Beste wensen

Wij wensen iedereen EEN HEEL GOED 2010

Radboud, Saskia, Dide en Ties

Bollen

Geheel volgens plan zijn wij dinsdagochtend om half acht vertrokken richting Wilmot Mountains, een skiheuvel op ongeveer 45 minuten rijden. De Mountain is niet erg indrukwekkend voor een gevorderd skiër, maar op kinderniveau is het uitstekend. We hadden enorm geluk met het weer, het was helemaal stralend blauw met een heerlijk zonnetje dus, wel -12 toen we van huis gingen.

Ties vindt zich heel stoer

We waren als een van de eersten bij de berg en dat heeft zo zijn voordelen. Er was ook een voorrad kleurtjes meegekomen, dus het wachten was vrij pijnloos. Maar eenmaal met skies waren ze niet meer te houden, een foto ging nog net.

Het klasje was druk, te vol naar onze smaak. Natuurlijk is het hier ook hoogseizoen en met dat mooie weer komt er veel volk op af. Dide en Ties zaten in het klasje met "never ever (NE)" ervaring en waren daar bij de grootsten. Het ging allemaal enorm sloom. Toen wij even een kop koffie waren gaan drinken was Dide opeens 2 groepen opgeschoven en mocht met de sleeplift omhoog. Zij ging al aardig naar beneden. Ties liep nog steeds op de tapijtjes en verveelde zich, hij moest dan ook erg lang wachten steeds. Na afloop van de les (van 2 uur) aten we buiten een boterham in de zon en zijn toen met de kinderen nog even de sneeuw ingegaan. Dide met de sleeplift ging erg gemakkelijk, Ties moesten we steeds een bergje opduwen / trekken / sjorren en dat levert mij vandaag een enorme rugpijn op.

Omdat we morgen volgens plan weer gaan skiën moesten er vandaag oliebollen gebakken worden. Saskia's ouders Leo en Dorien hadden een pak oliebollenmix gestuurd en wij wilden onze Deerfieldse vrienden wel eens laten proeven hoe dat smaakt. De mix hebben we gebruikt voor het maken van appel- en bananenbeignets (bij gebrek aan zelfrijzend bakmeel hier), oliebollen hebben we gemaakt volgens het recept uit het grote kookboek. We hadden er erg veel en ze zijn lekker geworden. Verschillende schalen zijn al uitgedeeld en er staan er een paar te wachten op verdere distributie. De kinderen zijn erg behulpzaam geweest en hebben verder de hele dag in pyjama rondgehangen ter voorbereiding op een nieuwe skidag.

Saskia is nog even de hort op om wat missende inkopen te doen. Dat gaan we wel missen, het gemak van altijd kunnen shoppen zonder je zelfs maar af te vragen of de winkel open is. Als ze terug is gaan we nog even de spullen voor morgen klaarzetten, hopelijk heeft iedereen wel de juiste handschoenen mee deze keer. De verwachting is dat het niet al te koud is, maar ook niet zonnig en dan kan het wel onaangenamer aanvoelen. En Dide gaat met een stoeltjeslift de berg op, dus misschien meer wind. Later meer.

Sleeën

Na gisteren in de botanische tuin te hebben rondgelopen om even lekker buiten te zijn gingen we vandaag met lokale vrienden sleeën. Dat was een enorm succes. In een dorp verderop (Northbrook) is een onverwacht grote heuvel en die is helemaal ingericht als sleeheuvel. Op het bord bij de ingang van het park staat het al bij de lijst van andere activiteiten (basketball, fishing, ....). Van 12 tot 4 zijn we daar geweest met tussendoor een lunch in een nabijgelegen Amerikaans restaurant (pannenkoeken). Er waren 3 "afdalingen", omhoog lopen was vrij lastig door ijsvorming. In totaal waren we met 4 kinderen en 3 volwassenen en 8 sleetjes in verschillende vormen en maten. Het moet gezegd worden dat het hard ging en de kinderen vonden het helemaal geweldig. Bovenop de berg was het koud door de wind, maar verder was het eigenlijk best aangenaam, net een paar graden onder 0. Vannacht gaan we weer -14 meemaken.

