Nog steeds winter

Het is nu officieel, wij hebben genoeg van de winter gehad. Dide en Ties waren allebei ziek thuis op donderdag en vrijdag, maar Saskia was het meest ziek van allemaal. De kinderen krabbelen nu weer redelijk op, hoewel Dide vooral 's nachts nog forse hoestbuien heeft en Saskia lijkt ook eindelijk aan de beterende hand. Als je haar gezicht ziet is dat nog niet meteen duidelijk, maar veel kopjes thee met citroen en honing beginnen blijkbaar vruchten af te werken. Ik ben gewoon snotterig en moet af en toe hoesten, maar dat gaat wel weer over. Het lijkt erop dat wij allemaal hetzelfde virusje onder de leden hebben nu. We hebben behoefte aan een beetje warmte en zon, denk ik. Ons afweersysteem is er wel aan toe. Wat ik vooral mis is zonder al te veel handschoenen en sjaals op de fiets stappen. Deerfield heeft de straten allemaal prachtig schoongeveegd, maar de stoepen liggen nog onder dikke lagen sneeuw, een stukje buiten lopen is dus ook niet echt makkelijk. De weersverwachting voor de komende 10 dagen voorspelt licht oplopende temperaturen, maar die heeft bewezen niet altijd uit te komen (!). Voorlopig ligt er al 10 weken achter elkaar sneeuw hier.

Optreden

De ziekte is nog niet helemaal verdwenen uit huize Van Trigt. De antibiotica en oordruppels van Ties lijken gelukkig aan te slaan, maar vandaag heeft Saskia Dide thuis gehouden van school. Ze had de afgelopen nachten zo enorm liggen hoesten dat ze ontzettend moe was. De hele dag heeft ze een beetje rondgehangen in huis en bed en vanavond om 6 uur sliep ze alweer. Saskia is ook nog niet helemaal gezond, ze heeft het typische winterhoestje weer en al een week het gevoel dat haar keel echt pijn gaat doen, maar dat is gelukkig nog niet het geval. Ik heb zelf ook een klein roggeltje hoog in de keel en een nachthoestje, maar de ervaring leert dat dat vast wel weer goed komt.

Het afgelopen weekend hebben we er alles aan gedaan om zo rustig mogelijk te doen en dat is aardig gelukt. We hebben uitgebreid voorgelezen en spelletjes gedaan en wat (Nederlands) rekenhuiswerk vooruit gemaakt. Daarnaast een filmpje gekeken en vooral niks bijzonders gedaan. Op zaterdag ben ik alleen met Dide even naar het puppy van de overburen gaan kijken. Voor de liefhebber, het is een Hungarian bird dog, erg jong, speels en onvoorzichtig en dankzij de verhalen van de buurvrouw een bevestiging onze beslissing om nooit zelf een hond te nemen. Dide vindt het natuurlijk allemaal even geweldig en kan geen genoeg krijgen van het beest, Jasper genaamd. Ze is zelf tot de conclusie gekomen dat deze hond maar 2 standen heeft: aan of uit.

Tijdens ons hondenkraambezoek bleek de buurman met Nederlandse wortels jarig te zijn en ondanks alle kwaaltjes beloofden we 's avonds nog even op de koffie te komen. Er was niet echt een feestje georganiseerd, wij waren blijkbaar de enige genodigden. Saskia en ik gingen er om 8 uur heen en toen lagen de kinderen al op bed, de walkie-talkie deed dienst als babyfoon. Dat werkt niet geweldig, dus we zijn een paar keer de straat overgestoken wegens technische problemen. Na de taart en koffie gingen we naar de kelder die de meeste mensen hier als spelletjesruimte hebben ingericht om met de Wii te spelen. Dat hebben we al vaker gezien hier, het is een populaire familiebezigheid in ieder geval. We hebben soccer gespeeld (Ajax won met 3-0 van FC Den Haag) en daarna gedrumd en gitaar gespeeld met de Beatles. Het was erg gezellig en op de een of andere manier misschien niet iets dat je onmiddellijk in Nederland zou doen met bezoek. Misschien toch een goed idee.

