Trick or treat

Jawel, op de trouwdag van Henk en Ria en de laatste dag van oktober is het Halloween, vandaag dus. Als goede voorbereiding, geheel volgens de traditie, hebben de kinderen vanmiddag pompoenen uitgehold en versierd. Vanaf half 4 laten ze hier de kinderen los voor de ronde "trick or treat", het was werkelijk prachtig weer, zonneschijn en onbewolkt. Waarschijnlijk ook daardoor was het druk op straat. Ouders lopen hier altijd op gepaste afstand met de kinderen mee, wij dus ook, en al snel kwamen wij een schoolgroep tegen vol vriendjes en bekenden. Dat was een tijdje leuk, maar toen de zon begon weg te gaan koelde het af en hadden Dide en Ties het wel gezien. En wij ook.

Skelet en hockeymeisje (een overigens onbekend fenomeen hier)

Sommige mensen maken er een heel spektakel van

De kinderen gaan nu lekker op tijd naar bed, weer uitgebreid gelezen in bed en nu moe van alle drukte en activiteiten. De pompoenen van Dide

en van Ties.

Tot later.

Inpakken

Na een ochtendje Skypen met Nederland gingen wij op bezoek bij vrienden voor koffie, lunch en middagactiviteiten. Dit waren de mensen bij wie wij in de zomer op bezoek zijn geweest in hun huis in Utah. De kinderen doken meteen de kelder in, net zoals bij zoveel Deerfielders het speeldomein. Wij dronken dus rustig onze koffie, maakten tosti's met door ons meegebrachte Nederlandse kaas en het was als vanouds gezellig.

Na de lunch gingen de 4 vrouwen schaatsen op een ijsbaan in de buurt en de 4 mannen gingen voetballen. Jake, de zoon van onze vrienden moest "uit" tegen Gurney, een stukje ten noorden van Deerfield. Ties, Kurt en ik hebben ook een beetje staan ballen. Ik heb wel eens eerder geschreven dat voetbal, net zoals andere sporten trouwens, hier plaats heeft in de parken. In dit park waren wel vaste voetbaldoelen en lijnen, soms moeten die er door de scheidsrechters op worden gezet. Iedere ouder brengt zijn eigen kind en heeft natuurlijk een stoel bij zich om langs de lijn te zitten. Dat wist ik allemaal al, maar ik heb vandaag geleerd dat de scheidsrechters worden betaald door de league. Het gaat dus allemaal helemaal anders dan in Nederland met al die clubs met eigen clubhuis, clubscheidsrechters en kantinemoeders.

Ties vermaakte zich wel met meegebrachte bal. Hij heeft eerst zelf gevoetbald, toen een bloedneus gekregen, daarna de hele eerste helft liggend in het gras bekeken en de tweede helft weer met mij gevoetbald. Zoals te zien was het weer uitstekend weer.

Jake in actie bij de warming-up

Na de wedstrijd is iedereen ook weer binnen, letterlijk, 2 minuten vertrokken. Onderstaande foto is gemaakt net na het laatste fluitsignaal.

Terwijl Ties nog even nageniet.

En ondertussen stonden Hailey en Dide met de moeders op de schaats.

Eenmaal thuis aangekomen gingen we de kinderspullen organiseren en inpakken. Dide en Ties waren er al heel lang in gedachten mee bezig en vonden het volgens ons wel een fijn idee dat het nu ook weer concreter werd. Ze hielpen allebei in ieder geval dapper mee met opruimen, inpakken en weggooien. Dide en Ties zijn klaar voor de verhuizers die we over een dikke week verwachten. Wij schieten overigens ook al aardig op, de meeste ruimtes in huis zijn al uitgemest en gesorteerd, de laatste klussen doen wij morgen.

