maandag 15 november 2010

Arkansas (maar dan wat uitgebreider)

Zoals gisteren geschreven zijn wij dit weekend bij vrienden op bezoek geweest in Arkansas. Donderdagochtend om 3 uur opgestaan en snel vertrokken, zodat wij om 3 uur 's middags in Fayetville aan de thee zaten. Lange reis, maar de kinderen kunnen er goed tegen en wij ook wel. Achterin is het een soort huisbioscoop en in die bus van ons is het echt ruim zat. De kinderen zaten op de stoelen van de derde rij en de tweede had Saskia weggehaald. Daar stond kleurmateriaal, proviand voor onderweg en andere noodzakelikheden voor onderweg. Dankzij de goede voorbereiding hoefden we letterlijk alleen maar te stoppen om te tanken, en voor de plaspauzes natuurlijk. Maar zelfs daar wordt Dide beter in.

Aangekomen bij Jessica, David, Victoria en Andrew gingen de kinderen meteen in de tuin spelen. Achterin was een stroompje en speciaal daarvoor hadden we laarzen geleend en regenbroeken ingepakt. Dat was niet nodig, want ze kwamen toch tot aan de liezen nat weer thuis. Wel veel lol, zoals uit de foto's blijkt.







En de mama's zagen dat het goed was


Na het plonzen nog even met de voeten in een teiltje warm water, het werd heel plotseling donker.


De rest van de dag en avond hebben de kinderen leuk gespeeld met elkaar, het klikt goed en er was een boel nieuws natuurlijk. Ook de volwassenen hadden een goede tijd, prima gegeten en dito gedronken. Laat naar bed.

De volgende ochtend waren de kinderen weer veel te vroeg wakker, maar dat hoort bij activiteiten als dit. Het weer viel tegen en er werd zo lekker gespeeld, binnen en buiten, dat wij in huis bleven keutelen. Na de lunch gingen we naar het bos in de buurt. Omdat Jessica en David hier ook pas net wonen kennen ze nog niet alles en dit was ook voor hen nieuw. Het was erg leuk. Eerst een stukje gewandeld en toen snel terug naar het informatiecentrum voor een verhaal over de reptielen die hier wonen.

 Ties aait een slang

Dus Dide ook.

Ademloos ............ Alhoewel vooral Ties veel vragen beantwoordde, niet altijd correct, maar het werd wel weer duidelijk dat hij geen podiumvrees heeft.

Na het reptielen en amfibien verhaal gingen we nog even naar buiten. De kinderen hadden veel lol in deze wandeling, hebben nog wat geklommen en daarna nog in een speeltuin gespeeld.



Na afloop van ons bezoek aan al deze natuur gingen we eten bij de plaatselijke Italiaan. Fayetville is een universiteitsstad (University of Arkansas) en de plaats waar het football gespeeld wordt. Vergeet even onze eerdere football ervaringen, hier is het het belangrijkste in het leven. In dit stadje staat een stadion voor 75000 toeschouwers (dat is dus meer den De Kuip) en het zat deze zaterdagavond vrijwel vol voor een college football wedstrijd tegen Tennessee ofzo. De college teams spelen een regional competitie tegen staten in de buurt en dat is dus een big deal. Iedereen in de stad loopt in het rood, het is werkelijk of Nederland een final tegen Spanje gaat spelen. Na het eten reden we de stad in en liepen een heel stuk naar het stadion. We hadden geen kaarten, dat wil je de kinderen niet aandoen, maar konden langs de zijkant van het stadion toch nog heel wat zien en een beetje van de sfeer proeven.


Zondagochtend hebben we heerlijk uitgebreid ontbeten. De kinderen wilden niet weg en Dide liet even zien wat ons de komende weken te wachten staat met de diverse afscheiden die er gaan komen: dikke tranen. Uiteindelijk reden we om half 11 weg, de terugreis ging nog voorspoediger dan de heenreis en wij waren om half 10 's avonds weer thuis. De laatste 2 uur regende het van zachtjes tot steeds harder. Het is vrij fris aan de randen van de dag, de winter staat voor de deur.

Op maandagochtend ging iedereen weer door met de normale activiteiten. De kinderen waren weer op tijd op school en er moest ook weer gewerkt worden. We komen nu in de fase dat we van alles voor het laatst doen hier.

1 opmerking:

ria zei

dat was dan jullie laatste "short-break" in USA. Maar jullie hebben er wel weer alles uitgehaald! Alweer een nieuw avontuur toegevoegd aan jullie uitgebreide scala.
Ja, dat zal de komende weken best af en toe flink emotioneel zijn voor jullie allemaal, maar voor Dide en Ties in het bijzonder.
Maar ook de terugkeer in Nederland is emotioneel, bij mij tenminste wel!
Wij tellen nu de dagen (nog 22 te gaan). Liefs Ria en Henk