Dinsdagavond had Dide haar optreden met alle kinderen van second grade. Met de muziekles hadden ze al weken geoefend en Dide begon thuis steeds te zingen en bedacht dan dat het geheim moest blijven. Eigenlijk was het al 2 weken geleden gepland, maar het ging toen niet door wegens een plotselinge sneeuwbui. Dide was niet echt zenuwachtig, maar toch wel gespannen, ze had er erg veel zin in, dat was wel eens anders bij haar schooloptredens in Nederland. Wij hadden als tip gekregen om op tijd te zijn wegens verwachtte drukte. Dat was juist. De grote gymzaal was vol ouders en grootouders, het ging dan ook om 4 klassen, ongeveer 85 kinderen. Omdat we vroeg waren konden we op de voorste rij zitten en vooraf nog even met de muziekjuf praten. Dat was een type dat je hier wellicht niet zo verwachten, een soort Ma Flodder, zeer sympathiek en veel alternatiever dan gebruikelijk in dit brave dorp. Ze vertelde over haar dochter die nu muziekles geeft in Mongolië (!) en wilde van alles over NL weten. Het verbaasde ons dan ook wel een beetje dat het eerste liedje dat werd ingezet een patriottisch Amerikaans liedje was (filmpje; Dide staat achteraan met groen truitje en kuchje aan het einde):

De tekst van dit schone lied:

My country,' tis of thee,

Sweet land of liberty, of thee I sing;

Land where my fathers died,

Land of the pilgrims' pride,

From every mountainside let freedom ring!

Ik had een beetje het gevoel alsof je Nederlandse kleuters het Wilhelmus laat zingen, maar vooruit, ondertussen hoor ik te weten dat zoiets heel normaal is hier. Zie ook mijn eerdere bijdrage over the pledge of allegiance (klik).

Voor de liefhebbers heb ik nog wat filmpjes hier geplaatst (klik).

Tot onze oplichting kwam daarna ook wel wat luchtigers voorbij ("World Music", inclusief slavenmuziek), waarmee de muziekjuf naar onze inschatting haar eigen stempel op het programma had gedrukt.

Op het werk ben ik inmiddels bezig met een heel aantal interessante projecten. Deze week ben ik weer druk in het lab, deze keer voor het eerst met monsters uit een echte studie, resultaten dus waar anderen op zitten te wachten. De analyse heeft een wachttijd van 4 uur ingebouwd, dus dat betekent goed plannen. Daarnaast is er deze week een heel aantal meetings en activiteiten in Deerfield, dus ik heb een strak tijdschema van heen en weer rijden en met vroege en late diensten (en allebei op 1 dag). Morgen is er weer zo'n fijne dag van een meeting om 6.30 in de ochtend met inbellende Japanners en diezelfde avond hebben we dan een videoconferentie met andere Japanners tot 20.30. Fijn, dat tijdsverschil!

Hier begint het vanavond weer lekker te sneeuwen. Wij schijnen hier nog goed te zitten, wegens het wereldberoemde "lake effect" valt er net ten zuiden van ons weer een voetje sneeuw, wij worden gespaard met slechts een paar inch. Ok de afgelopen nacht was er al een klein beetje gevallen, maar dat smelt overdag ook meestal wel weer weg. Het neemt niet weg dat het hier al meer dan 2 maanden achter elkaar wit is. De voorspellingen geven de komst van de lente nog niet aan, hoewel het ook nooit bitter koud meer is. Met die wind valt het ook allemaal wel mee. Dide vindt de sneeuw nog steeds erg leuk, Ties heeft het wel gezien. Lekker 's avonds in de achtertuin zitten missen wij nu toch ook wel en gezien de gezondheid is ons afweersysteem ook wel weer toe aan wat frisse lucht en pollen.