Het plan voor morgen is om de kinderen hun eerste skiles te geven. We rijden dan naar Wilmot mountain, een paar heuvels hier ongeveer 50 km vandaan. Het zullen we oude afgravingen of vuilnishopen zijn, maar er is in ieder geval een skigebiedje gemaakt met officiële lessen. Alle kinderen uit onze buurt leren daar skiën en we hopen dat Dide en Ties met 3 lessen van 2 uur deze week een eerste stap kunnen maken. Als het allemaal goed gaat en ze vinden het leuk dan gaan wij zaterdag met ze mee om samen te skiën. Morgen blijven we ze gewoon vanaf een afstandje in de gaten houden. Het fototoestel hebben we nu al ingepakt, want dat zijn we nu al 2 dagen achter elkaar vergeten. Morgen vroeg van huis om de eerste les te kunnen meepikken voordat de echte drukte op gang komt.

Museum of Science and Industry

Vandaag gingen we naar het museum of Science and Industry in Chicago. Dat stond al lang in de planning, maar was er nog nooit van gekomen. Het was enorm gezellig, het museum was veel te groot om allemaal te kunnen zien in een dag. Toen we weer buiten stonden was er 20 cm sneeuw gevallen. We waren pas tegen 9 uur vanavond thuis. Een fotoverslag.

Merry X-mas

In de VS is Christmas eve (24 december de hele dag) een echte feestdag, niet een officiële, maar de meeste mensen zijn vrij, tenzij je in een winkel werkt natuurlijk. Wij hebben nog steeds een pak sneeuw, maar ook dooi en gisteren vrij veel regen. De sneeuw blijft nog opvallend goed liggen, maar aangenaam is het niet. Bovendien zijn wij allemaal snotterig en hoesten een beetje, dus bleven we vooral lekker binnen. We hebben spelletjes gespeeld en uitgebreid gebadderd, dat soort activiteiten.

Aan het einde van de middag zijn wij gaan kijken naar een Amerikaanse kerkdienst / kerstspel. Het was in de kerk van onze vrienden Natasja en Rene, Peter en Helene kwamen ook kijken. De dienst was meer een soort muziekuitvoering van het kerstverhaal, daarna was er snoep en warme appelsap. Geen idee hoe typisch dit is voor Amerika, het was in ieder geval geen zware kost. Deze kerkdienst zat vol kwinkslagen en zelfs zelfspot. Dide en Ties verstonden er niet veel van, maar zaten toch redelijk geboeid te kijken, er waren projecties van baby'tjes en sneeuwvlokken, dus best veel te zien. 's Avonds gingen we bij Natasja en Rene eten en we kregen zelfs nog kerstkado's. Het was weer gezellig en de kinderen gingen te laat naar bed.

Ties heeft deze dagen ook alvast zijn verjaardagskado gekregen, een half jaar te vroeg. Hij wilde al heel lang een iPod (net als Dide die vorig jaar kreeg) en nu kon Saskia die tweedehands kopen in Deerfield. Hij is er zielsgelukkig mee en luistert nu de hele tijd luisterboeken en kinderen voor kinderen op zijn kamer (behalve als hij op de Wii mag, natuurlijk).

Fijne feestdagen allemaal.

Kerstvakantie

Sinds begin deze middag heb ik ook kerstvakantie en voeg mij dus bij de kinderen, die al een paar dagen lekker in en om het huis zijn. Het is mooi winterweer deze week, met ondertussen zeker 20 cm sneeuw. Dat roept dus om buitenspelen. Onze oprit is alweer een keer of 5 schoongeschept, maar inmiddels sneeuwt het alweer. Vechten tegen de bierkaai dus. Wij begrijpen dat ook Nederland zijn aandeel in de sneeuw meepakt en dat diverse vrienden en bekenden met een beetje tot heel veel vertraging de afgelopen dagen pogingen tot reizen hebben ondernomen. Wij blijven hier lekker in Deerfield met af en toe een uitstapje Chicago in de planning, gaan lekker veel spelletjes doen en in de sneeuw spelen. Dat geeft toch ook nog steeds de mooiste plaatjes. Er staan al 2 sneeuwpoppen in onze voortuin, maar er kunnen er nog best een paar bij.