Na al het harde werken zijn wij vanavond gaan eten bij een buffetrestaurant in de buurt, dat wilde Dide heel graag. Hier geen vlees, maar veel soep en salade, Natuurlijk wel pizza en macaroni & cheese, het moet natuurlijk niet té gek worden. Op de website gezien dat kinderen in Halloween kostuum gratis eten, dus ze nog snel even in de pakken gehesen. Wij hebben in ieder geval lekker gegeten. Morgen langs de deuren met een groep kinderen om snoep te scoren. Een soort vervroegde Sint Maarten, maar dan zonder de ballast van liedjes zingen. Het schijnt ook niet te gaan stormen, hagelen of zelfs regenen. Normaal schijnt er van 4 tot 7 uur te worden gelopen, maar wij weten nu al heel zeker dat wij dat niet gaan halen.

Halloween parade

Vandaag op de school van de kinderen: de jaarlijkse Halloween parade. Vorig jaar wegens slecht weer door de school, nu er buiten omheen. Alle kinderen in kostuum, se meeste helemaal niet eng, dat hoeft niet meer tegenwoordig. En alle ouders met videocamera's natuurlijk, ook hier gaat dat zo.

Wij weten nog niet precies waarom, maar Ties was op zijn sokken.

Nu lekker weekend. Wij gaan weer spullen inpakken, maar ook schaatsen en met vrienden doorbrengen. En natuurlijk de snoeppot vullen.

Happy Halloween!

Storm

Na het verrassingsfeestje dat voor ons georganiseerd werd bleef Dide slapen bij een vriendin met nog een andere vriendin. Groot feest natuurlijk en weinig slaap. Zondag overdag ging het nog redelijk (zie vorige post), maar zodra ze op haar kamer een boek ging lezen viel zij in slaap en was het een paar uur stil. Om 7 uur was mevrouw weer even wakker voor een broodje en toen viel ze al snel weer in slaap. Ze had het duidelijk nodig na het zware weekend.
Verder slapen de kinderen niet zo geweldig de laatste tijd. Vooral inslapen duurt vrij lang, bij Ties nog meer dan bij Dide. Misschien is het toch de spanning van terugkeren, maar wij vinden het in ieder geval steeds te laat. Om half 10 nog geluid boven is geen uitzondering, dat kan nooit lang goed gaan. Wat doen we daar nu weer mee?

Hier is de storm die het hele midwesten teistert de hele tijd in het nieuws. Er werden vreselijke windvlagen voorspeld en schade aan van alles en nog wat. De stroom zou bij veel mensen gaan uitvallen en je zou moeten overwegen om binnen te blijven. Tot dusver heeft deze storm ons echter niet kunnen imponeren, een beetje Zuidwester waait harder. De vlaggen staan dan wel strak, maar er zitten nog steeds vrij veel blaadjes aan sommige bomen en voor zover wij gezien hebben is niks kapot gewaaid. Over straat gaat ook nog best, een echte storm in een glas water dus. Maar misschien komt het nog met het staartje van de storm? Ik heb de indruk dat de matigende invloed van Lake Michigan ons een beetje helpt, volgens de nieuwslezers is het elders in The Midwest wel heel heftig, maar dat kan ook een beetje commerciele sensatie zijn natuurlijk.
Correctie op bovenstaande: toen ik thuis kwam was er aan de overkant van de straat een hele grote tak van een boom gewaaid die de hele straat blokkeerde. Met Saskia en later een toegesnelde politieagent kregen we de weg weer gedeeltelijk vrij. Een half uurtje later was de ploeg van de gemeente gearriveerd met een houtversnipperaar en binnen 10 minuten was het allemaal opgeruimd. Echt dikke takken gaan er in zo'n apparaat, maatje dikke bovenbeen was het zeker. Toch wel een serieuze storm dus vandaag.