Op de achtergrond van mijn getyp is Canada tegen Rusland aan het ijshockeyen in het kader van de Olympische Winterspelen en aan het winnen. Het schaatsen proberen wij te volgen, maar lang niet alles wordt uitgezonden hier. Met Radio 1 over internet als commentaar (loopt meestal een paar seconden achter, erg grappig) lukt het redelijk. We hebben Sven op de 10 km alleen even gemist omdat dat te vroeg op onze dag was. Curling is hier enorm populair, vaak is er op 2 kanalen tegelijk een wedstrijd. Ook ijsdansen en alles wat daarop lijkt wordt uitgebreid verslagen en becommentarieerd. Maar het meest populair is toch wel ijshockey (gewoon "hockey" hier), vooral als de VS weet te winnen van Canada.

Ook deze week zijn wij weer verwend met de nodige aandacht vanuit Nederland via de telefoon, e-mail, Skype en met de ouderwetse post. Dide en Ties voelen zich zeker niet vergeten en proberen steeds antwoord te geven. Wegens drukte in hun schoolschema duurt het wel eens een paar dagen, maar we doen ons best. Bedankt allemaal!

Update: het sneeuwt toch wel hard, dat wordt morgen om 5 uur opstaan, zodat ik na het sneeuwschuiven net na 6 uur naar mijn meeting kan.......

(sorry, beetje donkerder uitgevallen dan op mijn scherm hier)

Ziek, zwak en misselijk

Dorien is weer naar huis. Dat was vanmorgen nog niet zo zeker, want zij had de hele nacht een bloedneus die maar niet wilde overgaan. Saskia had vanochtend een buurman die huisarts is opgetrommeld en die schreef medicijnen voor. In de loop van de ochtend stopte het bloeden en kon Dorien toch vliegen.

Intussen voelde Saskia zich vandaag niet lekker, met opkomende keelpijn die vooralsnog niet schijnt door te zetten. En ook Ties is de hele week al gammel, hij heeft weer last van zijn oren. In Nederland had hij heel vaak oorontstekingen, maar het afgelopen jaar ging het helemaal goed daarmee. Een week of 2 geleden is Saskia met hem naar de dokter geweest, omdat Ties alweer een tijdje klaagde over oorpijn. Daarna leek het weer weg te zakken, maar begin deze week had hij op een avond veel pijn. Dat was de volgende ochtend over, hij is toen meteen weer bij de huisarts geweest, heeft een antibioticakuur en oordruppels. Toch is hij duidelijk niet fit. Dit weekend gaan we dan ook helemaal niets doen en gaan lekker uitrusten, boekjes lezen en spelletjes spelen.

De afgelopen week was wel erg gezellig om bezoek te hebben. Saskia is veel met haar moeder op pad geweest. De kinderen hadden maandag en dinsdag vrij van school en zijn toen onder andere naar het Adler Planetarium in Chicago geweest en naar het Art Institute. Het weer werkte deze week ook helemaal mee, mooi zonnig overdag en boven 0. De sneeuw is al aardig gesmolten, maar nog niet weg. De schooldagen hebben we geprobeerd een beetje rustig te laten verlopen voor de kinderen, en dat is redelijk gelukt. Aan het eind van de week merken we allemaal dat we vrij moe zijn, misschien is het wintermoeheid, dus een beetje rust en regelmaat kunnen we gebruiken.

Dorien is alweer bijna thuis en wij gaan zo slapen. We kijken nog even naar een spannende (?) curlingwedstrijd op de olympische spelen in Vancouver en proberen tegelijkertijd het nieuws in Nederland over het omvallende kabinet een beetje te volgen. Lang leven het internet.

Foto's bij Dide's verjaardag

Feestje thuis op zaterdag

Kadootjes uitpakken

Kinderpartijtje

En daarna nog een feestje van een vriendinnetje

En nu slapen ze dus........

Dide is jarig

Vandaag is Dide dan echt jarig. Kinderfeestje in het Lake County Discovery museum en daarna nog het feestje van Victoria in een zwembad, het is weer een vol programma.

