Dankgeving

Op het moment van schrijven is het hier Black Friday, dat is ieder jaar de dag na Thanksgiving; een soort Doldwaze Bijenkorf dagen, maar dan in heel Amerika. Dat zie je in ieder geval op televisie hier en er gaan verhalen rond over vorig jaar waar winkelmedewerkers werden verdrukt door horden shoppers. Het schijnt dat er alleen vandaag al kwartaalomzetten in winkels worden gehaald. De stapel folders bij onze krant was inderdaad onbegrijpelijk groot. Vandaag zijn wij dan ook even gaan kijken, en eigenlijk wilden we ook wat foto's maken van de massa's. Gisterenavond 12 uur was Saskia al even mee met Rene naar de Toys-R-Us vanwege een Lego-aanbieding, maar daar kwamen ze al snel van terug vanwege een enorme rij wachtenden. Wij hadden dus grote verwachtingen voor vandaag. Dat viel tegen. Het parkeerterrein van de mall was vrij vol, maar dat is eigenlijk ieder weekend zo. Binnen was het niet bijzonder druk en ook bij de winkels daar waren er geen schreeuwende aanbiedingen. Geen aanleiding om foto's te maken dus.
Om even terug te komen op gisterenavond, die hebben we doorgebracht met Natasja en Rene en hun beide kinderen. Eerst hebben we bij ons thuis gegeten en daarna zijn we verder gegaan in hun huis, iets verderop in Deerfield. Toen we ongepland lang bleven hangen was het opeens tegen 12 uur en toen gingen Saskia en Rene dus maar even naar de speelgoedwinkel. De foto die ze daar maakten houden jullie nog tegoed. Het avondeten bestond niet uit traditionele turkey, die vonden we echt te groot, maar om het toch een beetje in stijl te houden hadden we kip, een zelfs volgens Amerikanen acceptabel alternatief. Als bijgerecht was er onder andere zoete aardappel en dat is helemaal ok voor Thanksgiving. Als je door Deerfield rijdt is het overigens wel meteen duidelijk dat er iets bijzonders aan de gang is, want overal zie je veel auto's geparkeerd op de opritten: mensen hebben familie over de vloer, zoals het hoort.

Omdat het gisteravond ook voor de kinderen erg laat was geworden hebben wij ons vandaag rustig gehouden en behalve het korte uitstapje naar de mall zijn we verder thuis gebleven. Het hele weekend ligt nu nog voor ons, we hebben nog geen grote plannen, ik geloof dat er alleen een play date in de agenda staat.

Eerder deze week was het ook al anders dan anders. Na maandag hadden de kinderen vakantie. Maandagavond en dinsdagochtend is Saskia naar school geweest voor de oudergesprekken. De rapporten van Dide en Ties waren eigenlijk prima en we communiceren al vrij regelmatig met de beide juffen, vooral die van Ties. Er was dus weinig nieuws te melden uit die gesprekken. We zijn blij dat het zo goed met ze gaat in ieder geval. Op dinsdag en woensdag had Saskia afspraken met andere kinderen en bijbehorende ouders. Bovendien zijn de kinderen ingeent tegen swine flu. Dat wordt hier sterk geadviseerd en we hebben het toch maar gedaan. Ties kreeg een neusspray, maar Dide moest een ouderwetse prik wegen haar geschiedenis van asthma. Volgende maand moeten ze nog een keer en dan krijgen ze meteen de laatste hepatitus vaccinatie waar we in Nederland mee waren begonnen. Swine flu heeft dit land een beetje in de greep. Er zijn vrij veel meldingen ervan, vooral in het zuiden, maar toch ook in Illinois. Er waren veel waarschuwingen voor de reizigers voor Thanksgiving en het advies om maar vooral thuis te blijven als je niet helemaal gezond lijkt.

Woensdagmiddag was ik vroeg thuis, iedereen schijnt de dag voor Thanksgiving (en iedere algemene feestdag) vroeg te vertrekken. We zijn met de kinderen naar de bioscoop gegaan, "The Fantastic Mr. Fox" draaide. De kinderen kenden het luisterboek al en vooral Ties was een beetje verontwaardigd dat de film iets anders was dan het boek. De zaal was groot en luxe en niet erg gevuld. Iedereen had wel grote bekers popcorn. Nou kom ik in Nederland niet zo heel vaak in de bios, maar ik had toch de indruk dat de porties hier groter waren en dat er veel meer mensen mee liepen. Het was in ieder geval een aardige film en wel weer een interessante ervaring. Toen we weer buitenstonden was het al donker, maar nog voor 5 uur 's middags. We zijn nog even langs de Apple Store gelopen waar we een tijdje hebben staan praten met een medewerker die oorspronkelijk uit Engeland (Oxford) kwam. Dat was wel weer een leuk gesprek. Stiekum dachten wij eraan om een nieuwe iMac aan te schaffen (ze zijn heel mooi en vooral ook heel groot), maar het verstand heeft het gewonnen en we doen het (nog) maar even niet.

