Weer allemaal samen

Vrijdagavond kwam Saskia terug uit New York. Helemaal op tijd, geen vertraging. Helaas hadden wij afhalers dat wel, dikke file op weg naar het vliegveld om half 8 's avonds. Uiteindelijk viel het wel mee en we vonden elkaar vlot.

Dide, Ties en ik hebben een bijzonder weekje gehad. Het was raar, werktechnisch niet efficiënt, maar erg gezellig met ons drieën. Ik heb weer wat geleerd over de dagelijkse gang van zaken in ons gezin en hoe dat op school allemaal precies toegaat.

Zaterdagochtend moest ik eerst naar de tandarts. Dat was allemaal weer helemaal goed, maar duurde wel een beetje lang. Tandartsen hier maken duidelijk langzamer of beter gebitten schoon dan in Nederland. Omdat de tandarts ook nog een noodtelefoontje tussendoor kreeg was ik ruim een uur binnen, en dat zonder gaatjes. Daarna ging ik naar Neal, Sue en de kinderen waar Saskia, Dide en Ties al waren. Er was een garage sale van de hele buurt en wij hadden ook wat spullen in de aanbieding. Met Neal en Sue was het erg gezellig, het weer was ok, maar een beetje fris omdat hun tuin in de schaduw is. De verkoop ging buitengewoon goed. Hier worden we niet rijk van, maar er is een boel opgeruimd. Aan het einde van de dag was er zeker 80% verdwenen (ook vanwege de "free" box natuurlijk, dat werkt hier ook). Thuisgekomen hebben de kinderen nog even op de Wii gespeeld, Ties heeft zijn collectie van de "Magic Treehouse" boeken georganiseerd en we hebben ons verder niet druk gemaakt. Vroeg in de avond nog een film gekeken met de kinderen en Ties had er weer nachtmerries van, terwijl het op geen enkele manier spannend was. We moeten daar nog beter op gaan letten, denk ik.

Zondag was het weer aardig weer, meest zonnig, maar slechts een graad of 16. Vorige week was het nog 32! Wij vonden het wel goed fietsweer en reden, via allemaal nieuwe routes langs de botanische tuin naar Glencoe. De route ging langs de gebruikelijk wijken vol sjieke woningen op zoek naar doorsteekjes door het bos die er zouden moeten zijn. Het was even zoeken, maar uiteindelijk vonden we het allemaal: Over bospaadjes met omgevallen bomen worstelden wij ons een weg richting eindbestemming.

In Glencoe lunchten wij bij een winkel met zitgelegenheid, ze hadden er goed brood (voor wie het kan betalen). Dit is echt de sjiekste wijk in de wijde omgeving en dat wordt weerspiegeld in het aanbod aan horeca en winkels. Wel lekker gegeten met soep en brood.

Thuisgekomen hebben de kinderen uitgebreid in bad gezeten en heb ik met Dide als huiswerk een science project met papieren vliegtuigjes gedaan. We hebben zelf pizza gemaakt en nu liggen de kinderen alweer een film te kijken in bed. Al de noodzakelijke leesactiviteiten hebben vanmiddag al plaatsgevonden, dus ze kunnen zometeen linea recta hun eigen bed in en slapen. Wij gaan ook vroeg, op een of andere manier zijn wij alweer moe. Zou het de ouderdom zijn of de zorgen?

Bureaucratie

Na een paar dagen huiswerk doen met de kinderen en helpen bij het inpakken van schooltassen viel bij mij eindelijk het kwartje. Al die leeslijsten, huiswerkoverzichten en schooladministratie die moet worden bijgehouden en geautoriseerd door ouders is gewoon een training voor het begrijpen en accepteren van het Amerikaanse Systeem. Al die kinderen worden van jongs af aan gedrild om zich door enorme papiermassa's heen te worstelen en ze geven ze hier gewoon de indruk dat zoiets heel normaal is. En al die handtekeningen en controles dienen ook gewoon om hen te wennen aan het feit dat de baas meekijkt en voor jou beslist.