Dank allemaal voor de kaartjes en kadootjes, Skype- en telefoongesprekken en e-mails, Dide weet dat ze nog niet vergeten is in Nederland (en wij ook). Er was ook een mooie 3D-kaart bij de post maar helaas was die anoniem. Kan de afzender zich melden?

Vanavond zal ik de foto's van vandaag plaatsen.

Valentijn

Vandaag bij Dide en Ties op school: Valentijnsdagviering. OK, het is pas 12 februari, maar zondag zou het eigenlijk moeten gebeuren en maandag (President's day) en dinsdag (studiedag voor docenten) zijn de scholen hier vrij. Een week geleden was er al een brief meegekomen waarin het werd gesuggereerd om Valentijnskaartjes mee te nemen voor de klasgenoten. Dat was niet overdreven, want iedereen leek dat gedaan te hebben, sterker nog, de kinderen kwam met een tas vol snoepjes thuis die aan veel van die kaartjes vastzaten.

Gisteren heeft Ties in het kader van "Guess the guest" op school zijn oma Dorien geïnterviewd en daarna las zij een Nijntje (Niffy) boekje voor de klas. Groot succes en Ties helemaal trots. Dorien heeft verder nog een beetje een jetlag en verkent met Saskia overdag de omgeving hier, dat lijkt beiden goed te bevallen. Vanavond heeft Saskia een aantal taarten gebakken, want morgen vieren we Dide's verjaardag en zondag is het partijtje. Ze is er helemaal zenuwachtig voor. Vandaag kreeg ze een felicitatiekaart van haar Nederlandse klas met klassenfoto en dat vond ze enorm leuk.

Net hebben we de opening van de olympische winterspelen in Vancouver zitten kijken, de vlam is net aangestoken en dat leek gepaard te gaan met technische problemen. Ties was teleurgesteld dat ze nu nog niet gaan sporten, die komt de komende weken nog wel aan zijn trekken. De sneeuwsituatie daar blijft kritisch, als in veel te weinig. Op de radio hoorde ik vandaag dat er op dit moment voor het eerst in de bekende geschiedenis in alle 50 staten op het vaste land van de VS wel ergens sneeuw op de grond ligt. Dus ook in Florida, New Mexico en Texas is het deze dagen gevallen en blijven liggen. Washington blijft problemen houden met meer dan een meter sneeuw, hier wordt na het weekend misschien weer een beetje sneeuw verwacht, maar niet erg veel.

Winter

De winter is dan eindelijk losgebarsten. Vanaf maandagavond heel laat tot woensdagochtend vroeg heeft het onophoudelijk gesneeuwd met 13,1 inch sneeuw (40 cm) tot gevolg. De oprit hebben we 4 keer schoongemaakt in die periode. Een paar foto's van onze tuin.

De school van de kinderen begon 2 uur later wegens de weersomstandigheden en gisteren zijn alle naschoolse activiteiten afgelast, inclusief Dide's concert met alle second graders. Dorien is vandaag ook aangekomen, er was ruim een uur vertraging vanwege sneeuw ....... in Nederland. Ze heeft verder geen problemen gehad onderweg en vinden het gezellig dat ze er is.

Superbowl 44

Deze zondag werd de 44ste superbowl gespeeld. Dat betekent dat het hele land voor de tv zit om te kijken naar de finals van het American Football seizoen. De play-offs leiden tot 2 finalisten en dit jaar waren dat Indianapolis (Colts) en New Orleans (Saints). De wedstrijd werd gespeeld in Miami. Iedereen leek New Orleans de winst te gunnen, omdat die stad een paar jaar geleden zo hard was getroffen door orkaan Catharina en het een echte volksclub lijkt die de mensen hoop geeft. De Colts waren echter favoriet. De quarterback van beide clubs zijn nogal iconen en van wat wij nu van het spelletje hebben gezien leiden wij af dat het hele team alleen om hen draait. Zij doen al het gooiwerk.