Verder wordt er nu veel gesproken over de verkiezingen van volgende week. Dit zijn zogenaamde midterm elections, de president mag dus nog 2 jaar blijven zitten, maar veel vertegenwoordigers van de senaat, maar ook heel veel lokale politici moeten opnieuw de race aangaan. Omdat het hooggerechtshof een tijdje geleden vond dat er onbeperkt geld aan campagnes mag worden geschonken zij er heel veel TV spotjes, voornamelijk met moddergooierij. Je hoort nooit eens waarom een kandidaat goed is, wel waarom de opponent een onbetrouwbare zak zonder normen en waarden is. Het beste dat kandidaten over zichzelf weten te vermelden is dat ze niet bij de incrowd van "Washington" horen en alles anders zullen doen dan de anderen. Het lijkt Nederland wel! De impact van de uitslag kan vrij groot zijn. Algemeen wordt aangenomen dat de Republikeinen gaan winnen en dan heeft geen enkele partij een meerderheid in het parlement. De vrees is dat er geen enkel voorstel meer zal worden aangenomen, omdat de tegenpartij het per definitie zal tegenhouden. Dat wordt dan (nog meer dan nu) een complete stilstand. Mensen maken zich er hardop zorgen over, ik weet niet of dat nieuw is, maar volgens mij moeten ze heel snel een ander politiek systeem hier invoeren, want er gebeurt inderdaad niets nieuws nu, anders dan het bijbuigen en oormerken van geld ter meerdere eer en glorie van de staat of stad waar een gekozen kandidaat vandaan komt.

Saskia is weer helemaal beter. De pijn is weg, nu over 2 weken weer terug om het af te maken. Benieuwd hoe dat weer gaat, daarover later meer.

Surprise party

Na een rustig zaterdagochtendje met de nodige gesprekken via Skype ging ik met de kinderen naar het park om te voetballen en basketballen. Het was weer droog geworden en vrij aardig weer. Wij dus op de fiets naar een Deerfields park. Saskia krabbelt langzaam weer op, maar is nog niet helemaal de oude en zij ging dus even liggen.

Om 5 uur hadden wij afgesproken bij ouders van een klasgenoot en hele goede vriendin van Dide voor een etentje en playdate. Zij hadden een verrassingsfeestje georganiseerd in het kader van ons aanstaande afscheid. Er waren een heleboel leuke ouders en nog veel meer kinderen. Het paste gelukkig prima in hun enorme huis (typisch maatje voor Deerfield, zeg maar). Er was eten en drinken in overvloed en het was bijzonder gezellig. Na een paar uur werden de meeste kids opgehaald en gingen de aanwezige families weg, op Meg en Peter met de kinderen na. Wij hebben toen nog uitgebreid in de enorme speelkelder gepingpongd terwijl de kinderen zaten te knutselen en hun best deden wakker te blijven voor de TV. Uiteindelijk liep het erop uit dat Dide nu een sleepover heeft bij haar vriendin Hannah, samen met een andere vriendin, Madi. En Ties heeft een sleepover bij ons in bed, want die was natuurlijk zielig.

Het was erg leuk dat al die mensen daar verschenen en zomaar een afscheidsfeestje erin gooiden. Wij hebben lekker staan kletsen met iedereen, er is een boel gaande in de verschillende levens met meer verhuizingen op komst en vakanties naar Europa dus er was voldoende gespreksstof. De kinderen hadden ook alle ruimte en gelegenheid om zich goed te vermaken en deden dat dan ook. Zeer geslaagd en echt een verrassing voor ons.

Foto's van vanavond volgen nog, wij hadden zelf geen camera mee dus zijn afhankelijk van wat wij krijgen van anderen. Later!

Wortelkanaal

En inderdaad, Saskia heeft zoals verwacht vandaag een wortelkanaal behandeling ondergaan. Je wordt hier in ieder geval goed gedrogeerd, geen pijn tijdens en vlak na de ingreep dus, maar dat zal nu wel snel komen. Ze heeft naast een sterke pijnstiller nog antibiotica gekregen en moet over 3 weken terugkomen om het af te maken. Er zit nu een soort noodvulling in. Dan weer een paar weken later is ze weer aan de beurt om een soort kroon te maken, ik vind het allemaal maar klinken als een hele toestand waar we nog niet vanaf zijn. We zijn dus wel lekker aan de beurt geweest dit jaar, dat wil zeggen: Saskia en Ties. Hopelijk zijn we ook goed verzekerd tegen deze kosten.

Ziek

Zondag vierde Maria, de dochter van collega Neal, haar 5de verjaardag in een sportzaal. De kinderen hebben zich er een uur kunnen uitleven. De rest hielden wij ons redelijk koest, stukje gefietst, pizza gebakken en meer van dat soort zondagse activiteiten.