De bankmedewerker die ik vandaag sprak keek al met hele grote ogen toen ik vertelde dat wij in Nederland niet aan cheques doen (als je electronisch geld naar iemand overmaakt krijgt hij met de postbode een cheque thuisbezorgd, die je persoonlijk bij de bank moet inwisselen). Hij wist dan ook niet hoe ik dat geld van mijn Amerikaanse account ooit naar Nederland moet krijgen. Hij heeft ook vast in Deerfield op school gezeten ............

Herfst

De herfst is begonnen. Dat is nog niet echt te merken aan het weer, vandaag is het alweer bijna 30 graden, maar wel al een beetje aan de natuur. Vanuit het keukenraam zijn al wat verkleurende blaadjes te zien. Ook de stinkdieren zijn duidelijk actiever dan in andere jaargetijden, als je op de snelweg rijdt krijg je regelmatig die typische geur in je neus. En vorige week hadden we het ook rondom het huis, ramen dichthouden dan, want het stinkt behoorlijk.

Ik realiseerde mij dat het precies een jaar geleden was dat ik terugkwam in Amerika na een kort bezoek aan Nederland. Sindsdien ben ik dit land niet uitgeweest. Ik denk dat ik nog nooit een jaar achter elkaar in hetzelfde land ben geweest, een primeur dus.

Terwijl Saskia met Lennart en Krista New York onveilig maakt (lekker eten in Little Italy, Brooklyn Bridge en Staten Island heb ik al gehoord) ben ik bezig om onze terugkeer te organiseren. Natuurlijk is niet alles zo eenvoudig als ik zou willen, maar er lijkt schot in te zitten. Een en ander krijgt langzaam vorm. De kinderen verAmerikanen wel steeds verder. Ties vroeg vanochtend waarom ik hem niet eerder "opgewekt" had, en zo zijn er de hele dag vergelijkbare versprekingen. Als we hier nog 2 jaar zouden blijven spreken we thuis voornamelijk Engels, denk ik.

New York

Dit weekend hebben we bijzonder relaxed gedaan. Geloof het of niet, we hebben alvast wat dingen uitgezocht voor onze terugkeer naar Nederland. Volgende week op een garage sale bij vrienden in de buurt gaan we alvast een en ander van de hand doen (hopelijk) en we hebben alvast wat dozen en spullen gepakt die we niet meer nodig denken te hebben. Van het genre buitenspeelgoed en korte broeken.

Helaas, onze inschatting was verkeerd, want vandaag was het weer boven de 30 graden. Het was / is vier vochtig weer en erg drukkend. Forse onweersbui over ons heen gehad aan het begin van de avond, maar dat heeft geen verkoeling gebracht. De komende dagen jojoot de temperatuur een beetje tussen 31 en 23 graden, het zal dus wel vochtig blijven. Bijzonder klimaatje, daar zijn wij na 18 maanden nog niet aan gewend.

Saskia is net voor de buien uit naar New York vertrokken, waar ze een paar daagjes met Lennart, Krista en Lieve gaat doorbrengen. Wij zijn allemaal jaloers, de kinderen waren even verdrietig bij het afscheid, maar vrijdagavond is ze alweer terug. Mijn werkweek wordt dus een beetje anders dan anders, van niet te vroeg binnenkomen tot heel vroeg vertrekken, schooltijden zijn deze week bepalend. Dat wordt 's avonds thuis een tandje erbij om bij te blijven, want deze week staat er labwerk in de planning. Ik stop dus, groeten, tot mails en snel weer ziens allemaal.