De rest van het team loopt vrij of blokkeert tegenstanders. Het spel ligt in ieder geval de hele tijd stil, is dan weer heel even spectaculair en dan komt er weer een nieuwe spelhervatting.

Net zo groot als het spektakel op het veld zijn de TV commercials. Dit is de duurste TV-zendtijd van het jaar (duurder dan tijdens de olympische spelen), omdat werkelijk iedereen kijkt. Er is dus extra aandacht voor de reclames, er worden nieuwe reclames gepresenteerd en dat is waar de mensen net zo naar uitkijken als de wedstrijd. Echt bijzonder kon ik het allemaal niet vinden, maar de reclames hier zijn meestal vrij saai en ouderwets en nu was het wellicht iets creatiever.

Rond 12 uur 's middags begint de uitzending met voorbeschouwingen, de meeste mensen schakelen zo tegen een uur of 3 in. Overal bij mensen thuis zijn feesten met BBQ's, in de supermarkten zijn allerlei bijzondere hapjes te koop en op tv zijn al dagen van tevoren kookprogramma's met recept ideeën. Kortom, het beheerst de dagelijkse agenda's in de weken voorafgaand aan dit evenement. Het is bijzonder om te zien hoe goed alles ook getimed is, natuurlijk om maximale zendtijd voor de commercials te creëren. De eigenlijke wedstrijd begon tegen half 6 onze tijd, er worden 4 kwarten van 12 (geloof ik) minuten elk gehouden, maar uiteindelijk duurde de wedstrijd tot zo'n 9 uur 's avonds. De regels kennen we nu inmiddels zo ongeveer. De kinderen hebben ook ademloos zitten toekijken. Uiteindelijk won New Orleans en iedereen was blij, het feest duurt nu nog voort in de straten van New Orleans.

Omdat iedereen thuis zou blijven en het weer redelijk was besloten wij om te gaan skiën met de kinderen. Zij hadden nog een laatste les tegoed. Dide ging weer de berg op met de gevaarlijke stoeltjeslift en Ties nam weer de sleeplift. Ties les was geen onverdeeld succes, maar hij vond het in ieder geval leuk. Hij zal nooit de wereldkampioenschappen halen, maar zolang hij er lol in heeft zijn wij in ieder geval blij. Wij hebben ondertussen zitten kletsen met de ouders van een klasgenootje van Ties die elk weekend daar gaan skiën. Hun beide kinderen zijn dan ook erg goed en zaten in een raceklasje met achteruit skiën.

Omdat het allemaal vrij ongelukkig was gegaan met de lessen (en Saskia daarover heel terecht een opmerking maakte toen ze ernaar gevraagd werd) kreeg Ties een gratis priveles aangeboden, het lijkt erop dat we dus nog een keer gaan.

Nu is het maandagavond en zijn wij in afwachting van een storm. Dat is de algemene benaming voor slecht weer hier, het gaat dus niet hard waaien. Er wordt ongeveer 30 uur lang sneeuw voorspeld, met in totaal 6 tot 12 inch sneeuw, maximaal 30 cm dus. Nog steeds niet echt heel spectaculair, maar het lijkt in ieder geval weer op winter. Mensen bereiden zich voor op slecht begaanbare wegen en ik denk dat ik morgen voornamelijk thuis ga werken. Ik moet een boel lezen en reviewen en dat gaat hier net zo goed als daar, en het bespaart mij de reis die potentieel lang zou kunnen duren.

Groundhog Day

Vandaag was het Groundhog day in de VS. Geen idee wat dat is? Dat hadden wij ook niet, maar als je hier bent is het niet te missen. Groundhog Day blijkt een jaarlijkse gebeurtenis te zijn in het gehucht Punxsutawney (Pennsylvania) waarop bosmarmot Phil voorspelt hoe lang de winter nog zal aanhouden door wel of niet naar zijn schaduw te kijken. Deze gebeurtenis wordt jaarlijks op 2 februari georganiseerd.