Maandag toen ik thuiskwam had Saskia kiespijn en dinsdag was het nog erger. Zij heeft daar al een paar keer eerder last van gehad, er zijn ook al eens foto's gemaakt, maar dat gaf steeds geen uitsluitsel en het ging vanzelf weer over. Vandaag, woensdag, is zij bij de tandarts langsgegaan en ze heeft nu een verwijzing voor een endodontist, iemand met verstand van zenuwen. Dit klinkt mij in de oren als een wortelkanaal behandeling, maar wie ben ik? Morgen is de afspraak en dar wachten we maar even op, hopelijk valt het mee. Vanmiddag was ik dan ook een beetje op tijd terug om de kinderen even te kunnen vermaken. Ik heb met Ties het huis een heel klein beetje versierd in het kader van Halloween. Het steekt natuurlijk schril af bij wat sommige andere huizen en voortuinen laten zien, maar wij dragen zo toch ons steentje bij aan de verhoging van de feestvreugde.

Verder geen nieuws. Werken gaat (eindelijk) lekker, de resultaten zijn nu een keer goed. Het blijft toch een soort van research en je kunt er nooit op rekenen dat het lukt zoal je wilt. Maar nu, net op tijd, lijkt het dan toch lekker te lopen en ga ik nog wat resultaten neerzetten.

Gevonden op nu.nl

Vanochtend gelezen op nu.nl. Wij dachten al een beetje geïntegreerd te zijn in dit land, maar waren toch weer verbaasd.

------------

Foeksia niet naar Amerika om pijprokende heks

Uitgegeven:	17 oktober 2010 09:51
Laatst gewijzigd:	17 oktober 2010 09:51

AMSTERDAM - De Nederlandse familiefilm Foeksia de Miniheks gaat voorlopig niet naar de Verenigde Staten toe. Een deal die internationale sales agent Delphis Films bijna had gesloten is afgeketst omdat in de film wordt gerookt en omdat een jongetje in de film zonder helm op zijn fiets rijdt.

© ANP

Dat heeft regisseur Johan Nijenhuis zondag laten weten. ''De Amerikanen en Canadezen waren heel enthousiast'', stelt hij. ''Maar de film mag niet naar de VS omdat Juf Minuul, het personage dat Annet Malherbe vertolkt, een pijp rookt. Dat is tegenwoordig in Noord-Amerika onacceptabel voor een familiefilm.''

Het op een fiets rijden zonder helm was echter ''helemaal funest'', aldus Nijenhuis. De regisseur is bang dat om deze redenen een verkoop aan de Verenigde Staten er voorlopig helemaal niet in zit. De film is overigens inmiddels wel verkocht aan Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Indonesië, Rusland en Spanje.

Foeksia de Miniheks is gebaseerd op de gelijknamige boeken van schrijver Paul van Loon over een jong tienerheksje. De film draait sinds een week in de Nederlandse bioscopen.

Link: hier


Overigens zijn wij (lees: de kinderen) inmiddels zo gewend aan het dragen van fietshelmen dat we dat er waarschijnlijk in Nederland ook wel inhouden, het schijnt toch echt veel veiliger te zijn. Toch een beetje geïntegreerd dus .........

Farm

Het was weer een bijzonder weekje: Maandag en dinsdag waren de kinderen vrij van school en hebben ze gespeeld met vriendjes en is Saskia met ze naar de bioscoop geweest. Ik moest gewoon werken. Een weekje van 3 dagen was zo voorbij, dat verliep zoals inmiddels gebruikelijk met broodjes smeren voor de lunch, huiswerk en verhaaltjes voor het slapen gaan. Daarnaast moest onze auto nog naar de garage voor een terugroepactie in verband met de stuurbekrachtiging. Dat zou pas in 2011 gebeuren wegens een gebrek aan onderdelen maar Mazda was erg behulpzaam toen wij uitlegden dat deze auto naar Nederland zou worden verscheept volgende maand. Helaas bleken er wegwerkzaamheden te zijn op weg naar de garage, dus ons plan om woensdag laat in de middag te brengen en donderdagavond weer te halen leidde tot lange reistijden over de 13 mijl die we moesten afleggen. Wat een verkeersinfarct! Als ik elke dag in zo'n chaos zou terechtkomen zou ik echt acuut verhuizen. Maar goed, hij is weer gerepareerd en heeft de noodzakelijk standaardbeurt gekregen. De auto is klaar voor de reis.

