernachten houden we er best in uit. Het schijnt hier, weer redelijk op hoogte, 's nachts weer te kunnen afkoelen, dus we zijn benieuwd naar wat deze nacht ons brengt. Nu is het om 10 uur in ieder geval nog heerlijk om in T-shirt buiten te zitten.

Omhoog

Omdat Death Valley ongeveer 150 meter onder zeeniveau ligt is het een lange afdaling vanaf de ene bergpas en een lange klim de bergpas op aan de andere kant. Bij het einde van de valley, daar waar wij weer gigen steigen dus, was het dringende advies om de airconditioning vooral niet te gebruiken om oververhitting van de motor te voorkomen. Nu heeft ons autootje (?) zich erg steeds goed gehouden, maar voor de zekerheid volgden we het advies maar op. En het was inderdaad warm. Niet te vergelijken met de oude huifkarrijders die de woestijn hier overstaken op weg naar het beloofde goud in Californië, maar hetvgeeft toch een beetje het idee van het leven hier. Naarmate wij weer klommen veranderde de vegetatie opmerkelijk snel en ookm de temperatuur daalde weer tot halverwege de 30 graden. De koim was enorm lang. Toen wij eindelijk de bergpas over waren en een hoogvlakte bereikten zagen wij de volgende, nog hogere, bergpas alweer opdoemen. De bergennhier zijn zo'n 3500 meter en als je dan van onder zeenieveau komt is dat wel erg hoog. Gelukkig hoefden we daar niet over vandaag, onze camping ligt tussen de beide bergpassen.

Junior ranger (tig)

En jawel, ook Death Valley is een ational park en daar kun je junior ranger worden. De kinderen wilden natuurlijk wel weer. Verschil met andere parken is dat je hier eigenlijk niet naar buiten wilt en dat hadden ze goed begrepen. Je kon alle vragen beantwoorden door een bezoek te brengen aan het inpandige museum. Het was weer best interessant en in de winter kun je hier waarschijnlijk best een tijdje aangenaam vertoeven. Nu was het daarvoor echt te heet. Advies is om per persoon 4 liter water per persoon per dag te drinken, want naast heet is het ook nog eens erg droog.

Lunch genoten wij in de Death Valley Junction, waar tot onze verrassing een restaurantje was en zelfs een hotel. Het waren de resten van een oude handelspost en plek om de paarden te verzorgen, echt uit de boekjes. Nu een beetje gemoderniseerd (airco) en dat maakte het wel aangenaam.

Death Valley 2

Death Valley ligt onder zeeniveau en is omringd door bergketens. Er valt niet meer dan 5 cm regem per jaar, maar toch is het anders dan je je bij een woestijn voorstelt. Wij zien allemaal Sahara-achtige taferelen, maar die vind je hier niet. De woestijn hier is steen en harde grond met heel veel dorre en voor het oog dode struiken. In het museum over de streek hebben we weer veel geleerd over de omgeving en het dierenleven. Hoewel wij niet veel ervan gezien hebben schijnt er toch veel te zijn.

Death Valley

Na ons avondje Vegas sliepen we heerlijk uit in die comfortabele bedden. Daarna lekker ontbeten in het hotel en ik heb met Dide nog uitgebreid in het zwembad gelegen. Rond een uur of 11 reden we weg. De route vandaag leidde ons door Death Valley, volgens de boekjes de plaats op aarde met de gemiddeld hoogste temperaturen. En hoewel het voor hier een koele dag was, was dat te merken. De foto bewijst dat het inderdaad warm was.

Vegas bij nacht

Fontijnendans

Tuintje

New York (?)

Avondwandeling

Vandaag dan in Las Vegas. Overdag is het echt te warm om rond te lopen, we zaten dus bij het zwembad en maakten dankbaar gebruik van het happy hour in ons hotel. Als diner maakte Saskia wraps die meegingen in de rugzak. Wij gingen om een uur of 5 dan toch echt de stad bekijken. Ons hotel is op enkele blokken van de Strip, dus we konden alles lopen.