Sollicitanten

Deze werkweek stond weer in het kader van de sollicitanten. Twee kandidaten zijn er deze week weer geinterviewed en dat betekent hier de avond van tevoren met ze uit eten, 's ochtends vanaf 8 uur een presentatie en dan de hele ochtend verschillende gesprekken. Na de lunch nog een labrondleiding en dan kan er weer echt gewerkt worden. Het is dus een intensief programma, kost steeds veel tijd en ook enrgie. En daarnaast nog een paar avonden. We beseffen dat het belangrijk genoeg is om hier voldoende tijd in te investeren, zeker met zo'n kleine groep collega's, maar we zijn nu wel een beetje sollicitanten-moe. Na in totaal zeker 12 telefonische interviews en 5 gesprekken on-site hebben we de selectie teruggebracht naar 3 kandidaten. Nu komt het allerlastigste deel: het kiezen. Uit bovenstaande blijkt waarschijnlijk duidelijk dat dit is wat mij en mijn collega's nogal heeft bezig gehouden. Het normale werk gaat ook door, dus het is wel druk. Ik begin ook de afrondstress te voelen, ik wil alles een beetje netjes en zoveel mogelijk afgerond achterlaten hier, maar er moet nog zoveel gebeuren! Volgende week een validatie afronden, dus veel labwerk; de voorbereidingen zijn gedaan, nu maar hopen dat alles goed komt en dat de methode nog net zo robuust is als voor de vakantie.

Morgen organiseert Astellas een vrijwilligersdag. Er was de mogelijkheid je in te schrijven voor diverse activiteiten. Ik ga sporten begeleiden op een school aan de zuidzijde van Chicago, niet de beste buurt. 's Ochtends om half 8 vertrekt de bus vanuit Deerfield, ik ben benieuwd en vind dit wel weer een goed idee van Astellas, ze proberen werkelijk om hun "corporate responsibilities" na te leven. "Giving back to the community" heet dat hier. Het doel was om 80% van de medewerkers hierin mee te krijgen, de werkelijke score blijkt ongeveer 40% te zijn, toch een beetje teleurstellend.

Naast alle werkzaken zijn wij deze week ook officieel begonnen met het regelen van dingen voor onze terugreis. Jawel, ik weet dat niet iedereen er vanuit ging, maar we komen toch echt weer naar Nederland. Het duurt nog even, maar de eerste stappen zijn gezet. Vanavond hebben we de krant opgezet en we proberen enkele data vast te pinnen. Meer info volgt, maar net na Sinterklaas kun je ons weer bellen in Voorschoten. Wij gaan nog een paar drukke maanden tegemoet, maar denken (hopen?) wel dat terugkeren eenvoudiger zal zijn dan het vertrek.

Tot slot nog even Ties. Het gips is eraf en hij is begonnen met occupational therapy. Zijn arm buigt en strekt niet meer volledig en dat moet dus geoefend. Er moet duidelijk discipline komen om het regelmatig vol te houden, op dit moment ontziet hij zijn arm (onbewust) nog steeds, terwijl hij hem juiste extra intensief moet inzetten. Het recept is nu 2 maal per week therapie, zeker voor een maand. De verzekering ziet ons alweer aankomen! Ziek zijn is een dure hobby in dit land!

Vertrokken

Lennart en Krista zijn weer vertrokken. Vanochtend om 3 uur (!) opgestaan en binnen het uur op weg. Daarna hebben wij nog heerlijk geslapen. Het was een gezellig weekje en het afscheid was duidelijk minder zwaar dan vorig jaar, we zien ze binnen enkele maanden weer.

Duinen

Na een lekker weekje gingen we op zondag met Lennart en Krista naar de Indiana Dunes, een duingebied een stukje ten zuidoosten van Chicago, helemaal onderaan Lake Michigan. Op tijd vertrokken, dus we hadden een hele dag. Na aankomst via het visitor center eerst gaan lunchen. Het was schitteredn weer, dus we zaten buiten. Prima gegeten en heel erg rustig aan gedaan. Daarna na de duinen, het hoogste duin opgelopen en daar vanaf naar het strand. De kinderen vermaakten zich natuurlijk uitstekend en voor hen hadden we niet weg hoeven gaan.