De ochtend van Thanksgiving gingen we naar de sportschool waar Saskia een paar keer in de week sport. Het heet het Sachs recreation Center en wordt gerund door het Deerfield Park District, een soort gemeentelijke organisatie. Op deze ochtend waren er allemaal kinderspelletjes georganiseerd. We hebben uitgebreid Dodge ball gespeeld, een soort trefbal, waar je het andere team met een zachte bal moet raken. Natuurlijk werd het de kinderen (30 ofzo) tegen de volwassen (8). Met die jongere kinderen ging dat nog wel, maar zodra ze richting de 10 lopen kunnen kids in dit land waanzinnig gooien. Het was dus bepaald geen makkelijke opgaaf en Saskia en ik hebben allbei een beetje spierpijn eraan overgehouden. Al met al hebben we ruim 2 uur rondgehangen en verschillende spellen gespeeld in de sportzalen.

Het weer de afgelopen maand was meestal kwakkelig, met vrij vaak regen, maar het was niet koud. De hele maand is het rond een graad of 10 geweest. Volgens de weerkanalen is ook dat weer ongewoon, desze keer warmer dan normaal. De verwachting voor de komende week is dat het 's nachts richting en net onder de 0 graden wordt, en overdag in de orde van 5. Maar daar wordt meteen bijgezegd dat het allemaal zeer speculatief is, we moeten dus zien wat er echt van komt. Ik laat het natuurlijk weer weten. De groeten en een heel goed weekend allen.

Oprah

Het belangrijkste nieuws van deze dagen is natuurlijk dat Oprah Winfrey stopt! Hoewel het pas in 2011 zal zijn staat de hele regio Chicagoland op zijn kop. Kranten, tv en radio belichten de gevolgen voor de stad, het tourisme en ook voor al die arme zielen die het nu zonder "vriendin" met goede raad moeten stellen. Er zijn volop speculaties wat Oprah dan gaat doen, maar zeker is dat mensen dit als het einde van een tijdperk zien. Oprah heeft, zo heet het hier, Chicago op de kaart gezet en is waanzinnig populair. Waarschijnlijk in heel de VS, maar nog een beetje extra in dit stukje. Een klein drama dus.

Verder in het nieuws: de vakbond van kerstmannen is bang voor de swine flu. Gezien alle wisselende contacten met kinderen willen kerstmannen graag met voorrang ingeënt worden. Ook hier is een vaccin tekort en kerstman zal dus wel een extra populaire bijbaan zijn. Uit betrouwbare bron hebben wij vernomen dat in iedere mall wel een kerstman (soms meerdere) te vinden is en dat kinderen uren in de rij staan om even op schoot te mogen. Dat zijn dus veel kerstmannen. Dide en Ties vinden het overigens maar raar dat die kerstmannen hier voor echt worden aangezien en dat hun klasgenootjes dat dan ook nog slikken, tsjjj. Als gevolg hiervan begrijpen ze Sinterklaas nu ook opeens helemaal.

Dide en Ties hebben volgende week vakantie, alleen maandag is een schooldag. Ze kregen gisteren hun rapporten mee naar huis. Zoals te doen gebruikelijk was er weer een hele stapel enveloppen, brieven, instructies, handtekeningenformulieren en checklists meegeleverd. Belangrijkste was dat de rapporten eigenlijk heel goed waren. De juf van Ties had al eens voorzichtig aangegeven dat ze voor sommige onderdelen geen maximale beoordeling kon geven en heeft wel 10 keer bevestiging gevraagd toen wij uitlegden dat wij dat begrijpen. En dat in Nederland geen topuniversiteit of werkgever naar de rapporten van groep 3 gaat vragen. Maar zoals gezegd waren de rapporten van Dide en Ties eigenlijk prima, met hele enthousiaste commentaren dat ze zulke harde werkers zijn en dat het zo goed is voor de klas om mee te maken hoe dat nu is, zo'n kind uit een andere cultuur. Ze doen in ieder geval uitstekend mee, volgens de juffen, en wat wij al lang wisten, ze hebben heel veel Engels opgepikt in die 3 maanden dat ze hier op school rondlopen. Prima dus.