De bosmarmot:

In Canada wordt bij gebrek aan bosmarmotten overigens een hamster gebruikt. Op deze dag zou de groundhog volgens de verhalen ontwaken uit zijn winterslaap en zich buiten zijn hol wagen. Volgens de traditie zou de bosmarmot het einde van de winter kunnen voorspellen op grond van zijn eigen schaduw. Als de bosmarmot op Groundhog Day zijn eigen schaduw ziet, zal hij terugkeren naar zijn hol en zal de winter nog zes weken duren. Mocht hij zijn schaduw niet zien en niet terugkeren naar zijn hol, is het einde van de winter nabij. Zie ook hier: http://www.groundhog.org/

In iedere staat wordt nu wel een groundhog in de lucht gestoken op 2 februari, in Illinois gebeurt dat in het plaatsje Woodstock, waar de gelijknamige film bijna 20 jaar geleden is opgenomen. Het is een heel evenement waar mensen van heinde en verre op af komen. De voorspelling die er dit jaar uitkwam is: nog 6 weken winter, dat schijnt trouwens in 5 van de 6 jaren te gebeuren. Wij putten er hoop uit dat we nog een beetje echte winter gaan meemaken, want tot nu toe lijkt dit de eerste winter in de geschiedenis dat Nederland meer sneeuw heeft dan Chicago. De winter hier is dus nog steeds niet echt losgebarsten, het blijft net onder 0 overdag en een graad of -10 's nachts, maar de sneeuwhoeveelheden en stormen die ons beloofd waren willen maar niet komen. Op het weerkanaal op TV zien we wel regelmatig allemaal vreselijke weersystemen die het hele land tijsteren, maar de grote meren bij ons om de hoek lijken al dat noodweer af te ketsen. Het is overigens wel bijzonder om te merken dat je wij allemaal het weer in Nederland wel een beetje kunnen aflezen van de weerkaart, doordat je zo langzamerhand wel weet wat al die weersystemen betekenen en gaan doen. Als je dan hier naar zo'n kaart kijkt heb je geen idee wat de gevolgen kunnen zijn van een buienfront aan de westkust (3000 km verder), dat beginnen we nu pas een klein beetje te snappen.

Vanochtend lag er dan wel een centimeter of 10 aan verse sneeuw, dat was wel weer even leuk (en sneeuwschuiven), maar in de voorspelling blijft het daar weer bij de komende dagen. Wij weten sinds vandaag dus dat er nog maar 6 weken winter over zijn, en die zijn natuurlijk weer zo voorbij. En als wij erover beginnen begint iedereen hier te mompelen dat het vorig jaar zo veel kouder was en dat dit zéér uitzonderlijk is.

Het is nu toevallig ongeveer een jaar geleden (op een week na) dat wij hierheen kwamen om een huis te zoeken. Toen was het de hele week een graad of 5 tot 10 en lagen er nog slechts wat restjes sneeuw van de kou daarvoor, of de info van de locals helemaal klopt is dus maar te bezien. Wij zijn in ieder geval nog niet wintermoe en gaan de lente hier lachend helen. Misschien toch wel een beetje opgelucht dat het niet 5 maanden donker is, zoals men ons wilde laten geloven.

Gisteravond zijn wij hard bezig geweest om onze zomervakantie te regelen. Vorig jaar konden we nooit kamperen in de state parks en national parks op de mooie spectaculaire campings die daar soms zijn omdat die steeds al tijden van tevoren volgeboekt bleken. Dit jaar bereiden we ons dus beter voor en hebben uitgezocht vanaf wanneer we kunnen boeken. Voor een aantal campings opende het boekingenseizoen voor augustus 2010 op 1 februari, wij dus achter de computer gisteravond met de kaarten en reisgidsen. De ruwe plannen hadden we al eerder bepaald en Saskia had al heel veel uitgezocht en op kaarten gemarkeerd, maar nu hebben we veel van de details ingevuld en hebben dus ook echt een lijst met adressen van waar we straks gaan slapen. Nadeel is dat je jezelf vastlegt, maar we hoeven in ieder geval niet meer te zoeken naar campings straks en hebben gegarandeerd een plaatsje in de spectaculaire gebieden zonder bang te hoeven zijn dat alles vol is. Een paar campings konden we nog niet reserveren, maar de data waarop dat wel kan staan in de agenda nu. Dat is in ieder geval geregeld en het wordt weer een bijzondere zomervakantie, wij hebben er nu al zin in.