Het was later dan wij verwacht hadden, dus na afloop gingen we in de buurt even wat drinken. Het diner bestond dus uit biertjes en borrelhapjes. Het was een onverwacht mooi plekje bij een haven en spoorbrug. Te laat thuis, de kinderen moeten morgen vast weer uit bed worden gehesen om op tijd op school te zijn.

Morgen wordt (waarschijnlijk) het gips van Ties verwijderd. Wij hopen er maar op en zijn benieuwd hoeveel oefening en fysiotherapie hij nog nodig heeft. Groeten.

Poepschoen

Eerst maar eens een paar foto's van het afgelopen weekend

Jawel, maandagavond was het weer zo ver: de stroom was uitgevallen. Dit keer slechts 2 uur, maar wel midden in de nacht zodat wekkers 's ochtends niet meer afgaan. Gelukkig kwamen we er tijdens het lassen achter zodat we toch op tijd op konden staan. Dinsdagochtend voelde Saskia zich helemaal niet lekker, maar ze ging zoals afgesproken toch met Lennart, Krista en Lieve naar de super shopping mall in Wisconsin. Ik ging gewoon aan het werk in Skokie. Op het moment dat ik wilde gaan lunchen belde de school nurse, Dide had .......... (ze durfde het bijna niet hardop te zeggen, nog even twijfelen en eromheen draaien, snapt hij het nou echt niet ?) ....... hondenpoep aan haar schoen en er moest dus een nieuw paar worden gebracht. Inmiddels gewend aan de mores van het land verbaasde het mij eigenlijk niet eens. Ik snap inmiddels dat tegensputteren geen zin heeft, dus ik beleefde mijn lunchpauze in de auto. De poep viel mee, maar iedereen was weer happy. De shoppers onder ons hadden goed ingeslagen, kleding is echt goedkoper in Amerika.

's Avonds gingen we weer naar school, deze keer was er de presentatie van de leraressen over het jaarprogramma van hun klassen. Second en third grade waren tegelijkertijd gepland, dus was het goed dat we oppas hebben deze week. Wij blijven de school hier goed vinden en de docenten toegewijd. Omdat de klassen klein zijn en ze verschillende malen per week andere lessen hebben met gespecialiseerde docenten is er veel tijd voor individuele aandacht en lesvoorbereiding. Bovendien zijn de faciliteiten (gebouw, materialen, methodes) dik in orde, wij gingen dus met een goed gevoel weer weg. Niets dan goede woorden over beide kinderen, de juf van Ties had een opa uit Ulrum en zij herkent het Nederlandse accent.

Dinsdagavond later kwam eindelijk de whiskyfles op tafel, de jetlag is definitief over verklaard. Het was weer vanouds gezellig. Saskia ging op tijd naar bed, het enige dat ze de hele dag gegeten had was een beetje soep. Woensdagochtend was het weer helemaal beter, de 24-uurgriep zullen we maar zeggen.

Woensdag zijn Lennart en Krista naar Chicago gegaan. Als het goed is zitten ze op dit moment te kijken naar hoe de Chicago Cubs honkballen in het Wrigley Field stadion. Zij belevn het slechtste seizoen sinds mensenheugenis, dus het zal wel een verliespotje worden, maar daar gaat het niet om. Lieve bleef bij Saskia en heeft zich keurig gedragen. Dide vindt het erg leuk om met haar te spelen, maar had het wel even moeilijk omdat Lieve haar speelgoed afpakte. Maar een moment later zit ze weer boekjes voor te lezen.

Voordat ik op de foto's van het avondeten van vandaag overga wilde ik alleen nog even kwijt dat het hier opvallend is afgekoeld. Vandaag was het hier maar 19 graden, 13 toen ik naar mijn werk vertrok, en ik begin mij bijna af te vragen waar mijn jas is gebleven. De zomer is vrij abrupt geëindigd. Het is nog wel mooi zonnig de meeste dagen, maar het voelt niet meer zo zomers.