Gisterenavond kwamen Neal en Sue met dochtertjes eten en kalkoenen knutselen. Het was weer erg geslaagd. Neal was net terug uit Japan en had dus een beetje moeite met wakker blijven.

Pepernoten! (Bedankt, Hans)

Vandaag, zaterdag, kregen we eerst de huisbaas en de verwarmingsmonteur over de vloer om te kijken of de verwarming in de woonkamer nu eindelijk gemaakt kan worden, voordat het echt koud wordt. Er lijkt een oplossing te zijn, maar als die aan het einde van de week nog niet is geïmplementeerd hangen wij acuut weer aan de bel. Het kan 's avonds best al fris zijn in deze kamer, en het is nog absoluut geen winter. Rond 9 uur ging Saskia sporten (kickboksen, jawel) en daarna koffie drinken. De kinderen waren rustig aan het spelen (Wii) en knutselen en we hebben geskyped met Nederland. Een rustige ochtend. In de middag wilden wij nog even naar buiten, maar de kinderen waren te druk met niks doen. Uiteindelijk gingen we nog even naar Neal en Sue om wat spullen van gisterenavond na te brengen en onze sneeuwblower uit te testen, Neal heeft dezelfde. De sneeuwblower kregen wij niet aan, daar moeten we nog eens goed naar kijken, hoewel ik niet zo veel verstand heb van benzinemotoren. Iemand nog een tip? Natuurlijk werd het weer gezellig en gingen we uiteindelijk met ze mee naar een iets beter fastfood restaurant.

Bij het foto's maken vandaag wilde Ties onze keukendeur even vastleggen met alle kaarten die wij ontvangen hebben. Als je je eigen kaart er niet tussen ziet hangen, dan ligt hij nog in de la, we zullen binnenkort een tweede deur moeten starten. Bedankt allemaal voor alle post.

Bijpraten

Goedemorgen / -middag / -avond allemaal. Net heb ik een beetje tekst toegevoegd bij het vorige bericht waar alleen nog maar foto's stonden. Dat was de update van afgelopen zaterdag, ik loop dus nog een paar dagen achter. Er is ook best wel een boel gebeurd in de tussentijd, allemaal leuke dingen. We vervelen ons dus nog steeds niet.

Afgelopen zondag zijn wij gaan fietsen met kennissen uit Deerfield. Dat zijn ouders van een vriendinnetje van Dide uit een van de parallelklassen, de andere dochter zit in een andere grade 1 dan Ties. Ik blijf het verbazend vinden hoe goed de kinderen alle namen en familiebanden al kennen, op school zitten er 80 kinderen per leeftijdsgroep en toch weten ze iedereen al te plaatsen. Voor mij zijn het bijna allemaal nog kleine Amerikaantjes. In ieder geval gingen wij dus fietsen. Dat was overigens op initiatief van de Amerikaanse familie, het oorspronkelijke idee was om gewoon te gaan borrelen op zondagmiddag, maar zij belden 's ochtends of wij mee wilden vanwege het mooie weer. De eerlijkheid gebiedt ons te vertellen dat hij eigenlijk een rasechte Brit is, hij woont alleen al 17 jaar in deze regio.

Het weer viel een beetje tegen, eigenlijk was het gewoon kil. De kinderen hadden handschoenen en sjaals. Doel deze middag was een bos met bezoekerscentrum en wat dieren, hier waren wij een paar weken ook geweest. De kinderen konden het fietsen goed aan en vonden het erg leuk. Bij het bezoekerscentrum hebben we een soort binnenpicknick gehouden om op te waren en uitgebreid bij de geiten, schapen, kalkoen, uil en roofvogel gekeken.

Op het moment van vertrekken sprak iemand ons aan in het Nederlands, er blijkt nog een Nederlander in Deerfield te wonen, getrouwd met een Amerikaanse en al een jaar of 7. Erg grappig, we zijn dus echt een internationaal volkje. Nu al 12 mensen met een Nederlands paspoort in dit dorp gesignaleerd (waarvan 7 Astellas gerelateerd). Op de terugweg renden er nog een paar herten vlak voor ons over de weg heen.