Het weekend was niet te spectaculair. Wij hebben spelletjes gedaan en met de kinderen gelezen, een mislukte poging gedaan om de bibliotheek te bezoeken op zondagochtend, luisterboeken uitgezocht en op de iPods gezet, met verschillende mensen geSkyped en zelf broden gebakken. Zaterdagavond kwamen onze vrienden Natasja en René even eten en dat was wel weer even erg gezellig.

Maandagmiddag moest ik voor een meeting in Deerfield zijn en ik was net voor half 4 klaar. Dat gaf een mooie kans om de kinderen even van school te halen, dat wordt altijd wel door ze gewaardeerd en geeft mij het gevoel dat ik nog een beetje bij het schoolgebeuren betrokken ben.

Ik wilde ook nog wel even melden dat er nog steeds kerstkaarten binnenkomen hier, deze week nog 2. Wij begrijpen werkelijk niet waarom sommige kaarten er in een week zijn en andere er 6 weken over doen, terwijl ze toch voldoende gefrankeerd zijn met de melding "air mail". Wij hebben zelf ook wel eens die ervaring gehad waarbij we een klein pakje van ons hier al hadden opgegeven toen het plotseling toch nog aankwam in Amstelveen. Andere zendingen zijn er gewoon binnen 5 dagen. Wij vinden al die kaarten in ieder geval leuk en ze hangen er nog steeds.

Het feit dat het lente wordt blijkt ook uit de aanhoudende stroom meldingen hier op de tv dat het tijd is om de belastingaangifte te regelen. Deadline hier is volgens mij 15 april en er zijn verschillende aanbieders van software om je daarmee te helpen. Wat ik zo hoor van collega's is dat het niet echt makkelijk is en al die pakketten die te koop zijn bieden dan ook de garantie dat ze er meer voor je uit zullen slepen dan de concurrentie. In Nederland heb ik het altijd zelf gedaan en ik kan niet zeggen dat ik het erg moeilijk vond (in onze situatie, zonder bijzondere uitzonderingen of grote kapitalen, behalve dan de aanschaf af en toe van een nieuw huis). Dit jaar zijn we wel erg blij met de hulp die we krijgen, want hoe dat gaat met wonen en werken in het buitenland is mij nog een raadsel, vooral als dat buitenland buiten de EU is. Onze ervaring met formulieren hier versterkt dat blije gevoel nog eens.

Op het Nederlandse journaal begint het mij op te vallen dat veel van de dingen die thuis spelen allemaal heel relatief zijn en vaak zo onbelangrijk lijken. Ik heb de afgelopen dagen opeens het idee dat zo'n uitwisseling de wereld wel groter maakt voor je gevoel. Het klinkt allemaal heel decadent en bijdehand, vind ik zelf ook, maar blijkbaar verruimt je blik zich toch. Het is moeilijk in woorden te vatten en ik merk dat ik er al een paar dagen af en toe bij stilsta. Dat betekent trouwens helemaal niet dat we niet meer terug willen. Integendeel, we zien juist ook het fijne van het kneuterige Nederland. De soms openlijke pogingen van collega's hier om ons hier nog maar een tijdje langer te houden wijs ik dan ook vriendelijk van de hand. Dit is fijner om te horen dan dat ze willen weten wanneer je ook alweer ging, maar alles afwegende is d keus voor Nederland toch snel gemaakt.

Als ik dat al eerder heb geschreven, vergeef me dan, soms herhaal ik mijzelf omdat ik niet meer weet wat ik in een e-mail naar iemand geschreven heb en wat op de blog. Nu ben ik wel weer even klaar voor vanavond. Slaap lekker.