Na ons feestje op onze laatste zaterdag in Amerika was het even hard werken om de zaak aan kant te krijgen. De kinderen konden spelen bij collega Neal en Tracy kwam ons helpen poetsen. Zij bleek erg goed te kunnen weggooien en wij hadden precies 10 vuilniszakken afval die niet meer in de bak pasten plus een afgeladen volle Toyota Sienna voor de goodwill store. Het was een groot voordeel dat wij in een overwegend Joodse wijk woonden, want dan kun je er ook op zondag terecht.
Na een laatste gezellige lunch bij Neal en Sue en even zwemmen in het hotelzwembad gingen we met Natasja en Rene naar een plaatselijk restaurant. Alweer een afscheid dus. We gaan een heleboel mensen missen in Deerfield.
Maandag was regeldag, eerst de sleutel teruggeven aan de huiseigenaar en toen zorgen dat alle nutsvoorzieningen op de juiste wijze werden afgesloten en overgezet. NIet leuk om te doen, wel noodzakelijk. Maar ook dit hadden wij vrij goed voorbereid, dus lukte het allemaal. Een beetje stress rondom het terugkrijgen van de borg voor ons huurhuis, maar ook dat schijnt inmiddels allemaal goed geregeld te zijn. Ook nog een keer bij Tracy en Andy gegeten, de kinderen hebben ook weer heel lief gespeeld met Emily en Lexie in de grote speelkelder.
Op dinsdagochtend gingen de kinderen voor het laatst naar South Park school. Wij reden nog een kort afscheidsrondje door Deerfield, om nog wat spullen terug te brengen en kadootjes ter halen en een paar mensen nogmaals gedag te zeggen. Het afscheidsfeestje van Ties in de klas was al geweest, bij het verrassingsfeestje voor Dide waren wij ook uitgenodigd. Dat was een goede kans om weer door de school in vol bedrijf te lopen, die kans krijg je hier niet zo vaak. En wij gaan die school ook missen, de voorzieningen waren uitstekend en er was zo veel personeel! Prima.
De klas van Dide ......
En de ijstaart die ze voor haar hadden laten maken, met de juf samen.
Hier verlaat Ties zijn klas voor het laatst
Het afscheid was emotioneel. Wij moesten allemaal een traantje laten, dit was geen fijn moment, maar het geeft aan dat wij het allemaal goed naar onze zin hebben gehad. En toen zaten we weer in ons hotel te wachten op de taxi naar het vliegveld.
De thuisreis verliep prima, allemaal op tijd, alleen moesten wij op het vliegveld nog wat spullen naar andere koffers overhevelen, omdat we net over de toegelaten gewichten heen gingen.
De ontvangst op Schiphol was heel hartelijk, via het gemeentehuis voor herinschrijving in de gemeente gingen we naar huis. De eerste opmerking van Ties toen hij de woonkamer binnenstapte was " I didn't remember it was this tiny" en dat vonden wij eigenlijk ook. Maar na een uurtje wennen waren ook Dide en Ties weer blij om thuis te zijn en ze speelden op hun eigen kamers alsof ze niet weg geweest waren.
Het was eigenlijk wel leuk dat het al snel begon te sneeuwen en heel bijzonder voor Nederland dat het bijna 2 weken bleef liggen. Gelukkig hadden we net op tijd wat sneeuwkleding in Deerfield aangeschaft en achter gehouden, nooit gedacht dat we dat zo hard nodig zouden hebben.
Dide Skypet hier met vriendje Ben
Na een paar weekjes thuis was al het papierwerk geregeld en konden wij onze auto afhalen bij de verhuizer. Nu rijden we nog op Iliinois kenteken, maar we zijn druk bezig om Nederlandse platen te krijgen. Daarnaast hopen wij binnenkort te gaan verbouwen, dat betekent dus aannemers over de vloer en contact met de gemeente over vergunningen. Het is niet eenvoudig, maar ook dat gaan we regelen. Dan overkwam ons nog een inbraak terwijl wij een paar dagen weg waren met de kerstdagen. Schade en dingen gestolen, vervelend dus. Dide mist haar rugzak met alle sleutelhanger souvenirs uit de VS en een armband die Saskia van haar oma had geërfd is weg. De rest is vervangbaar, maar ook dat kost een boel tijd en energie.
Afgelopen woensdag kwamen de overige spullen. Een huis vol dozen en wij vroegen ons af waar dat allemaal heen moest. Op een of andere manier hebben we het meeste al een plaatsje kunnen geven, we hebben hard gewerkt de afgelopen dagen. Geen recente foto's helaas, want beide camera's zijn gejat.
Dat was het dan, een afsluiting voor een tijdperk voor ons gezin. Wat blijft zijn de herinneringen en de 7555 foto's. Wij hopen een heleboel mensen die wij de afgelopen 2 jaar ontmoet hebben weer terug te zien, in Europa of in de VS. Met velen hebben we al contact gehad via Skype en dat proberen we ondanks het vervelende tijdsverschil erin te houden. Voor onze Amerikaanse vrienden zullen we ook een blog gaan bijhouden over ons reilen en zeilen, maar minder frequent dan we dat in Deerfield deden (http://rsdt-nl.blogspot.com//). Ik wil alle volgers bedanken voor het lezen en reageren, vanaf nu kunnen we het contact weer in real-life oppakken.
Radboud, Saskia, Dide en Ties
##########################################
Sitebezoek sinds oktober 2009:
Met in totaal 3280 bezoeken, ...................
............. van overal in de wereld
1 opmerking:
I delight in, cause I discovered just what I
was taking a look for. You've ended my 4 day lengthy hunt! God Bless you man. Have a great day. Bye
My blog: pharmacy technician course
Een reactie posten