Na al het gefiets zijn we alsnog een drankje gaan doen en uiteindelijk bleven we ook eten. Dat was op zijn Amerikaans, pizza uit de brommer (figuurlijk dan, natuurlijk komen ze met de auto). Wel kreeg ik ook een echte Guinness. Het was erg gezellig, en omdat het zo vroeg donker is was het eigenlijk nog helemaal niet laat toen we naar huis fietsten.

Dide vroeg voor het slapen gaan nog naar de betekenissen van wat Amerikaanse woorden die ze nog niet kende. "Papa, wat is Oh my God?" En zo gaat het nu regelmatig. Het Engels van de kinderen is duidelijk in een volgende fase. Ze begrijpen nu ongeveer alles en beginnen echt te vragen naar specifieke dingen die ze niet begrijpen. In het begin was de focus meer op aanhaken en bedenken wat je wel kon snappen, nu proberen ze alles te snappen. Ook het praten gaat steeds beter, ik heb vast al eerder geschreven dat Dide onze uitspraak steeds vaker corrigeert. Maar ook Ties begint met de dag meer te praten. Deze week mocht hij voor het eerst met de klas meedoen met "social studies", wat maar aangeeft dat hij nu goed genoeg mee kan doen aan het groepsproces. Hij had zelfs een vraag beantwoord. Ook krijgt hij nog dagelijks briefjes en tekeningen mee van meisjes uit zijn klas, populaire gozer, zo lijkt het.

Voor het nageslacht wilden wij ook nog even onze vissen (of in ieder geval het aquarium) vastleggen.

Dan was er dinsdagavond ook weer zaalvoetbal met het Astellas team. Dachten wij na vorige week dat het niet veel erger kon worden, deze keer was het 14-0. Al die tegenstanders spraken weer Spaans en waren de helft jonger dan wij, onze scorende spitsen van vorige week waren er niet en de conditie liet het toch weer afweten. Toch waren er geen wanklanken, we gaan net zo lang door totdat we een overwinning behalen (hoop ik). De foto is trouwens van na de wedstrijd, de sfeer was er dus niet minder om. Foto's maken tijdens de wedstrijd zit er niet echt in, misschien als Saskia eens komt kijken in een vakantieweek.

Tot slot wilde ik nog wel even melden dat Amerika zich klaarmaakt voor Thanksgiving. Volgens Wikipedia (link) is het een oogstfeest, maar hier wordt veel meer het verhaal van de Mayflower verteld. De indianen zouden de Pelgrim Fathers hebben geholpen met tips hoe ze een goede oogst moesten verkrijgen in het lokale klimaat en met de plaatselijke grond. Thanksgiving werd dus gevierd als dank voor de Indianen (daar zijn ze later nog wel achter gekomen). Wat ik wel grappig vond aan het wikipedia verhaal is dat er een link wordt gelegd met Leidens Ontzet. Geen idee of het waar is, maar er zijn wel meer dingen hierheen geëxporteerd vanuit Europa. Maar wat de exacte oorsprong ook is, mensen plannen allerlei familiereünies, vliegtickets zijn 3 keer zo duur als normaal en kalkoenen liggen tot het plafond. Volgende week donderdag is het zover. Op vrijdag gaat iedere zichzelf respecterende Amerikaan dan shoppen, dat heet Black Friday. Het is echt een enorme happening, op het nieuws zijn constant berichten van winkelketens waarvan de aanbiedingen al zijn uitgelekt. Mensen gaan middenin de nacht in de rij voor winkels liggen, er wordt gevochten bij de schappen en de winkeliers scoren in 1 dag een maandomzet. Wij gaan misschien maar even kijken.

Chicago

De foto's die ik al een paar dagen geleden op de blog had geplaatst zijn van afgelopen zaterdag, wij gingen naar het Chicago Children's Museum. Daar zijn wij enkele malen eerder geweest en het is steeds een groot succes. De kinderen beginnen zo langzamerhand een beetje groot te worden voor sommige onderdelen, maar vermaken zich nog steeds prima. Er is van alles te knutselen, doen en ontdekken en er zijn meestal ook bankjes voor de ouders. Op de eerste foto's worden er dinosaurus botten begraven (jawel, want daarna kun je ze pas weer opgraven).

Dit is een beamer met een soort interactief scherm: de regendruppeltjes vallen op de paraplu en niet op Dide ........

En hier verzamelt Ties een plasje water ......

Met water spelen is altijd een succes ......