Voortuin

Achtertuin

Zijtuin

Ties mist trouwens alweer een tand en groeit dus nog steeds (en houdt ook nog van pindakaas).

Meer sneeuw en kerst

Gisterenavond hebben wij de Sinterklaas / kerstkadootjes aan de kinderen gegeven. Hun kerstvakantie is nu begonnen en dan hebben ze er de hele vakantie plezier van. Daarna een leuke Disney kinderfilm gekeken (G-Force, aanbevolen) met zijn allen in ons (niet zo hele grote) bed.

Het heeft de hele nacht gesneeuwd. Zachtjes, maar gestaag. Gevolg: wit Deerfield en Saskia die sneeuw schuift.

Straks gaan we naar collega Neil voor een lunch, de rest van het weekend zijn er ook weer de nodige activiteiten en kinderpartijtjes. De groeten.

kerstfeest

Vandaag was het Astellas kerstfeest in een hotel vlakbij het vliegveld. Niet echt een handige locatie, vond iedereen, maar er waren pendelbussen vanuit Deerfield geregeld. Ik kwam vanuit Skokie en daarvandaan was geen transport voorzien, zelf rijden dus. Dat vonden de collega's uit Deerfield kennelijk ook handiger want van de 7 pendelbussen die waren geregeld reden er maar 3, maar het had ook in 1 gepast.

Op het programma stond een lunchbuffet en vervolgens fietsen maken voor kinderen uit achterstandswijken in Chicago. Er was ook de mogelijkheid om donaties te doen voor 2 goede doelen (dakloze mensen en dito dieren; praatjes van vrijwilligers met zielige foto's). Mijn labcollega's zegen het allemaal niet erg zitten en hadden meer of minder goede smoezen om zich niet te laten zien, Tammy en ik waren de enigen die vanuit het lab kwamen. In totaal waren er zo'n 450 mensen, dat is volgens mij ongeveer de helft van het totaal. De aankleding van de grote zaal was mooi en kerstig. Het buffet verrassend goed, er waren gerechten van overal van de wereld. Ik koos voor Marokkaans en dat beviel goed. Aan tafel uitgebreid de kans om te praten met mensen die je al dan niet kende en dat is waar zo'n bijeenkomst uiteindelijk om hoort te draaien.

In een van de herinneringsemails die van de bijeenkomst was verstuurd had gestaan dat de dresscode casual was en dat spijkerbroeken waren toegestaan. Brave Amerikanen pakken die hint natuurlijk meteen op en zeker 80% liep dan ook in jeans. Het fietsen bouwen was een ruimere opdracht, het was een soort spel en door het oplossen van raadsels en puzzels kon je meer gadgets winnen voor op de fiets, zoals extra grote bellen, zadeltasjes en wapperende stuurlinten. Ik heb montage van een achteruitkijkspiegel gelukkig kunnen voorkomen. Mijn teamgenoten waren echter niet te overreden om het slot er ook maar vast op te zetten, dat kon wel later als hij het ooit nodig zou hebben. In totaal waren er 48 teams geformeerd die elk een fiets in elkaar gingen zetten. Echte fietsenmakers aanwezig in de zaal deden een laatste check en konden echte reparaties verrichten. Tijdens het bouwen was er een constante stroom verlotingen, namen van alle aanwezigen zaten in een hoed en er werden waardebonnen, iPods en zelfs een vakantie verloot. Op de een of andere manier hoort dat er altijd bij hier, er is altijd een verloting met prijzen (raffle), anders is het geen feest.