Vrijdagavond op school was er weer movie night. Dat wordt zo langzamerhand routine en om dat te illustreren heb ik deze keer geen foto's gemaakt, terwijl de camera wel mee was. Het was wel gezellig, iedere keer komen we weer bekende en nieuwe mensen tegen, wel verlopen de gesprekken nu duidelijk anders dan een jaar geleden omdat wij over een week of 7 alweer teruggaan. Wij krijgen nu steeds de vraag wat wij gaan missen en of wij er naar uitkijken om weer terug te gaan. Moeilijke vragen natuurlijk, maar wij hebben ons erop ingesteld dat dit tijdelijk zou zijn en dan begint het tegen het einde vanzelf te kriebelen. Wij missen een heleboel mensen in Nederland en ook goed brood en ik mis mijn Nederlandse werk eigenlijk ook. Maar hier gaan we toch ook zeker dingen missen, vooral de ruimte van ons huis en de omgeving en het klimaat (ja, zomer en winter!). De kinderen zijn ook een beetje ambivalent in hun gevoelens, maar die passen zich vast weer snel aan.

Op zaterdag was het alweer mooi weer, dun truitje en het is prima te doen buiten. Wij gingen vandaag naar een boerderij in de buurt waar ze echte scharreleieren zouden verkopen en een kinder learning center hebben. Tot onze enorme verbazinf was dit niet enorm en commercieel, wij hadden ons zoiets voorgesteld als de apple-farm die wij een paar weken geleden met Lidewij en Hester bezocht hebben. Niets van dat alles, er was letterlijk geen ander bezoek en het was ook niet zo spectaculair. Dit project wordt volkomen gerund door vrijwilligers en die waren blijkbaar een dagje niet beschikbaar. Wel een potje zelfgemaakte jam gekocht en lekker geluncht op een picknickbank in de groentetuin, heerlijk relaxed allemaal.

Volgens planning bezochten we daarna even de Costco (een soort Makro) om nog wat broeken voor ons te kopen, die bevallen prima. Daarna gingen we naar het bos. Er bleek een enorme hardloopwedstrijd te zijn, dus we namen een voor ons onbekende route. Het bleek een avontuurlijk bospad met hindernissen, zoals omgevallen bomen, overwoekerde stukken zonder duidelijke aanwijzingen waarheen te gaan en drooggevallen beekjes. Daarna hebben de kinderen nog uitgebreid in een speeltuin gespeeld, terwijl pa en ma in het zonnetje zaten.

Lekker makkelijk en snel gegeten terwijl wij naar American Football op tv keken. Het is nu half 8 geweest en kinderbedtijd: morgen is er al vroeg een verjaardagsfeestje in een soort gymzaal van een vriendin en daarna hebben wij vast en zeker andere activiteiten. Fijn weekend allemaal!

Heerlijk weekend (lang)

De kinderen hebben deze week 4 dagen weekend: wegens Columbus Day is de school maandag gesloten en er is een studiedag voor de docenten aan vast geplakt, woensdag dus weer naar school pas. Na ons high school football avontuur op vrijdagavond ging ik met Vincent en Julia, onze overburen, naar college football. Dit is een paar niveau's hoger, geen professionals, maar wel goed. Wij gingen naar Northwestern University, het Ryan stadium met plaats voor ruim 45,000 toeschouwers! De tickets kwamen van de board of trustees, dat zijn rijke weldoeners voor de school en dus de beste plaatsen: hoog en met stoeltjes in plaats van banken. De wedstrijd zou een inkoppertje moeten zijn, want de tegenstander, Purdue uit Indiana stond veel lager geklasseerd.