En in het atelier werd er met verf gespeeld. Met fietsen, rolstoelen en ballen over verf op de grond heen, maar ook met ballen vol verf over schuine tafels rollen. Het schijnt waterverf te zijn trouwens.

Na het museum liepen we nog even de stad in, het pendelbusje kwam maar niet opdagen, dus we gingen te voet. Om 4 uur wordt het al aardig schemerig hier nu, het was wel enorm warm, op het strand was het erg lekker. Om de een of andere reden waren wij blijkbaar de enigen die dat vonden, want het aantal (andere) locals was zeer beperkt.

Nadat wij hadden gezondigd bij de grote M liepen we terug richting de auto langs een brandweer garage met brandweermannen die het duidelijk niet druk hadden. De kinderen mochten in de grote auto zitten en een helm op hun hoofd. Wij hebben wat gebabbeld met de brandweerlui en toen er ook nog een ambulance vertrok met loeiende sirene was het feest compleet.

Na de brandweer begon het zachtjes te regenen, maar het was nog steeds ontzettend zacht, dat was voorlopig waarschijnlijk even voor het laatst, want na zaterdag was het hier steeds net onder 10 graden met steeds meer regen. Het lijkt wel Nederland!

Zaalvoetbal

Net terug vanuit Skokie waar de eerste Astellas zaalvoetbalwedstrijd was. Het park district van Skokie organiseert die competitie en met een aantal collega's van ARIA en APGD (sorry, dat is allemaal Astellas) doen wij dit jaar mee. Er zijn veel Japanse expats en een paar Amerikanen en ik. De zaal was groter dan ik had verwacht, vooral heel breed. In het sportcentrum hoog boven de zaal is een binnenwandel en renbaan! Ik dacht dat die voor de winter zou zijn, maar het was hartstikke druk daar.

Het voetballen was wennen, de zaal was heet en de tegenstander veel beter en vooral fitter. Uiteindelijk werd het 12-4. Wat opviel was dat het spel direct bloedserieus werd geleid door de scheidsrechters, ze stonden op hun strepen en deelden een aantal gele kaarten uit aan onze tegenstanders, volgens mij zeer onterecht. Het was duidelijk: als Amerikanen enige autoriteit hebben wordt die ook uitgeoefend. Verder was iedereen, voor mij toch nog onverwacht, binnen 23 seconden na het laatste fluitsignaal verdwenen. Ik blijf dat raar vinden dat je niet met elkaar even kunt nazitten en eventueel zelfs een drankje nuttigen. Omdat niemand dat schijnt te doen is er ook geen kantine, maar slechts een vending machine.

Amerikanen

Na het beter worden van Dide was zondag Ties ziek. Dat was erg sneu voor hem, want hij had 2 partijtjes. Op de tweede had vooral Dide zich verheugd, want zij mocht mee en het was in een zwembad. Jammer, maar helaas, volgende week gaan we wel met elkaar zwemmen. Ties lag een beetje op de benk, had wel koorts, maar leek niet al te ziek. Hij hoest niet zo erg in ieder geval, Dide is daar wel behoorlijk mee begonne, vooral 's ochtends net na het opstaan en als ze net in bed ligt. Maandag bleef Ties ziek van school, hoewel wij de indruk hadden dat hij eigenlijk al bijna weer beter was. Voor hem was het een lekker dagje en officieel mogen ze ook pas weer naar school als ze 24 uur koortsvrij zijn, en dat was hij nog niet. Op dinsdag zijn ze allebei weer op school, dat kan ook makkelijk want morgen is het Veteran's day en dan zijn ze vrij, uitslapen dus. Dat hebben ze ook wel nodig, het weekend zijn ze sloom. Ik denk dat het gebrek aan herfstvakantie toch een rol gaat spelen. Nog een volle dag naar school en dan is er bijna een week Thanksgiving holiday, de kinderen kijken ernaar uit. Dide begint mijn Engels steeds vaker te corrigeren: zeg ik "laaaast", roept zij "NEE, ..... lèst". Ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet doen, maar het ligt voor de hand: als je ze hier op school doet kweek je kleine Amerikaantjes.