Ons team van een mannetjes of 8 was best gezellig, maar het is niet heel praktisch om met zoveel mensen om een fiets heen te staan. Rond half 4 was iedereen klaar, ondertussen was er ijs geserveerd. Tot ieders verrassing kwamen er opeens 48 kansarme lokale jongeren de zaal in om hun eigen fiets te halen en de bijbehorende rugzak met Astellas gadgets, het losse eerder genoemde slot, natuurlijk een fietshelm en fiets user manual. Dat was natuurlijk bedoeld om het allemaal persoonlijker te maken en dichterbij te brengen, maar ik vond het toch ook wel iets bizars hebben. Toegegeven, de jongetjes en meisjes waren blij en wisten ook niet dat ze een fiets zouden krijgen, maar het was toch een vooral zie-eens-hoe-goed-wij-allemaal-zijn sfeertje. Ik vond het een beetje ongemakkelijk. Nog voor 4 uur stonden we weer buiten en dan hadden we nog ons best gedaan om het wat te rekken. Als souvenir waren er foto's die ter plekke waren gemaakt en werden afgedrukt.

Vandaag was wel weer een typisch inkijkje in de Amerikaanse cultuur van elkaar helpen. Ik vind het erg goed dat Astellas zich inzet en stimuleert dat mensen elkaar hier helpen, maar tegelijkertijd weet je dat zoiets eigenlijk gewoon moet in dit land, waarmee het spontane en aardige een beetje naar de achtergrond verdwijnt. Dat het überhaupt nodig is in zo'n welvarend land is dan ook weer schrijnend, laat ze hier eens ietsje minder bang zijn voor overheid en de rijkdom iets eerlijker verdelen, dan is zoiets helemaal niet nodig. En dan heb ik nog niet eens de vraag gesteld of een fiets wel het meest geschikte kado is in Chicago..............

IJspret

Zoals al rondgemaild is Ties deze week 2 tanden kwijtgeraakt:

Hij is erg trots en er zit nog meer aan te komen, want er is het een en ander los.

Na de enorme kou van de afgelopen dagen was het vandaag een stuk aangenamer buiten. De middagtemperatuur was net boven nul en er scheen een zonnetje, in ieder geval in de ochtend. Ties had een feestje van een klasgenoot en Dide een playdate, ze ging mee naar een soort gymles. Ik heb de roetaanslag zo goed mogelijk van Ties' plafond geprobeerd te halen.

Toen iedereen weer thuis was zijn we gaan schaatsen in een parkje waar een veldje onder water is gezet. Het was erg rustig, er waren alleen wat ijshockeyende jongens in het begin, maar die gingen ook weer weg. Saskia had schaatsen voor de kinderen gekocht bij de 2de-hands sportwinkel, maar helaas waren de schaatsen voor Dide te klein. Ruilen dus, terwijl ik met Ties en een keukenstoel achterbleef. Saskia had ook Hannah mee, de vriendin van Dide. Haar moeder verscheen en later ook haar vader. Langzaam kwamen er wat meer kinderen, allemaal bekenden. Er waren sleetjes en uiteindelijk heeft Ties ruim 3 uur op het ijs gestaan. Het lijkt mij wat vroeg voor olympische ambities voor Dide of Ties, maar het schaatsen ging in ieder geval beter dan afgelopen winter in Nederland.

Om half 5 vertrokken we, het werd helemaal donker en ook wel koud. De kinderen waren gesloopt, zijn na een eenvoudige maaltijd in bad gaan zitten en lagen om 7 uur in bed. Na nog een hoofdstuk uit "Otje" hoop ik dat ze snel gaan slapen, Ties slaapt nog een nachtje bij Dide, morgen weer in zijn eigen kamer.

Onze achterdeur, waar je vanuit de garage binnenkomt dus, ziet er ongeveer steeds zo uit nu:

Warm aankleden is geen overbodige luxe. Iedereen heeft snowboots en snowpants, met nog reserve exemplaren voor als nummer 1 nat is. Dat geldt natuurlijk ook voor jassen, mutsen en wanten. Ook Dide en Ties zitten inmiddels redelijk in de warme kleding en hebben het geen moment koud gehad, terwijl ze bovengemiddeld veel buiten zijn.