Las Vegas is nietbmooi, het is bizar. Al die ontzettend overdreven opgezette winkelcentra en casino's zijn wel uniek. En waar de stad bekend om staat, de vele lampjes, zijn inderdaad de moeite van het bezoeken waard. Wij hebben een heel aantal uren rondgeslenterd en onze ogen uitgekeken. Een paar foto's als bewijs ........

Las Vegas

Bij terugkeer op onze camping bleek de tent de wind die daar blijkbaar had gewaaid niet te hebben overleefd. Er was een stok gebroken. Dat was een dag eerder ook al gebeurd en toen hadden we het kunnen repareren met behulp van gereedschap en ducktape van een buurman. Nu was daar geen beginnen meer aan. Dide dook nog even snel in het zwembad en wij pakten ons boeltje in. Het actieplan was om voor weinig dollars een tentje te kopen bij de dichtsbijzijnde Wallmart. Nu is het wellicht opgevallen in onze teksten op deze blog dat het hier nogal afgelegen is. We moesten dus een heel eind rijden, dwars over die mooie weg door Zion National Park. Wegens de eerder gemelde wegwerkzaamheden ging die om 8 uur 's avonds dicht voor de nacht, dus we hadden extra haast. Ons diner bestond uit noodrantsoenen in de auto, maar dat was geen ramp na het uitgebreide ontbijt en lunch van vandaag. We haalden alle afsluitingen en kochten voor 30 dollar een vervangend tentje. Toen nog een camping zoeken, terugrijden was geen optie. Jammer genoeg bleek hier zo ongeveer de woestijn van Nevada te beginnen en er waren niet te veel opties. We hebben nog 2 RV parks geprobeerd langs de weg en een campig in een state park, maar dat werd allemaal niks. Het alternatief was doorrijden naar onze volgende bestemming, Las Vegas. Daar vonden we een Super 8 motel langs de weg waar we allemaal makkelijk in pasten. Lekker geslapen. De nacht was warm, vanaf het moment dat we de berg bij Zion af waren was het 33 graden, tegen 15 en zelfs 7 op onze vorige camping.

Het was enorm donker, maar af en toe konden wij onderweg een glimp opvangen van de leegte van het land hier. Las Vegas is echt midden in een woestijn gebouwd. Toen wij de bergkam over kwamen was er een ongelooflijke hoeveelheid licht en lampjes, zoiets hadden wij nog nooit gezien. De kinderen sliepen, maar vanavond gaan ze het van dichtbij zien.

Vanochtend begon wat vervelend. Dide ging even zwemmen in het zwembad bij ons motel en Ties ging even mee. Jammer genoeg deed hij een dipje met zijn gips in het water. Ik had het niet zo ingeschat, maar volgens Saskia is dat heel erg en moest het gipa nu vervangen worden. Voor de zekerheid reden we langs het ziekenhuis in de stad en inderdaad, Ties heeft nu dus blauw gips. Ongeveer 44 uur heeft zijn vorige gipsje het uitgehouden, hopelijk gaat dit wat langer goed. Gelukkig waren we redelijk snel weer buiten en we reden naar het hotel dat we in deze stad gereserveerd hadden. Voor 1 uur kwamen we an, maar de kamer was al beschikbaar. Het is eigenlijk een appartement met eigen keuken en aparte woon- en slaapkamer. Ook hier is weer een groot zwembad en het is hartstikke chique, de kinderen zijn onder de indruk en wij eigenlijk ook, vroeg reserveren was in dit geval een erg goed idee.

Vanmiddag hebben wij ons een beetje rustig gehouden, even de supermarkt bezocht en in het zwembad gelegen. Het is hier echt heel erg heet overdag, dus lopen is nog niet echt mogelijk. We gaan zometeen hier op tijd in de kamer eten en dan lopen we een heel eind over de Strip.

En toen alleen nog even naar boven