Ik had nog niet eerder gemeld dat ik afgelopen donderdag een Astellas cursus van een hele dag had. Er waren ongeveer 100 collega's en het thema was "collaboration". De bijeenkomst was vrij Amerikaans, er werd enorm vaak geapplaudiseerd ("Give yourself a round of applause!") en er was veel tjakka-praat. De inhoud van de dag was niet erg verhelderend, maar het was prima om weer heel veel mensen te leren kennen en met collega's te spreken, dat is toch wel wat ik een beetje mis in het Skokie lab, de afstand naar Deerfield is een nadeel. Daarnaast was het ook erg gezellig, met elkaar opdrachten en puzzels doen en bruggen bouwen. Een leuke dag, maar het gaf ook wel weer aan dat ik nog met buitenlandse ogen naar het hele gebeuren keek. Toen ik vandaag na een presentatie in Deerfield nog even langs mijn collega's van de afdeling liep vond ik het ook weer opvallend hoeveel er wordt gepraat en gebabbeld, de boog staat ook hier neit altijd gespannen. Toch hoor ik van veel mensen dat ze vaak teleconferenties hebben om 6 uur 's ochtends of juist 10 uur 's avonds, of allebei. Mijn baas Chip is zeker 2 keer in de week aan de beurt voor zijn tijdstip, dan zou ik ook halverwege de dag wat wegzakken!

Op dit moment is het tijd voor alle Amerikaanse collega's om te kiezen voor de "benefits" voor volgend jaar. Een enorm pakket aan keuzes over pensioen, ziektekostenverzekering en arbeidsongeschiktheid en nog veel meer ligt voor. Er zijn ongeveer 3 weken per jaar waarin je je keuzes kunt veranderen, daarna ligt het vast voor de rest van het jaar. Er zijn infofolders en bijeenkomsten en bijna dagelijks herinnerings e-mails. Het healthcare systeem is momenteel ook onderwerp van grote politieke discussie hier, op de radio hoor je bijna niet anders en de kranten staan er vol van. Op dit moment moet de senaat de nieuwe voorstellen nog goedkeuren. Voor ons zijn de voorstellen nauwelijks revolutionair te noemen, maar hier is het een aardverschuiving. Het voorstel is om een soort basisverzekering voor iedereen (?) in te stellen, maar dan zijn er ook enorm veel zijdiscussies, bijvoorbeeld over vergoeding van abortus door zo'n basisverzekering. Het is heel gecompliceerd en ondanks het feit dat ik ook wel eens klachten heb over het Nederlandse systeem mogen we er toch wel blij mee zijn.
Wat deze week vooral opvalt als je door Deerfield fietst zijn alle bladblazers die op daken en in tuinen staan. Er rijdt een gigantische stofzuiger van de gemeente rond om blaadjes te verzamelen die bij de stoep liggen en iedereen probeert de tuin schoon te krijgen. Het gebeurt met verbazende efficiency, want de bomen zijn net kaal en er is bijna geen blad meer te zien, ik ben onder de indruk en vraag mij af hoe dat eigenlijk in Nederlandse woonwijken gaat. Ik denk dat hier meer bomen staan door alle grote tuinen en dat het in Nederland een kleinere hoeveelheid is die vooral wegwaait.

Het verkeer blijft verbazen. Vandaag reed ik rond een uur of 3 naar Skokie en dan zijn de chaufeurs nog slechter dan in de spits. Mensen die kunnen niet tussen de lijnen rijden of remmen voor niks, houden geen constante snelheid en een knipperlicht lijkt hier nog niet uitgevonden. Het is werkelijk schokkend, op vakantie hebben we daar toch minder last van gehad lijkt het. Van een collega hoorde ik dat het hier mode is om flitspalen neer te zetten bij STOP-borden. Als je niet helemaal stopt krijg je dan een prent. Ik weet niet hoe dat precies werkt, maar als ze dat consequent gaan doen wordt het kassa. De meeste van die borden staan dan ook op idiote plaatsen waar een fantastisch overzicht is, dus dat mensen die negeren is niet zo raar. Toch blijft het een contrast met al die andere regels waar iedereen hier zich zo goed aan houdt. Ik heb inmiddels een hele stapel krantenartikelen verzameld met verhalen over Amerikanen die een leuk overzicht geven. Toch moeten we uitkijken om steeds in stereotypen te vervallen, want zo simpel is het ook weer niet (maar wel leuk). Sorry voor het gezwam, ik moest even wachten op mijn samples en schreef gedachtenloos door. Volgende keer weer to-the-point.