Brand

Op vrijdag hadden wij ons kerstfeestje in Skokie, samen met de collega's van ARIA. Iedereen had zelf iets gekookt en met al die Japanners was dat goed eten. Er lopen bovendien nog wat Europeanen rond (Schot, Fransman) en die hadden allemaal hun best gemaakt iets uit het thuisland te maken. Ik had stoofperen gemaakt, dat vond ik wel passend bij het seizoen. De temperaturen zijn weer iets dichter bij nul (aan de onderkant daarvan dan), maar je kunt weer gewoon ademhalen buiten in ieder geval. Dide en Ties hebben trouwens met -16 gewoon een half uur buiten gespeeld na school.

Vrijdagavond waren de kinderen even boven aan het spelen toen ze naar beneden kwamen stormen en "fire" riepen. Een plastic speelgoedrups was in de lamp terechtgekomen en had onmiddellijk vlam gevat. Wij hebben de kinderen naar de overburen gestuurd, de stroom eraf gehaald en geblust met de dweilemmer en bekertjes water. Geen grote vlammen, maar wel lastig te bereiken in de plafonnière, bovendien waren we natuurlijk bang voor springend glas, wat dan ook gebeurde. Het was snel weer uit en het was goed dat Saskia een zaklamp voor het grijpen in de keukenla houdt. Daarna de rommel een beetje opgeruimd, het plafond is over een dikke vierkante meter redelijk zwart geworden van de roet, het meeste ging er makkelijk af, de rest doen we vandaag bij daglicht met een sopje, maar een lik verf zal wel nodig zijn. De kinderen waren natuurlijk enorm geschrokken en we hebben ze toen maar even meegenomen naar de MacDonald's als vorm van troost. Het gekke was dat Dide nog geen kwartier voor de brand nog aan mij had gevraagd wat de procedures bij brand zijn, waar ze heen moeten en meer van dat soort details. Op school wordt er regelmatig geoefend en ze hebben allebei al een keer een firefighter in de klas gehad met voorlichting. Wekelijks oefenen in ontruimen is de opdracht dan. Dide en Ties waren in ieder geval snel buiten en ze hebben goed gereageerd. We hebben ze lekker bij elkaar laten slapen, dat was toch al een beetje de bedoeling en Ties vond het wel een beetje eng op zijn eigen kamer. We hangen snel een veilige lamp op en hopelijk heeft hij er dan geen last meer van.

's Avonds was Saskia naar een feestje van de Deerfieldse newcomers club, het viel een beetje tegen en was ook weer vroeg afgelopen. maar een vader van een klasgenoot van Ties vertelde dat hij op het nieuws had gezien dat die speelbeesten zo snel ontbranden. Volgens mij wordt dat in Nederland dan gewoon niet toegelaten op de markt, ik weet niet hoe dat hier zit, maar dit was nier best. De kinderen hebben zo een partijtje (Ties) en play date (Dide) en ik ga dan de laatste rommel opruimen. De rest van het weekend programma is vrij vol, later meer dus.

winter (2)

Om onbegrijpelijke redenen werd ik vroeg wakker en kon de slaap niet meer vatten. Om ongeveer half 5 ben ik toen even naar buiten gelopen om te voelen of de voorspellingen kloppen. Volgens de computer is het nu -16 graden buiten. Ik kan je vertellen dat het inderdaad koud is, zeker omdat er hier ook nog veel wind is. Ik ben een blokje om gelopen, misschien 10 minuten en had pijn in mijn neus en mijn lange broek was ook niet warm genoeg: tijd voor thermisch ondergoed dus. De dagelijkse praktijk is hier dat je niet buiten komt als je dat niet wilt, in de garage instappen, in de parkeergarage bij het werk weer uitstappen (technisch gezien is dat trouwens wel buiten) en door de luchtbrug naar het lab. Ik moet wel toegeven dat ik bij zulke temperaturen in Nederland ook niet op de fiets zou gaan. Nu ben ik weer lekker binnen in elk geval.