Het was wederom echt Amerikaans: gemoedelijke sfeer, veel bombarie uit de luidsprekers en van de band en de nodige awards die werden uitgereikt in een van de vele pauzes. Ook natuurlijk hotdogs en popcorn, maar geen bier hier, want veel te veel studenten die nog geen 21 zijn. De wedstrijd kon mij niet echt boeien, maar op het eind was het nog wel even spannend toen Northwestern nog terug had kunnen komen van een lichte achterstand. Maar dat deden ze niet en dus verloren ze. De mensen leken maar even teleurgesteld en toen ging het feestje weer rustig verder, vuurwerk stond nog op het programma.

Onze overburen (met Nederlandse roots)

Saskia was met de kinderen naar een tuinfeestje met movie night. Zij hadden het ook gezellig gehad.

Zondagochtend was een beetje lui, opruimen en spelen. De bladeren vallen nu opeens met hele grote aantallen, dus werd er weer geveegd (en door de bladerhopen heen gefietst natuurlijk).

Toen gingen wij even naar het lab in Skokie, ik had een experiment voor maandag voor te bereiden en de kinderen namen direct ook even de kans om te bezien of een carrière in de scheikunde iets voor hen is. Zij vinden dit altijd leuk om te zien en doen en het soort werk dat ik hier doe is op geen enkele manier gevaarlijk of besmettelijk, hoewel de labjassen en handschoenen wellicht anders doen vermoeden. 

Daarna moesten we snel weer terug, want we kregen bezoek van collega Neal met familie en Robert. Dit was, voor de zoveelste keer, de laatste keer BBQen in Deerfield. Het was zulk fantastisch weer, met 29 graden vandaag, dat wij de verleiding niet konden weerstaan. Zoals altijd hadden wij weer veel te veel te eten, dus de komende dagen worden weer restjes. Tegen donker worden gingen de kinderen nog even film kijken op de bank terwijl wij thee dronken. Op de een of andere manier hoeven Amerikanen nooit koffie 's avonds, dat is toch wel een tik van die lui hier.

Ik ga morgenochtend weer gewoon aan de slag, Saskia gaat weer wat spullen inpakken als voorbereiding op onze terugkeer naar Nederland. Het komt al erg dichtbij .........

Football

Wat een fantastisch ideaal weer hebben wij deze weken gehad in Deerfield, en het duurt nog even voort. Elke dag zo'n 25 graden, lekker zonnetje dus gewoon erg aangenaam. 's Nachts is het duidelijk al koud, de kinderen hebben zelfs al een keer handschoenen aangehad op de fiets naar school, maar zodra de zon verschijnt wordt het heerlijk. Dit mag nog wel een paar maandjes duren. De kinderen spelen lekker buiten in de langzaam groeiende bladerhopen, met vriendjes over de vloer of bij anderen. Ze hebben hun draai echt helemaal gevonden.

Van een kennis had Saskia gehoord dat we maar eens naar high school football moesten gaan om een idee te krijgen van die sport en de bijbehorende sfeer. Dat hebben we dus gisterenavond maar even gedaan: Deerfield High School speelde tegen Skokie een uitwedstrijd. Wij dus naar Skokie. Het stadion is eigenlijk ongelooflijk: dit is een high school (wel een grote), maar er zijn zelfs skyboxen en een commentatorhok (dat actief werd gebruikt). De tribunes zaten niet vol, maar er waren toch genoeg mensen, mooi kunstgrasveld en heel erg veel, ja heel erg veel, spelers. En ook nog cheerleaders natuurlijk, voor beide footbaal teams een cheerleader team. Daarnaast had de thuisploeg nog een 40 koppen tellende band laten uitrukken die natuurlijk begonnen met het volkslied, een heel Amerikaans spektakel dus.

Wij begrijpen de regels maar gedeeltelijk, maar vonden het toch nog redelijk spannend. Uiteindelijk won Deerfield, na de hele wedstrijd te hebben achter gestaan, Ties kon dus weer lachen. Vandaag wandelen in het bos, vanavond een kinder-Movie-Night-tuinfeestje bij vrienden in de buurt en Radboud gaat waarschijnlijk zijn football kennis verder versterken door het bezoeken van een wedstrijd van Nortwestern University met de overburen. Dan zal er toch wel iemand zijn die kan uitleggen wat er nu precies wel en niet mag?