Ook nog een beetje gewerkt vandaag:

Lente

Gistermiddag voor de laatste keer getraind met mijn Astellas en ARIA collega's voor de indoor voetbalcompetitie die aanstaande dinsdag begint in Skokie. Het was prima weer en we hebben lekker gebald. Sommige van mijn Japanse collega's kunnen aardig met de bal overweg en we schijnen een Roemeen in het team te hebben die ooit op echt hoog niveau heeft gespeeld. Die hebben we ook wel nodig, want de andere teams hebben allemaal aanvoerders met Spaans klinkende namen. Wij vrezen voor zestallen Mexicanen en andere Zuid-Amerikanen met buitengewone talenten. Ik zal verslag doen van de wedstrijden. Ik heb in ieder geval eindelijk zaalschoenen (met dank aan Saskia) en ook mijn hockeyscheenbeschermers zijn meeverhuisd, dus aan het materiaal kan het niet liggen.

Dide is woensdag tot en met vrijdag ziek thuis gebleven van school, er was wel een stijgende lijn zichtbaar in haar gezondheid. De koorts daalde iedere dag en ze begon weer iets meer te eten, hoewel nog niet van harte. Ze begint wel te hoesten nu, iets wat ze eerst nog niet had. In ieder geval gaat ze weer vooruit en is ook alweer buiten geweest, maandag weer naar school als het hoesten wat beter wordt.

Het was vandaag hier echt onwaarschijnlijk mooi weer en het is niet voor te stellen dat er hier over 7 weken een witte kerst zou kunnen zijn. Het was vandaag ruim 20 graden, heerlijk in T-shirt in de tuin zitten, echt ongelooflijk voor 7 november. De afgelopen week was het al aardig en in ieder geval droog, maar nu lijkt de lente wel te zijn losgebarsten. Iedere local hier zet ons weer met beide benen op de grond: "wacht maar af tot de winter begint". Vandaag hebben we eerst uitgeslapen, gisteren was het redelijk laat geworden, we hebben met zijn allen een film zitten kijken met pizza op de bank. Aan het eind van vanochtend zijn we met Dide en Ties naar de kapper gegaan om daarna in de tuin bij Natasja en Rene lekker taart te gaan eten. Zoals gezegd was het dus echt enorm lekker buiten. Aan het einde van de middag besloten we nog even langs ons strandje te gaan om stenen in het water te gooien. Daar was het ook uitstekend toeven en er waren meer mensen op het idee gekomen om daar eens te kijken op deze mooie middag. Toen we wegreden tegen 5 uur werd het al schemerdonker en na een snel boodschapje was het helemaal nacht.

De kinderen hebben via uitzendinggemist.nl zitten kijken naar de nieuwe aflevering van Kinderen voor Kinderen die vanavond in Nederland werd uitgezonden. Ze zijn al tijden fan en vonden dit toch ook weer erg leuk.

Het was weer een beetje laat, morgen heeft Ties 2 partijtjes van klasgenootjes. In een van die feestjes gaan ze naar een binnenzwembad in de buurt. Dide zou ook mee gaan, maar die laten we nog maar even niet zwemmen nu, een volgend weekend kan dat wel weer.

Ziek

Afgelopen nacht was een beetje onrustig, want Dide kwam ziek bij ons in bed kruipen. Ze was warm en had oorpijn. Vanochtend had ze geen koorts meer, maar wel oor- en keelpijn, wij hebben haar dus thuis gehouden van school. Volgens Saskia ging het overdag redelijk, ze heeft weinig gegeten. Nu ligt ze weer in bed en heeft wel koorts (103,8 F; 39,8 C). Ze is een beetje lusteloos nu, misschien morgen naar de dokter. Het lijkt volgens mij niet op swine flu, maar dat moeten we toch maar een beetje in de gaten houden.

Ties wilde natuurlijk ook ziek zijn, dus die ligt in ons bed nog even TV te kijken nu. Hij heeft weer een hele goede dag gehad op school. Gisteren had hij een play date met een klasgenootje en ook dat was erg leuk geweest.

Deze week is sowieso een beetje druk verlopen. Maandag kwamen mijn Nederlandse collega's Hans, Marjon en Raymond naar Skokie voor een business meeting. Maandagavond kwamen zij, maar ook Neal en Sue met de kinderen bij ons thuis eten. Helaas geen foto's gemaakt, maar het was een gezellige drukte. Ook de kinderen hebben zich goed vermaakt met elkaar. We kregen het gelukkig voor elkaar om ze redelijk op tijd onder de wol te hebben, want zo'n uitspatting aan het begin van een schoolweek hakt er altijd aardig in. Op dinsdag zijn wij met alle Amerikaanse en Nederlandse collega's gaan lunchen en 's avond, nog vol van de lunch, gaan dineren in Skokie. Het is niet echt laat geworden en het was leuk om weer bezoek te hebben.