De kinderen hebben hun snow boots elke dag aan naar school, dat is verplicht, in de klas trekken ze dan makkelijke schoenen aan. Wel hebben we nog wat extra warme kleren aangeschaft, want onze basisuitrusting bleek toch niet voldoende, vooral omdat er nog wel eens iets nat wordt. Saskia heeft nu al 2 dagen achter elkaar na schooltijd een uur staan wachten omdat de kinderen nog wilden buiten spelen. Als het sneeuwt blijven ze binnen met recess, en dat was beide dagen het geval. Dan hebben ze na school nog een uitlaatklep nodig, het is ook erg leuk. Vandaag blijft het nog zo koud, in het weekend is de voorspelling dat het overdag net boven 0 wordt, dan gaan we vast nog even naar buiten.

Onze schema's zijn ondertussen redelijk gevuld. Ik ben dinsdagavond weer gaan zaalvoetballen (net verloren helaas), gisteravond had ik een werkafspraak, Saskia gaat vanavond naar volleybal en morgen naar een feestje van de Deerfield Newcomers club. Vrijdag overdag heb ik een kerstfeestje van het werk in Skokie en daarvoor moet ik vanavond nog koken (stoofperen: die kennen ze hier niet). De kinderen hebben ook allebei een partijtje dit weekend en misschien moet ik nog even naar het lab om de experimenten voor maandag voor te bereiden. We houden ons dus aardig bezig. Vergeet ons niet af en toe te skypen!

Winter

De winter is dan toch eindelijk losgebarsten. De nacht van zondag op maandag is er weer een paar inch gevallen en voor dinsdag en woensdag wordt er een hele voet sneeuw verwacht. En het wordt heel koud. Leuk!

Goedheiligman

Terwijl in Nederlandse huiskamers Sinterklaas wordt gevierd begint hier de winter. Saskia heeft gisteren voor het eerst echt liggende sneeuw gezien hier en de kinderen stonden al om half acht 's ochtends sneeuw te schuiven. Het was allemaal nog niet veel, maar ligt nu, ruim een dag later, nog steeds op het deck achter ons huis. Vandaag is het nauwelijks boven nul geweest en 's nachts vriest het redelijk streng. De verwachtingen voor de komende dagen zijn eigenlijk identiek, met elke dag sneeuw voorspeld. Tegen het einde van de week zou het dan nog kouder worden met overdag niet meer dan -7. Voor wat het waard is natuurlijk, de voorspellingen wisselen nogal eens.

Na schooltijd gisteren, terwijl ik nog zat te auditen in de buurt van Washington, is Saskia met de kinderen en een schoolvriendin naar een feest in Deerfield gegaan. Het schijnt koud te zijn geweest, er was een slee ritje (paarden en wielen, helaas), maar de hele chocolademelk konden ze niet vinden. Omdat Saskia daarna rechtstreeks naar het vliegveld was gereden had ze niet meegekregen dat ik een uur vertraging had. De kinderen waren dan ook erg moe toen ze stonden te wachten, maar het ging allemaal nog net.

Vanochtend zijn we op tijd naar een ochtend gegaan georganiseerd door de Deerfieldse newcomersclub. Wij hadden de indruk dat het een soort binnenspeeltuin zou zijn (voor de kenners: zoiets als Balorig), maar het was eerder een kinderspeelhal. Gelukkig was er ook (indoor) minigolf, waarmee Ties helemaal gelukkig werd, er was een springkussen, een stier om op te rijden en Dide en Ties hebben met een aantal kinderen die ze al kenden van eerder een lasergame gedaan. Dat was wel een succes, ondanks een eerste weifeling.

Op de terugweg stopten we even bij de plaatselijke Aldi in de hoop een kerststol te vinden. Dat lukte zowaar en Saskia vond ook nog echte authentieke speculaas. Lekker! Zo leren wij toch steeds beter de weg kennen.

Vanmiddag hebben we ook nog even geSkyped met Amstelveen waar Ria en Henk, Jan en Lidewij, Lennart en Krista en Lieve aan het Sinterklazen waren. Dat is toch mooi dat zoiets zomaar kan. Daarna heeft Ties nog even koekjes gebakken (op zijn Amerikaans, dus vanuit het pakje op de bakplaat; voorgesneden) en nu zijn wij in afwachting van een heleboel bezoek voor een avond met pizza en er zal ook wel een flesje opengaan.

De groeten, tot later.