Aangekomen

Zondagmiddag kwamen Lennart, Krista en Lieve aan op Chicago en wij haalden ze natuurlijk op. Dat wordt inmiddels routine! Ze hadden maar een klein beetje vertraging. Na aankmomst in Deerfield vrijwel meteen de BBQ ontstoken en de hele middag lekker zitten peuzelen en drinken. Het was vanouds gezellig. De jetlag sloeg toe, maar Lennart had nog net genoeg energie om 's avonds met mij even naar het Griekse feest een blok verderop te lopen. Het was niet veel bijzonders (als je geen Griek bent, denk ik), maar het was een aardig decor voor een goed en gezellig gesprek.

Maandag was een vrije dag hier, Labor Day. Natuurlijk waren we vroeg wakker (vooral Lieve en Saskia) en dus hadden we een lange dag. We hadden geen grote plannen, beetje bijpraten en gezellig met elkaar rond de tafel. Lennart en Krista hebben wat op Internet gezocht voor hun aankomende vakantie in de VS, we hebben met elkaar een hele grote legpuzzel gemaakt met heel veel stukjes en nog een speeltuinen ronde gemaakt door Deerfield op de fiets. Het was aangenaam weer, niet meer zo heel heet en vochtig, af en toe waren er een paar spetters, maar echt regenen deed het niet.

Saskia heeft het plan opgevat om een paar dagen naar New York te gaan als Lennart en Krista daar ook zijn. We hadden nog een voucher van United om de vliegreis te betalen, gekregen van een collega. Het indienen daarvan gaat echter niet zonder slag of stoot. Het is dus nog even afwachten of dat iets wordt, aan de ene kant kun je je niet voorstellen dat ze zo klantonvriendelijk zouden zijn in dit land, aan de andere kant waren ze aan de telefoon en balie wel erg onbehulpzaam (is dat een woord?). We gaan in ieder geval nog een en ander proberen om het voor elkaar te krijgen.

Klaar!

De voorbereidingen zijn in volle gang, wij zijn er klaar voor: het bezoek van Krista, Lennart en Lieve. Saskia is druk bezig geweest om het huis peuter-proof te maken (keukenkastjes dicht, stopcontacten afgeplakt, geen klein speelgoed meer rondslingerend enzo) en het is ook weer van boven tot beneden schoon. Zelfs voor fatsoenlijk weer hebben wij gezorgd, morgen een middag BBQ (met maïs) voor de vermoeide wereldreizigers.

Vandaag kwam een vriendinnetje van Dide spelen en ze zijn druk geweest met de strijkkralen. Ook hebben ze geholpen met het wassen van de auto's. Dat was een jaar geleden nog gebeurd, dus gelukkig waren ze niet zo vies. Daarnaast hebben Dide en Ties geholpen met het bakken van taart voor morgen en pizza voor vanavond. Samenvattend: ontspannen dagje, toch een boel gebeurd.

Regen

Jaap en Wieke zijn naar New York vertrokken en het is weer stil in Deerfield. In Skokie is het druk, deze week sollicitatiegesprekken met mijn mogelijke opvolgers in het lab, inclusief lunch en diner. Mijn collega Robert en ik merken dat zoiets vrij uitputtend kan zijn. De kinderen moeten ook wel weer even wennen aan het nieuwe schooljaar, ze zijn moe zo aan het einde van de week. Maar allebei vinden ze de nieuwe klas ook erg leuk. Ties zei spontaan dat hij nog wel 2 jaar hier wil blijven, net nu hij met aftellen begonnen is!

Het is hier net begonnen te regenen. En net als met zoveel dingen in dit land kan dat nooit normaal. Het hoost dus meteen weer met een fors onweer erbij. Volgens de buienradar zal het niet echt lang duren, maar het is dus wel weer even hevig.

Morgen de laatste werkdag van de week en dan nog even het huis poetsen voor de volgende bezoekers ons komen verblijden met hun aanwezigheid. Zondag verwachten wij Krista, Lennart en Lieve, het wordt weer een mooie week.