Vanmiddag heb ik het Nederlandse bezoek en mijzelf nog even een rondleiding gegeven in Chicago. Helaas konden we niet de Hancock tower op vanwege een "medical emergency", maar de magnificent mile was ook best ok; bezoek is altijd leuk. Nadat ik ze weer op het vliegveld had afgezet hadden we tot slot van de dag nog een videoconferentie met onze Japanse collega's die gelukkig niet te lang duurde. Saskia is nu naar school voor de maandelijkse parent-teacher-conference (avond van de oudercommissie eigenlijk). Morgen heb ik dan een hele cursusdag in een hotel in Deerfield. Dide zal ongetwijfeld nog ziek zijn, dus Saskia is de hele dag thuis waarschijnlijk. Tot later.

Wintertijd

Jawel, een weekje nadat jullie in Nederland de wintertijd weer zijn ingegaan is dat hier ook gebeurd. Het is nu zondagavond en dus nog lekker vroeg. Omdat wij hier heel dicht bij de tijdsgrens ten Oosten van ons zitten is het nu wel erg vroeg donker. Net na 5 uur is het echt stekedonker en dat wordt de komende weken dus alleen maar vroeger. Het is wel weer 's ochtends op tijd licht, rond een uur of 6, want de dagen horen hier langer te duren dan in Nederland in de winter; wij zitten immers zuidelijker, ongeveer ten hoogte van Madrid (ja, echt waar), minder variatie in daglengte dus dan in Nederland.

Halloween was gisteren droog, maar wel vrij koud. Wij hadden besloten niet langs de deuren te gaan "trick-or-treat-en", de kinderen hadden al genoeg snoep verzameld en wilden ook liever andere kinderen in hun kostuums zien voorbijtrekken. Wij kregen ongeveer 20 keer een groepje kinderen aan de deur, typisch zo een stuk of 4 tegelijk. Dat is niet heel veel, maar toch veel meer dan wij ooit in Groningen of Voorschoten hebben meegemaakt met Sint Maarten. Ties had even genoeg van zijn skeletpak ("ik lijk wel een dinosaurus"), maar wilde volgend jaar wel weer en ook Dide ziet dat wel zitten. Ons voornemen om op 11 November een lampion mee naar school te nemen valt in het water, omdat het dan Veteran's day is en dus een schoolvrije dag.

Vandaag hebben zijn wij rustig aan begonnen met uitslapen. De kinderen waren eerst met de nieuw verworven Playmobil aan het spelen en daarna op de Wii aan het racen. Wij sliepen een beetje uit, dat was lang geleden. De rest van de ochtend hebben we weer even aan onze contacten met het thuisfront gewerkt door met enkele mensen te Skypen en e-mails te versturen (sorry als je daar niet bij was). Rond lunchtijd zijn wij naar een bos gereden, dat eigenlijk een soort Spaarnwoude bleek te zijn. Het was schitterend zonnig herfstweer en helemaal niet koud. Wij hebben dan ook uitgebreid rondgewandeld (en de kinderen gefietst).

Naast de speeltuin was er een rondwandeling rond het (kunstmatige) meer van een kilometer of 4 (2,7 mijl). De kinderen leren slippen op hun crossfietsjes en waren echt moe geworden van het geheel.

Na thuiskomst hebben de kinderen nog even wat tijd besteed aan huiswerk en boekjes lezen (en Wii-en natuurlijk) terwijl wij zorgden voor de begeleiding en lasagne. Echt weer heel huiselijk dus. Nu slapen de kinderen weer heerlijk. Morgen verwacht ik weer Nederlandse collega's, later in de week is er een videoconferentie met Japanse collega's (tijdsverschil, dat wordt hier altijd vroeg in de avond gehouden) en Saskia heeft een PTO (parent teacher conference, soort oudercommissie avond op school). Het wordt dus weer een afwisselend weekje. Tot later

P.S. Om een of andere reden vindt Google deze blog maar moeizaam en ik krijg af en toe vragen waarom dat niet lukt. Ik heb geen idee, maar even proberen of het helpt om wat trefwoorden in de tekst te zetten. Radboud, Saskia, Dide en Ties van Trigt blog Deerfield Chicago. Andere suggesties zijn welkom.