Aangekomen

Inmidels aangekomen in Chantilly, Virginia. We zitten in een hotelwijkje vlakbij het vliegveld van Washington. Weinig interessant hier. Over een uurtje ga ik met mijn beide reisgenoten op zoek naar een restaurant, maar voorlopig word ik nog niet warm van dit stukje van de VS.

Vanmorgen ben ik erachter gekomen dat op het vliegveld van Chicago geen zakjes te krijgen zijn om je vloeistoffen in te vervoeren. De vraag alleen al was blijkbaar beledigend gezien de sjacherijnige blikken die het opleverde bij een stel verveelde vliegveldmedewerkers. Mijn tandpasta heeft het dus niet gehaald en is geeindigd in een vuilnisbak op O'Hare. Verder verliep de reis voorspoedig, het was niet te druk.

Geregeld .............

Na mijn vorige berichtje te hebben teruggelezen vond ik het even nodig om een kleine aanvulling te schrijven. Natuurlijk kwam onze landlord niet opdagen met een extra verwarming op dinsdagavond, zoals hij maandagavond had beloofd. Op woensdag moesten wij er dus weer achteraan bellen en als resultaat zijn wij het ding zelf gaan halen bij de plaatselijke Home Depot (Gamma). Het is nu in huis en werkt, gisterenavond was het lekker warm. Dit soort draaikontgedrag zie ik ook af en toe in het werk terugkomen, mensen houden zich niet standaard aan afspraken. Het betreft trouwens geen collega's, maar meer sommige bedrijven waarmee wij samenwerken. Het lijkt er toch op alsof de grondhouding hier minder servicegericht is dan wij geneigd zijn te denken van Amerikanen. Wij hebben inmiddels dus geleerd om er niet meer vanuit te gaan dat iets ook echt geregeld wordt als iemand dat toezegt. Eye opener?

Met zaalvoetbal hebben wij dinsdagavond voor de 2de opeenvolgende keer gewonnen. Het lijkt erop alsof er hele sterke teams zijn (jonge Zuid-Amerikanen) en zwakke teams, en dat wij er een beetje tussenin zitten. De tijd die iedereen na de wedstrijd blijft hangen lijkt nog verder af te nemen, maar daar probeer ik mij niet mee over te verbazen.

Vanmiddag vlieg ik naar Washington voor een audit op vrijdag bij een bedrijf waarmee we samenwerken. Het is altijd interessant en goed om bij anderen te kunnen kijken hoe ze bepaalde dingen hebben opgelost. Bovendien loop ik in mijn eigen experimenten tegen een aantal problemen aan (zucht!) waar zij wellicht een antwoord op hebben. Ik ben benieuwd en heb er wel zin in.

Record na record

Omdat er nu eindelijk verwachtingen zijn voor vorst 's nachts staan beide auto's nu in de garage. Gisteren moest ik zelfs al even krabben. Saskia heeft nu zelfs de fietsen erbij weten te krijgen, dus ook die blijven standby. Op de radio werd gisteren gezegd dat het 27 dagen achter elkaar warmer is geweest dan normaal, alweer een record natuurlijk, maar nu lijkt de temperatuur dan toch te gaan dalen.

Omdat ik donderdag en vrijdag naar Washington ben moet, kijk ik met extra argusogen, ik heb geen zin om in de eerste winterse sneeuwstorm op een vliegveld vast te zitten ......

Ruim een week geleden op zaterdag is onze huiseigenaar en een verkoper van een verwarmingsbedrijf geweest om een oplossing te zoeken voor de niet-werkende verwarming in onze woonkamer. Niet geheel onverwacht hebben we sindsdien niets meer gehoord. We hadden ze tot na het weekend van de feestdagen gegeven, dus gisterenavond weer aan de telefoon. Vanavond komt de verhuurder een aparte ruimteverwarming brengen, als dat niet gebeurt bel ik weer. Ik begrijp niet hoe je zo laks kunt zijn. En het is nog dom ook, want zou hij nou echt denken dat wij het zouden vergeten? Saskia zei al dat je daar toch iedere ochtend aan denkt als je zelf de verwarming aanzet?